Het Maremmano-paard is in zijn oorspronkelijke vorm bijna uitgestorven, maar het bestaat nog steeds als een aangepast ras. Het is voortgekomen uit het Napolitaanse paard en andere Europese rassen. Oorspronkelijk werd het gebruikt voor landbouw- en veeteeltwerkzaamheden in de Toscaanse regio van de Maremma, ten noorden van Rome.
Het is zonder twijfel een van de belangrijkste en oudste Italiaanse rassen. Op dit moment is er een systematisch fokprogramma geïmplementeerd om het oude genotype te behouden en een grotere variatie binnen het ras te garanderen.
Geschiedenis van zijn oorsprong
Zoals we al zeiden, komt het Maremmano-paard oorspronkelijk uit Italië, ondanks een lange geschiedenis van kruisen.
Dit paard was aanwezig langs de Tyrrheense kust. In feite was het het paardenras van de Etrusken (800 voor Christus), de eerste Italianen die het fokken van paarden serieus namen.
In de Romeinse tijd waren er veel kruisen. In die tijd werden de zorgvuldige kweekmethoden van de Etrusken genegeerd of vergeten.
Daarna volgt een lange onproductieve periode. Tijdens de Renaissance (16e eeuw) was er echter een heropleving van de wetenschappelijke paardenfokkerij.
De opkomst en ondergang van de Maremmano-paardenfokkerij
Hun robuuste morfologie en uitbundige manen en staarten zijn zeer gewaardeerde kenmerken.
Ongetwijfeld werd er tijdens de pauselijke staat en Toscane veel aandacht besteed aan het fokken van Maremmano-paarden. Deze Ze werden gebruikt om statige rijtuigen te trekken, vanwege hun kracht en grote aanwezigheid.
In deze periode werd het ras doordrenkt met het bloed van Arabische, Barb en Andalusische hengsten. Na de Italiaanse eenwording (1860) verspreidde de faam van de Maremmano-paarden zich en velen van hen, voornamelijk hengsten maar ook merries, werden door heel Italië gestuurd om de andere rassen te verbeteren.
Het Maremmano-paard was erg in trek bij de cavalerie. Bovendien resulteerde een zorgvuldige kruising met volbloeden in sterke rijpaarden met een mooi uiterlijk en een uitstekend exterieur.
Na de Tweede Wereldoorlog raakte het ras bijna uitgestorven, maar de belangstelling voor haar herleefde in de jaren zeventig.
Raskenmerken
Het is interessant om te weten dat de omgevingsomstandigheden van zijn natuurlijke habitat (Maremma-regio) bepalend waren voor de aanpassing van het ras aan moeilijke omgevingen. Historisch gezien had de regio nooit gunstige omstandigheden, wat resulteerde in de selectie van een sterk, zuinig, langlevend en vruchtbaar ras.
Bovendien, het Maremmano-paard heeft een hoge weerstand tegen ziekten. Om deze reden vertonen veulens een hoge overlevingskans, hoewel ze laat volwassen worden.
De Maremmans zijn niet de meest aantrekkelijke of de snelste vlucht, maar het zijn goede en robuuste werkers.
Fysieke kenmerken
De schofthoogte is ongeveer 1,58 meter voor mannen en 1,55 voor vrouwen, op een leeftijd van 42 maanden. Meestal is het hoofd groot, in sommige gevallen convex. Ze hebben de neiging om trouw aan het type te fokken en hebben verschillende onderscheidende fysieke kenmerken, zoals het hoofdprofiel van de ram en dik haar. De nek is lang met vaak golvende manen.
Daarnaast heeft hij een zeer sterke, iets lange rug en krachtige achterhand, goed geplaatste staart. Korte, sterke en schone benen met breed bone; Harde en stevige helmen.
Het Maremmano-paard is verkrijgbaar in elke effen kleur. Vaak gevonden met zwarte, bruine, laurier en kastanjekleurige vacht (alleen vrouwen).
Gebruik van het Maremmano-paard
Van oudsher was de Maremmano het paard van de grootste landbouweenheden en hun selectief fokken werd aangepast om aan verschillende behoeften te voldoen. In de loop der jaren is de ontwikkeling ervan sterk beïnvloed door veranderende eisen.
Met de mechanisatie van het leger in de 20e eeuw en ook van de meeste vormen van landbouw zag de toekomst van dit ras er somber uit. Momenteel worden de Maremmano en de Volbloed in vergelijkbare productiesystemen gehouden.
Vanwege zijn volgzaamheid wordt het beschouwd als de ideale metgezel voor elk kind en elke volwassene, om te wandelen of te wandelen. Dit is ook een van de redenen waarom de Italiaanse bereden politie hem is blijven kiezen als onderdeel van het team.