De levendig gekleurde vissen met een verscheidenheid aan patronen zijn een van de meest opvallende kenmerken van het rifecosysteem. In die zin is het interessant om te weten dat is aangetoond dat deze dieren zijn begif.webptigd met een goed ontwikkeld gezichtsvermogen en het vermogen om kleuren en kleurpatronen te onderscheiden.
Geleidelijk aan blijft de wetenschappelijke kennis over het visuele vermogen van goudvissen groeien. Dit brengt enkele voordelen met zich mee in de natuur.
1. Kleur dient om te communiceren en aandacht te trekken
Kleuren en patronen spelen een belangrijke rol in de communicatie binnen en tussen rifvissoorten.. De grote verscheidenheid aan kleurpatronen getuigt van de noodzaak voor vissen om elkaar te herkennen en te identificeren in de omgeving met hoge dichtheid van buren die het rif vertegenwoordigt.
Bij bepaalde soorten hebben mannetjes en vrouwtjes verschillende kleurpatronen. Hierdoor kan elke vis zijn partner identificeren. Het onderscheid tussen mannetjes en vrouwtjes is van bijzonder belang, bijvoorbeeld tijdens de voortplanting.
2. Goudvissen hebben hun camouflagestrategie
Men denkt dat de rijkdom aan patronen is gekozen als een evolutionair voordeel. De patronen maken camouflage en maskering mogelijk, wat de relatie tussen roofdieren en prooien heeft veranderd.
Zo kunnen ongebruikelijke kleurpatronen zoals horizontale en verticale strepen, lijnen die het oog verbergen, kleurpatronen die de omgeving nabootsen en nog veel meer op een rif worden waargenomen.
3. De kleur als waarschuwing
Het kleurenpatroon van een gif.webptige vis communiceert een duidelijke boodschap met zijn loutere aanwezigheid. De kleuren waarschuwen andere vissen dat beide gevaarlijk zijn.
Waarschuwingskleuren zijn kenmerkend voor gif.webptige of gif.webptige vissen. Onder hen zijn de koraalduivels (Pterois antennes) roodbruin gestreept, de koffervis (Ostracion kubiekeus) met zwarte vlekken, en vele andere vissen.
Het is bekend dat verschillende patronen in onschadelijke goudvissen zijn geëvolueerd om waarschuwingspatronen te simuleren. Door deze patronen over te nemen vermommen de vissen zichzelf en misleiden ze hun potentiële roofdieren. Dit staat bekend als een maskeringspatroon.
De maskeerpatroonstrategie is bedoeld om de kleur en vorm van andere vissen te benutten ten behoeve van het maskeren.
4. Er is geslachtsverandering bij vissen en gaat gepaard met een verandering in kleur en patroon
Meer dan 500 vissoorten zijn opeenvolgende hermafrodieten: dit betekent dat ze uit het ene geslacht zijn geboren en gedurende hun hele leven kunnen veranderen naar het andere geslacht. Soorten die van man naar vrouw veranderen, worden 'protandisch' genoemd en soorten die van vrouw naar man veranderen, worden 'protogyn' genoemd.
Gewoonlijk leven deze vissen in een harem waarin een dominant vrouwtje is, hoewel ze allemaal onder de hoede van een mannetje staan. Als het mannetje sterft, zal het dominante vrouwtje de rol van agressief mannetje op zich nemen.
Binnen een paar uur vertoont hij al een gedragsverandering, waarbij hij andere vrouwtjes het hof maakt. Dan krijgt het geleidelijk de kenmerken van het dominante mannetje, de totale geslachtsverandering duurt ongeveer 10 dagen.
In het algemeen, vissen die van geslacht veranderen, veranderen ook hun lichaamskleur. Bijvoorbeeld, van de Anthias-vis - drie staarten of papegaai - als vrouw is hij oranje, en nadat hij in een man is veranderd, wordt de kleur paars.
De verandering is niet alleen uiterlijk, maar ondergaat een lichamelijke transformatie die ook de voortplantingsorganen omvat. Op deze manier zal het sperma produceren in plaats van eieren.
Voorbeelden van vissen die sequentiële hermafrodieten zijn, zijn anemoonvissen, verschillende soorten papegaaivissen, schonere lijsters (Labroides dimidiatus) of Blauwkoplipvis (Thalassoma bifasciatum).
5. Goudvissen nemen hun kleuren niet waar zoals wij dat doen
Het natuurlijke startpunt om te begrijpen waarom vissen kleurrijk zijn, is begrijpen hoe hun ogen werken.. Om dit punt volledig te begrijpen, is het noodzakelijk om te onthouden dat kleur een waardering van het menselijk brein is.
In eenvoudige bewoordingen raakt licht een object dat een deel van zijn elektromagnetische golven absorbeert en de rest reflecteert, die het menselijk oog bereiken. De gereflecteerde golven die het menselijk oog opvangt, noemen we kleur.
Het menselijk oog ziet echter niet alle golven waaruit licht bestaat. Het bereik van "zichtbaar" licht is van rood tot violet. Er zijn golven boven rood en onder violet.
De elektromagnetische golven die het menselijk oog niet kan waarnemen, bestaan uit infrarood en ultraviolet. Het spectrum is groter en omvat een reeks verschillende golflengten.
Vissen, en andere levende wezens, kunnen lichtspectra waarnemen die niet zichtbaar zijn voor mensen. Vissen hebben daardoor een heel ander beeld van de wereld om ons heen.
Ongeveer de helft van alle vissen kan ultraviolet (UV) licht detecteren. Ook kan tussen 20% en 30% van de vissen UV-licht als een aparte kleur zien.
Zo zien damselfish - uit de pomacentrid-familie - het zichtbare spectrum en detecteren ze ook UV-licht. Aangezien deze vis zich voedt met plankton en veel licht reflecteert in het UV-spectrum, is dit vermogen een aanzienlijk voordeel.
De verscheidenheid aan visuele vaardigheden hangt af van de habitat van de vis en de dieptegradiënt waar hij leeft.. Van grote roofdieren is bekend dat ze vaak kleurenblind zijn.
Experts beweren dat voordat je weet waarom vissen fel gekleurd zijn, het noodzakelijk is om erachter te komen welke kleur ze werkelijk hebben in de ogen van de bewoners van de zeewereld.
