Diverticulitis bij honden is een relatief veel voorkomende spijsverteringsstoornis die ook mensen kan treffen. Vanwege deze aandoening vindt de vorming van kleine individuele zakken, diverticula genaamd, plaats langs de wand van de darm..
Diverticula vormen zich meestal in de wanden van de dikke darm, maar ook in de dunne darm. Diverticulitis zelf, wat overeenkomt met opflakkeringen van de aandoening, treedt op wanneer deze divertikels geïnfecteerd en ontstoken raken.
Dit is een chronische aandoening, wat betekent dat opflakkeringen worden afgewisseld met andere perioden van inactiviteit, waarin uw hond zich goed voelt en geen ongemak heeft. Als laatste redmiddel, ontstoken divertikels kunnen scheuren, wat leidt tot buikpijn die kan variëren van mild tot ernstig aan de linkerflank.
Oorzaken van diverticulitis bij honden
In het algemeen, wanneer ontlasting niet kan worden verwijderd en langer in de dikke darm blijft, veroorzaakt dit pijnlijke plekken in het darmslijmvlies die zakken worden.
Gezien de hoge microbiële dichtheid van de darm, deze zakjes of divertikels kunnen gemakkelijk geïnfecteerd raken en scheuren. Diverticulitis veroorzaakt pijn en ongemak voor de hond. De intensiteit van de pijn is afhankelijk van de ernst van de ziekte.
Het is belangrijk op te merken dat, wanneer diverticulitis het gevolg is van continue constipatie, het hebben van een dieet met onvoldoende vezelgehalte wordt als oorzaak aangegeven. De aandoening wordt niet als erfelijk beschouwd, wat betekent dat er geen bewijs is dat het meer voorkomt bij het ene hondenras dan bij andere.
Complicaties van diverticulitis
Als u uiteindelijk geen behandeling krijgt, diverticulitis kan ernstige medische aandoeningen veroorzaken. Dit omvat ernstige infecties, darmperforaties, peritonitis, bloedingen of darmblokkades.
Verder, diverticulitis kan leiden tot fistels. Een fistel is een abnormale verbinding tussen twee delen van het lichaam - in dit geval de darm - en een andere structuur, zoals de blaas, de huid van de buik of een ander darmsegment.
Symptomen van diverticulitis bij honden
De symptomen van diverticulitis zijn vergelijkbaar met die van colitis. In algemene termen, honden die lijden aan diverticulitis ervaren pijn in de linkerflank van de buikholte.
Het wordt over het algemeen geassocieerd met buikkrampen en een opgeblazen gevoel. De ernst van pijn en krampen is afhankelijk van de ernst van de ziekte. Buikpijn kan spasmen veroorzaken. Er kunnen diarree, misselijkheid en braken optreden.
Diverticuluminfectie kan koorts en koude rillingen veroorzaken bij uw hond. Deze symptomen komen vaak voor bij andere aandoeningen van het darmkanaal, zoals colitis en inflammatoire darmaandoeningen.
Behandeling van diverticulitis bij honden
In het algemeen, Behandeling voor diverticulitis bestaat uit veranderingen in het dieet en toediening van antibiotica om de infectie te bestrijden. Als er ernstige pijn is, kan de dierenarts ook pijnstillers aanbevelen.
In relatie tot het dieet zijn vloeibare of natte voedingsmiddelen die rijk zijn aan vezels en die gemakkelijk verteerbaar zijn, aangewezen. Ook moeten zaden en andere soorten voedsel die de dikke darm kunnen irriteren, worden vermeden.
In ernstige gevallen is het mogelijk dat operatie is noodzakelijk. In deze gevallen zal de dierenarts een resectie van het aangetaste deel van de dikke darm uitvoeren.
Er zijn ook alternatieve behandelingen, die kruidengeneesmiddelen gebruiken voor diverticulitis. Deze behandelingen worden toegepast door een holistische of homeopathische dierenarts.
Slokdarm diverticulitis
Als we het hebben over diverticulitis bij honden, hebben we het over het algemeen over intestinale diverticulitis. Desalniettemin, er is nog een andere aandoening die oesofageale diverticulitis wordt genoemd.
In deze toestand vormen zich soortgelijke zakjes op de wanden van de slokdarm van de hond. Deze zakken vangen voedsel op voordat het wordt verteerd en ze veroorzaken veel problemen.
Symptomen van oesofageale diverticulitis zijn verlies van eetlust, gewichtsverlies en soms moeite met ademhalen. Voedsel dat vastzit in de slokdarm, loopt ook het risico te worden ingeademd of ingeademd in de longen, wat luchtweginfecties en, in ernstige gevallen, longontsteking kan veroorzaken.
