Nesten in bomen en vogels die op zoek zijn naar voedsel voor hun jongen is een typisch lentebeeld. Het lijkt misschien schattig gedrag maar daarachter gaat een complex evolutionair mechanisme vol nuances schuil. Ouderlijke zorg is een verwoestend energieverbruik voor ouders en kan hun overleving zelfs drastisch verminderen.
In de natuur is alle kracht gebaseerd op a compromisof ruilen. Een onzichtbare schaal conditioneert het gedrag van dieren, sinds alles wordt bepaald door de noodzaak om het volgende reproductieve stadium te bereiken om meer nakomelingen te krijgen.
Dus wat betaalt het meest voor ouders? Je gezondheid opofferen om voor je kinderen te zorgen, of ze aan hun lot overlaten om je eigen kansen op leven voor het volgende jaar te maximaliseren?
De wereld van ouderlijke zorg is ongetwijfeld opwindend en we raden u aan verder te lezen als u wilt weten waarom.
Ouders te hulp
Het wordt gedefinieerd als ouderlijke zorg elk ouderlijk gedrag dat de levensvatbaarheid van hun nakomelingen verhoogt. Een paar voorbeelden:
- Voorbereiding van nesten of grotten.
- Baby verzorging binnen of buiten het lichaam van de ouders.
- Het verzorgen en voeden van de jongen na de geboorte.
- Voeding van de jongen totdat ze hun voedingsonafhankelijkheid hebben bereikt.
Simpele waarheid? toch is er een essentiële differentiatie binnen de term ouderlijke verzorging:
- Ouderlijke uitgavenis de besteding van middelen door ouders (inclusief tijd en energie) in de zorg voor een of meer nakomelingen. Het is kwantificeerbaar, omdat het gebaseerd is op een deel van de middelen.
- Ouderlijke investering is elke ouderlijke actie die het voortbestaan van hun kinderen verhoogt met een
kosten op een bepaald onderdeel van jezelf. Bijvoorbeeld: als een vader zich blootstelt aan roofdieren om voedsel voor zijn zoon te vinden, nemen zijn kansen op leven af. Aan de andere kant nemen die van de baby toe, omdat hij uit zichzelf niet kan eten of het veel moeilijker voor hem zou zijn.
Hoe ver gaan de kosten?
Gedragsstudies zoals deze hebben aangetoond dat ouderlijke zorg verwoestend kan zijn voor ouders. In een soort zwaluw (Delichon urbicum)het werd gezien dat vrouwelijke overleving nam af als ze twee legsels per jaar hadden.
Het is niet alleen een kostenpost om de eieren te leggen: het broedt ze ook uit en voedt ze tot ze geëmancipeerd zijn. Al deze energie veroorzaakt zwakte bij de moeder en haar reflexen kunnen worden aangetast bij het vermijden van een opportunistisch roofdier.
Een andere studie toonde aan dat bij één soort mezen (Poecile montanus) de overleving van de ouders gedurende de 3 maanden na het voortplantingsseizoen negatief was geassocieerd met het aantal jongen. Hoe meer kinderen, hoe meer monden te voeden en hoe minder tijd om je eigen mond te vullen.
Een nummerdans
Voortplanting in de dierenwereld klinkt riskant, toch? Gelukkig regeert wiskunde zelfs het meest primaire gedrag.
Optimale ouderlijke investering per broed Het is er een die het voortbestaan van het kind maximaliseert met de minimale ouderlijke kosten. Met andere woorden, baten-kosten = positief getal. Twee verplichtingen die ouders moeten aangaan zijn:
- Hoeveel te investeren in elk broed: meer nakomelingen en minder investering per broed of minder nakomelingen en meer investering per broed.
- Hoeveel te investeren in reproductie aanwezig vs. toekomstige reproductie.
Dit klinkt allemaal misschien ingewikkeld, maar de realiteit is dat er wiskundige functies zijn die deze uitwisseling tussen ouders en kinderen verklaren. Aan het eind van de dag is de inspanning meetbaar (bijvoorbeeld energie gemeten in de ouders en percentage nakomelingen dat overleeft).
Het perfecte aantal nakomelingen is het aantal dat de ouders het minst in gevaar brengt om te overleven tot het volgende broedseizoen.
Ouderlijke zorg: dierlijk altruïsme of puur eigenbelang?
Zeggen dat ouders hun leven onvoorwaardelijk voor hun kinderen geven, is de werkelijkheid vertekenen. Immers, hoewel het triest is om hem zo koud te zien, ouders zoeken alleen hun voordeel.
In de wilde wereld de motor van het leven is om iemands genetische informatie door te geven. Dat wil zeggen, kinderen krijgen. Het is geen ongeïnteresseerde houding als zodanig, en Om deze reden zijn er maar heel weinig soorten waarbij volwassenen voor andermans kinderen zorgen.
We gaan nog verder: bij veel soorten waarvan de ouders er niet zeker van kunnen zijn dat ze echt hun kinderen zijn (uitwendige bevruchting door meerdere mannelijke eitjes bij vissen bijvoorbeeld) zorgen de mannetjes niet direct voor het nageslacht.
Zoals we hebben gezien, is de wereld van ouderlijke zorg complex en gebaseerd op een getallenspel. Het draait allemaal om het succesvol doorgeven van het grootste aantal genetisch materiaal en dat de kinderen in de toekomst de lijn kunnen volgen.
