Chronische hoest bij katten wordt strikt genomen niet als een ziekte beschouwd, maar als een beschermende reflex gericht op de verwijdering van vreemde stoffen uit de luchtwegen. Wanneer de incidentie echter gebruikelijk wordt, kan dit een indicator zijn van een onderliggende aandoening.
Hoesten kan worden gedefinieerd als de ademhalingsinspanning die culmineert in de plotselinge uitstroom van lucht uit de longen. De uitlokkende factor is irritatie van het slijmvlies dat de luchtwegen bedekt in een poging een vreemd element of opgehoopte afscheiding te verdrijven.
Chronische hoest bij katten is vaak een ongewone klacht verward met gewone kokhalzen veroorzaakt door braaksel van haarballen. Evenzo is het belangrijk om het te onderscheiden van astmatische aanvallen bij katten, met mondademhaling en de aanwezigheid van blauwachtig of grijsachtig tandvlees.
Hoofdoorzaken
Wanneer de hoest niet langer een specifieke reflex is, moet een mogelijke ziekte worden vermoed. In deze situatie is het belangrijk dat de eigenaren de bijbehorende symptomen observeren, omdat dit van cruciaal belang is bij de algehele beoordeling van het dier:
- Hoesten die gepaard gaat met niezen kan worden veroorzaakt door een infectie respiratoir, waarschijnlijk viraal.
- Als de hoest wordt afgewisseld met kleine hijgen, is de oorsprong bronchiaal. Dit geval kan in verband worden gebracht met astma-episodes.
- Wanneer de kat, naast hoesten, een opmerkelijke gewichtsverlies gepaard gaand met lethargie en slechte eetlust, kan er een parasitaire ziekte zijn achter.
Over het algemeen zijn de belangrijkste oorzaken van ontsteking van de luchtwegen: Katachtige rhinotracheïtis van virale oorsprong of bacteriële infecties, zoals die van het geslachtBordetella. Wat parasieten betreft, kunnen hartwormen verantwoordelijk zijn voor hoesten en andere aandoeningen van de luchtwegen. De verschillende soorten allergie kunnen deze symptomatologie ook veroorzaken, evenals borsttumoren, maar hun incidentie is meer incidenteel.
Het is vermeldenswaard dat, in tegenstelling tot wat er bij honden en mensen gebeurde, chronische hoest bij katten niet gerelateerd is aan hartaandoeningen.
Behandeling van chronische hoest bij katten
Of de hoest nu geïsoleerd optreedt, of gepaard gaat met slijm of sputum, het is raadzaam om zo snel mogelijk naar de specialist te gaan. Dit zal de relevante bloedonderzoeken doen, waaronder: hartworm-antigeentesten, thoraxfoto's of endoscopieën. Daarnaast zijn laboratoriumkweken met monsters van het geïnfecteerde slijmvlies bepalend voor de uiteindelijke diagnose.
De aanbevolen behandeling hangt af van de ernst en de oorsprong van de aandoening. In mildere gevallen zullen decongestivum medicijnen worden gebruikt zoals antihistaminica. Als het een infectieuze, virale of bacteriële hoest is, worden antibiotica gebruikt. Om de ziekte effectief aan te pakken, is het belangrijk dat deze worden toegediend zoals voorgeschreven door de dierenarts en gedurende een periode van minimaal twee weken.
Wanneer de manifestatie van symptomen een of meer maanden aanhoudt, is het waarschijnlijk dat het ademhalingsslijmvlies is veranderd. In dergelijke omstandigheden is de relevantie van supplementen gericht op de regeneratie van membranen. Evenzo komt het gebruik van ontstekingsremmers ook vaak voor en nog meer bij allergische katten.
Preventie van chronische hoest bij katten is moeilijk, gezien de veelheid aan factoren die ertoe kunnen leiden. Als dieren tijd buitenshuis doorbrengen, worden ze ook meer blootgesteld aan infectieuze agentia en allergenen. Daarom, als je er nog steeds voor kiest om het dier van buitenaf vrijheid te geven, moet je: vermijd de meest gevoelige momenten die worden gekenmerkt door hitte en vochtigheid.
Met betrekking tot de huiselijke omgeving moet stof worden verwijderd om inademing te voorkomen en het dier voldoende hygiëne en ontworming te bieden om het risico op infectie te verminderen.
