De coelacanth is een echt levend fossiel. Het behoort tot de oude groep van coelacantimorphs - lobvinvissen - die miljoenen jaren geleden zouden zijn uitgestorven. Daarom wordt het als een levend fossiel beschouwd, omdat ze alleen bekend stonden om hun gefossiliseerde overblijfselen.
Is het echt zo'n oude vis? Hoe hebben ze zoveel jaren overleefd? Hebben we daar voldoende gegevens over of is het interessant om ze verder te onderzoeken? Deze en andere twijfels zullen op de een of andere manier worden opgelost als u verder leest.
Curiositeiten over de coelacanth
Coelacantimorph-vissen werden verondersteld uitgestorven te zijn sinds het Krijt, totdat in 1938 voor de kust van Madagaskar een levend exemplaar werd gevonden.
Samen met dipnoos of longvissen, zijn de mariene levende wezens die het dichtst bij gewervelde landdieren staan. Er is bewijs van zijn oorsprong in het Devoon, 400 miljoen jaar geleden.
Een echt levend fossiel
Bron: Scienceofsand.info
De coelacanth heeft bijna identieke morfologische overeenkomsten met zijn fossiele voorouders. Om deze reden staat het bekend als een "levend fossiel".
Dit fenomeen is slechts een gevolg van de langzame evolutie waaraan het is onderworpen in vergelijking met andere gewervelde dieren. Dit feit kan worden verklaard door de geringe behoefte aan aanpassing aan de omgeving, als gevolg van een stabiele habitat en afwezigheid van predatoren.
De vis die het dichtst bij tetrapoden staat
Bepalen welke van alle levende vissen evolutionair het dichtst bij tetrapoden staat, is een idee dat de geest van veel wetenschappers bezig heeft gehouden. De conclusies die uit vele onderzoeken zijn afgeleid, doen men denken dat het de longvis is die de coelacanth weggooit. Maar weet je zeker dat dat zo is?
Een levend fossiel dat zich kan aanpassen aan het aardse leven
Bron: Actualidad.rt.com
Een van de grote mijlpalen van de evolutie is het water-land-transitieproces. Geschat wordt dat de eerste organismen die in staat waren om de terrestrische omgeving te koloniseren, dit in het Devoon deden.
Om deze transitie te realiseren, moeten er op verschillende niveaus veranderingen plaatsvinden. Ten eerste op metabolisch niveau, zoals het kunnen uitscheiden van ureum. Ten tweede, op morfologisch niveau, zich ontwikkelende ledematen.
De evolutionaire nabijheid van de coelacanth tot landdieren wordt gewaardeerd gezien de benige structuur van zijn vinnen, die een voorloper kunnen zijn van de uiteinden van tetrapoden.
Welke soort van dit levende fossiel is er nog?
Momenteel zijn er twee soorten:
- Latimeria chalumnae, de soort die in 1938 werd ontdekt en bekend staat als "Coelacanth van de Comoren".
- Latimeria menadoensis, in 1998 ontdekt, de “Indonesische coelacanth”.
Bron: Hidrobioguia.com
Ondanks dat ze verwant zijn aan de oude coelacanthen, hebben ze een heel andere manier van leven dan deze. Ze hebben zich aangepast aan het leven op grote diepten, in ecologische niches die hen een voordeel geven ten opzichte van moderne teleosten.
Kenmerken van de Latimerias
Enkele van de karakters die deze soorten delen zijn:
- De maximale lengte bijna anderhalve meter lang.
- Het gewicht, dat kan oplopen tot bijna 70 kilo.
- Beide soorten zijn zoutwater.
- De kleur van de schubben, bruinachtig in de Aziatische variant en diepblauw in de Afrikaanse variant.
Bron: Animalsextincion.es
- Hun vinnen, die gelobd en vlezig zijn.
- Het zijn roofvissen. Overdag bewonen ze grotten in de diepe gebieden en 's nachts stijgen ze naar de oppervlakte, waar ze zich voeden met vissen uit het rif.
Hoe plant een levend fossiel zich voort?
Het voortplantingsgedrag van de huidige coelacanth is niet precies bekend. Het is bekend dat het ovovivipaar is, met interne bevruchting. De eieren kunnen 10 centimeter lang worden en tot 300 gram wegen.
De draagtijd is ongeveer 13 maanden, waarna het vrouwtje goed ontwikkelde jongen baart, die in staat zijn om op zichzelf te overleven.
Laatste opmerking: wie heeft de leiding over het bestuderen van een levend fossiel?
Paleontologen zijn wetenschappers die zich toeleggen op het bestuderen van het verleden van het leven op aarde door middel van fossiele overblijfselen. De coelacanth leeft echter nog en moet door biologen en dierenartsen worden bestudeerd.
Maar dat betekent niet dat het niet de nieuwsgierigheid wekt van een expert in paleontologie, die wil weten hoe deze prehistorische dieren hebben overleefd.
