Mensen hebben de neiging menselijke emoties en kwaliteiten toe te schrijven aan dieren, omdat we onszelf vaak in hen weerspiegeld zien. Soms verbaast het ons hoeveel ze op ons kunnen lijken. Sterker nog, wist je dat dieren ook kunnen liegen?
Veel dieren zenden valse informatie uit om andere individuen te misleiden, zowel van hun eigen soort als van een andere soort. Ze verwarren hun uiterlijk, zenden signalen uit, ruiken of spelen dood om een conflictsituatie te vermijden of onopgemerkt te blijven door een roofdier.
Misleiding bij dieren wordt gedefinieerd als 'het verzenden van valse signalen in een poging het gedrag van een ander ontvangend dier te wijzigen op een manier die de afzender ten goede komt'.
Dierencamouflage
Sommige dieren hebben de eigenschap zichzelf te camoufleren met hun omgeving, dit wordt 'mimicry' genoemd en het stelt hen in staat om op andere organismen of de omgeving om hen heen te lijken. Ze kunnen eruitzien als bladeren, bloemen, de schors van een boom of zelfs andere dieren.
Hoe raken ze in de war met hun omgeving?
Crypsis is de reeks camouflagemechanismen en -strategieën die sommige dieren volgen om te voorkomen dat hun roofdieren ze ontdekken. Er zijn verschillende vormen van cryptose:
- Onbeweeglijkheid: het bestaat simpelweg uit het volledig stil blijven op dezelfde plek, zodat het dier opgaat in zijn omgeving. Deze techniek is erg handig om te voorkomen dat ze worden gepredeerd door bepaalde soorten reptielen die hun prooi detecteren door hun beweging.
- Kleur: er zijn dieren die een mimetische kleuring hebben met hun omgeving, dus ze zijn echt moeilijk te onderscheiden van het landschap. Deze kleur kan worden vastgesteld of veranderen afhankelijk van de veranderingen van de omgeving.
Voorbeelden zijn de poolhaas, helemaal wit in een homogeen wit medium, padden en bladinsecten, enkele sprinkhanen of kameleons die van kleur veranderen afhankelijk van de achtergrond waar ze zich bevinden.
- Kenmerkende patronen: Verschillende niet-verwante soorten met gevaarlijke kenmerken, zoals gif.webptig zijn, kunnen een kenmerkend patroon delen. Dit natuurverschijnsel staat bekend als 'Mülleriaanse mimiek' en fungeert als een waarschuwingssignaal voor roofdieren.
Aan de andere kant is er Batesiaanse mimiek, waarbij twee of meer soorten vergelijkbaar zijn, maar slechts één van hen verdedigingsmechanismen heeft tegen roofdieren (gif.webp, stingers, doornen of onaangename smaak). - Niet-visuele crypsis: er zijn gevallen van crypsis of auditieve of olfactorische camouflage in de natuur. Ze zijn niet zo voor de hand liggend voor ons mensen, die voornamelijk door het zicht worden geleid, maar het werkt voor dieren zoals bepaalde soorten motten die ultrageluiden uitzenden die de echolocatie van vleermuizen, hun belangrijkste roofdieren, kunnen verstoren.
Een ander soort bedrog
Uiterlijk is niet het enige bedrog waar dieren hun toevlucht toe nemen, dieren kunnen liegen door gebaren en gedrag in het aangezicht van bijna gevaar.
Dieren die dood spelen: het geval van de oosterse hognose-slang
Veel vissen, vogels, zoogdieren en vissen ze spelen dood om de aanval van een roofdier te vermijden dat is dichtbij. Soms lijkt dit 'theater' zo echt dat het roofdier uiteindelijk zijn interesse in zijn potentiële prooi verliest.
Deze slang is ook totaal ongevaarlijk en als hij zich bedreigd voelt, heeft hij twee tactieken om uit de situatie te komen:
- De eerste is om de aanval van een adder te imiteren, die meestal gif.webptig en agressief is. Om dit te doen, strekt hij zijn nek terwijl hij sist en wiebelt totdat zijn aanvaller wegrent.
- Als deze strategie niet werkt, kiest hij ervoor het tegenovergestelde te doen, kronkelt alsof hij epileptische aanvallen heeft en Uiteindelijk gaat hij liggen met zijn buik omhoog en zijn mond open, waarmee hij zijn eigen dood simuleert.
In de meeste gevallen vlucht de aanvaller en keert de slang na een redelijke tijd terug naar zijn normale toestand.
Dieren kunnen liegen, maar in tegenstelling tot mensen doen we het meestal om iets te verbergen of ergens voordeel van te hebben. ze doen het om te overleven in een omgeving vol gevaren.
