Hoewel het ongevaarlijke en zelfs kwetsbare dieren lijken, zijn er rupsen die gevaarlijk kunnen zijn, en veel! Daarom moet u ze niet gaan manipuleren zonder rekening te houden met bepaalde aspecten.
Houd er rekening mee dat een extra risico is dat deze wezens er absoluut charmant uitzien. Ze vertonen verschillende kleuren, patronen en texturen die hen helpen te overleven tot het moment dat ze verpoppen en uiteindelijk vlinders of motten worden.
Verdedigingsstrategie voor rupsen die gevaarlijk kunnen zijn
Het moet gezegd dat rupsen zeer eiwitrijke en vrij weerloze wezens zijn, waardoor ze voor veel andere dieren een nietje voor het avondeten zijn. In deze context is het natuurlijk dat rupsen verschillende beschermingsmiddelen hebben ontwikkeld.
Het is gebruikelijk dat hun markeringen en lichaamsdelen de rups groter of opvallend gevaarlijk doen lijken. Veel rupsen hebben brandharen: holle borstelharen die gif.webptige stoffen bevatten die gif.webptige klieren produceren. Bij aanraking kunnen deze structuren breken en het gif.webp vrijgeven.
Bovendien variëren de reacties op deze toxines van milde jeuk tot hevige pijn en, in het geval van de gigantische rups van de zijderupsmot, zelfs de dood. Maar let op! voordat je een rups verplettert, onthoud dat beten alleen optreden als ze worden aangeraakt en zich bedreigd voelen.
Opgezadelde rups
De mooie gezadelde rupsAcharia stimulans) is inheems in het oosten van de Verenigde Staten, gedijt goed in warmere klimaten. De naam komt van de karakteristieke tekening die doet denken aan dat de rups een felgroen zadel draagt met een bruine zitting.
Bovendien heeft het brandharen langs de onderranden van het lichaam van de rups en twee vlezige hoorns aan elk uiteinde. Deze haren zijn beladen met gif.webp en kunnen bij contact met de huid pijnlijke zwelling, uitslag en misselijkheid veroorzaken. De uitslag die dagen kan aanhouden.
Kattenrups of knuffeldier
Deze rups (Megalopyge opercularis) heeft een ongewone uitstraling. Het heeft lange haren die doen denken aan een Perzische kat of een ander langharig dier. Het is dus ook bekend als een opgezette rups, een wollige kat en een kuikenrups.
Belangrijk is dat het een van de meest gif.webptige rupsen in Noord-Amerika is, hun "haren" zijn eigenlijk gif.webptige doornen. Bij aanraking veroorzaakt het gif.webp een sterke reactie. Onmiddellijk zal er uitslag verschijnen, gevolgd door extreem hevige pijn.
Bovendien kan de pijn uitstralen naar andere gebieden die verbonden zijn met de wond, en andere symptomen zijn branderig gevoel, zwelling, misselijkheid, hoofdpijn, buikpijn, blaren en, in ernstige gevallen, pijn op de borst, gevoelloosheid of kortademigheid.
De rups van de Io-mot
De vlinderrups io (Automeris io) gerangschikt onder de 13 meest gif.webptige rupsen in Amerika. Zijn lichaam is bedekt met vertakte groene stekels. Elk van de haren eindigt in een zwarte punt, die gif.webp afgeeft wanneer gebroken, meestal in het vlees van het roofdier.
Deze stekels kunnen dus ingebed raken en irritatie veroorzaken na de eerste beet. Deze vergif.webptiging vereist vaak medische aandacht. Deze rups komt voor in heel Noord-Amerika. Bovendien voeden ze zich met een grote verscheidenheid aan planten, waaronder maïs, roos, wilg, linde, iep, appel, beuk, es, bes en klaver.
Welk exemplaar valt op tussen de rupsen die gevaarlijk kunnen zijn?
De rupsen van Lonomia (schuine lonomia) wanneer ze in contact komen met de huid, veroorzaken ze een eerste lokale reactie. Zo dringen de lansvormige borstelharen de huid binnen en geven ze een dosis toxine af die hoofdpijn, koorts, braken en algemene malaise veroorzaakt.
Later, 12 tot 24 uur later, de aangedane persoon vertoont een hemorragisch beeld dat wordt gekenmerkt door intense fibrinolytische activiteit, die zelfs de dood kan veroorzaken.
Tot slot zijn er sinds 1967 ongevallen gemeld door rupsen van het geslacht Lonomia en anderen van de familie Saturniidae in Venezuela, Brazilië, Peru, Frans Guyana, Paraguay en Argentinië. In deze plaatsen wordt het beschouwd als een dodelijke rups.
