Al vele jaren worden olifanten, zowel vanwege hun bouw als hun grootte, vaak geassocieerd met gezondheid en een lang leven. Maar ook zij kunnen ziek worden. Om het te bewijzen, zullen we je hieronder vertellen over 5 virale ziekten van olifanten.
Hoewel er meestal niet veel over wordt nagedacht, is de realiteit dat geen enkel levend wezen op enig moment in zijn leven volledig is vrijgesteld van het lijden van ziekten.
Olifanten endotheliotroop herpesvirus
Herpesvirussen veroorzaken infecties bij de meeste zoogdiersoorten. De definitieve gastheren van het virus - Afrikaanse olifanten - worden zelden ernstig getroffen. Maar de tussengastheren - Aziatische olifanten - lijden wel aan de ziekte.
Overdracht en symptomen
Het herpesvirus komt de luchtwegen binnen en nestelt zich asymptomatisch in de longknobbeltjes. Bij die dieren die de ziekte veroorzaakt, veroorzaakt lethargie, anorexia en koliek. Later kan oedeem optreden in het hoofd, de romp en de voorpoten.
Het echte probleem doet zich voor wanneer de ziekte gecompliceerd wordt door hemorragische laesies die vaak fataal zijn.
5 virale ziekten van olifanten: encefalomyocarditis
Het is een natuurlijke ziekte van knaagdieren, die als reservoir fungeren. Maar de ernstigste vormen treffen veel andere zoogdieren, zowel wilde als gedomesticeerde.. Onder hen de Afrikaanse olifant en de Aziatische olifant.
Het veroorzakende virus is een Cardiovirus, van de familie van de Picornaviridae. Het repliceert in myocardiale cellen en veroorzaakt weefselschade die hen doodt.
Overdracht en symptomen
Infectie vindt normaal gesproken plaats via de fecaal-orale route via besmet voedsel of water. Maar dan is het niet overdraagbaar tussen olifanten.
Het gebruikelijke klinische teken is een plotselinge dood als gevolg van hartfalen.. Maar in minder acute gevallen kunnen anorexia, lethargie en ademnood als gevolg van hartcongestie worden gezien.
Aftose-koorts
We hebben te maken met een zeer besmettelijke maar zelden dodelijke virusziekte. Het probleem is dat het vee massaal treft en daarom is het de bedoeling om het uit te roeien. Bij wilde dieren treffen ze zowel herkauwers als niet-herkauwers, inclusief olifanten in gevangenschap.
De veroorzaker is een aftavirus van de familie van de Picornaviridae.
Overdracht en symptomen
De transmissieroute is via de luchtwegen of direct contact met besmette dieren of voorwerpen.
Het is een infectie die optreedt met vesiculaire en erosieve laesies van het mondslijmvlies en de huid van de extremiteiten. De incubatietijd duurt maximaal 5 dagen, wanneer het dier depressief is en koorts heeft. Vanaf daar beginnen klinische symptomen te verschijnen in het mondslijmvlies, waardoor speekselvloed en zelfs pus verschijnen.
5 virale ziekten van olifanten: pokken
Het is een virale ziekte die wordt gekenmerkt door een ontsteking van de huid en slijmvliezen door het hele lichaam.. Deze ontsteking verergert na verloop van tijd, zodat pijnlijke zweren en puisten verschijnen.
Het veroorzakende virus is een Orthopoxvirus sp. Het kan worden beschouwd als een zoönose die mens en dier treft. In feite wordt aangenomen dat de oorsprong ervan bij olifanten voortkomt uit het gebruik ervan als attractie voor kinderen in Europese dierentuinen.
Olifanten lijden vaak aan eenvoudige conjunctivitis tot een systemische ziekte die dodelijk is.
5 virale ziekten van olifanten: hondsdolheid
Het virus dat deze belangrijke ziekte veroorzaakt, is een Lisavirus van de familie van de Rhabdoviridae. Het wordt over de hele planeet verspreid en kan bijna alle soorten zoogdieren treffen.
Overdracht en symptomen
Overdracht vindt plaats door contact van het speeksel van het ene besmette dier met het bloed van een ander. Dat wil zeggen, het gebeurt meestal dankzij een beet.
De belangrijkste reservoirs zijn carnivoren en vleermuizen.
Een olifant die door hondsdolheid is aangetast, zal eerst milde tekenen vertonen en daarna een volledige gedragsverandering ondergaan. In het begin zal er opwinding en agressiviteit, desoriëntatie en gebrek aan coördinatie zijn. Dan gaat het in een verlammende fase en kan het zelfs in coma raken. Totdat de neuronale schade zodanig is dat de dood van het dier optreedt.
Differentiële diagnose
Overweeg tijdens de diagnose om rabiës te onderscheiden van een neurologische aandoening. Dit is het geval van tetanus of botulisme. Maar ook andere problemen die het centrale zenuwstelsel aantasten, zoals een klap of een schot.