Bufferspinnen hebben, net als alle spinachtigen, acht poten en twee chelicerae, maar in tegenstelling tot de anderen, zijn buik eindigt in een vreemde platte schijf en 'gegraveerd'. Om deze reden is het bekend onder bijnamen zoals 'Oreo-spin' of 'zandloperspin'.
Deze spinnen behoren tot het geslacht Cyclocosmia dat brengt in totaal tien soorten spinnen samen. Ze hebben allemaal hetzelfde fysieke kenmerk van de afgeknotte buik, maar het motief voor hun intrigerende "gravure" verschilt per soort. Voor elke soort varieert het patroon op de achterkant van de buik.
Waar en hoe leven bufferspinnen?
Deze geleedpotigen komen voor in Oost- en Zuidoost-Azië, Noord- en Zuid-Amerika, het Middellandse Zeegebied, zuidelijk Afrika en Australië.
Bufferspinnen zijn deskundige graafmachines en ze brengen het grootste deel van hun leven door in hun ondergrondse holen.
- De holen zijn gebouwd in zanderige kleibanken, met steile hellingen.
- Vervolgens is het binnenste van het hol zelf gemaakt van een mengsel van zijde en aarde, bedekt met een laag strooisel of mos.
- En het meest verrassende is dat de constructie opent naar de oppervlakte met een luik, allemaal perfect gecamoufleerd.
De cover-up job van deze spinnen is zo goed, dat ze zijn erg moeilijk te detecteren in het veld. Een exemplaar tegenkomen is dan ook een ware zeldzaamheid en een uitstekende reden om je camera erbij te pakken en te fotograferen.
Bron: aboutciencia.com
Waarom hebben buffer spiders deze structuur ontwikkeld?
Het achterlijf van tamponspinnen is abrupt afgeknot en eindigt in een harde en zwaar sclerotische schijf. Deze schijf is versterkt door een reeks verhoogde ribben, gescheiden door smalle groeven, waardoor het een 'geribbelde' look krijgt.
De schijf is een ingenieus verdedigingsmechanisme om elke roofzuchtige indringer aan te pakken.
In het geval dat het hol wordt aangevallen, trekt de spin zich halsoverkop terug in zijn hol en sluit de buikschijf strak tegen de ronde wanden. De schijf vormt een valse, ondoordringbare deksel, die fungeert als een beschermend schild.
Deze strategie is inderdaad best goed, aangezien bufferspiders een lange levensduur hebben; ze kunnen leven tot 20 jaar.
Aan de andere kant graven sommige soorten bufferspinnen een zijkamer in het hoofdhol en daar zijn ze ingesloten met de valse ondoordringbare bodem. Nog een redelijk goede tactiek als het gaat om het vermijden van gevaren.
De mythe van zijn dodelijke gif.webp
Bufferspinnen zijn klein, ze bereiken geen 2,5 centimeter. Misschien komt zijn slechte reputatie als dodelijke beet voort uit het feit dat hij, net als vogelspinnen, tot de mygalomorphs behoort. Deze worden gekenmerkt door naar beneden gerichte hoektanden.
Bufferspinnen zijn zeker gif.webptig, maar het effect van hun gif.webp op mensen is vergelijkbaar met dat van een wespensteek. Dat wil zeggen, het veroorzaakt slechts milde pijn en zwelling.
Belangrijk is dat deze spinachtigen niet agressief zijn en alleen mensen zullen bijten uit zelfverdediging.. Als je er toevallig een in je huis vindt, kun je hem het beste in een container zoals een pot vangen en hem buiten vrijgeven. Je hoeft haar geen pijn te doen!
Figuur 1: Xu et al.
Is het waar dat hij de mannetjes in zijn soort doodt en opeet?
Bufferspinnen hebben veel interessante aanpassingen om te overleven in een wereld die vaak hard is voor zulke kleine wezens.
Spinachtigen en hun andere neven in het subphylum Chelicerata ze hebben gespecialiseerde kaken die 'chelicerae' worden genoemd.
Hoewel chelicerae op een vijfde paar poten kunnen lijken, zijn ze dat niet. Deze delen worden gebruikt om hun zijden stof vorm te geven en hen te helpen voeden, maar ook om zich voort te planten.
Mannelijke tamponspinnen hebben een speciaal tandvormig haakje aan hun eerste paar poten. Dit wordt gebruikt om de hoektanden van het vrouwtje vast te haken en vast te houden wanneer ze het hol binnengaat.
Soms ziet een vrouwelijke spin een mannetje voor prooi aan bij de deur van zijn hol, dus hij moet voorzichtig naderen. Als het vrouwtje niet ontvankelijk is voor zijn avances, zou ze toch kunnen besluiten hem te doden en zou hij haar volgende maaltijd kunnen worden; dit is echter niet zo gebruikelijk als je zou denken.
Zeker, vrouwen leven veel langer vanwege hun sedentaire leven en kloosterleven. In plaats daarvan leven mannetjes vaak pas negen maanden na de volwassenheid.
Dit feit houdt verband met het feit dat ze hun holen verlaten en door het landschap dwalen om een partner te vinden. Deze verhoogde blootstelling brengt hen in veel meer gevaar dan vrouwen.
Zoals we hebben gezien, zijn tamponspinnen in elk opzicht een van de meest fascinerende ongewervelde dieren die er bestaan.