Blauwvintonijn komt overeen met de soort Thunnus thynnus. Het heeft een karakteristieke torpedovorm en is gemiddeld twee meter lang, hoewel er zijn records van exemplaren van 4,5 meter en meer dan 700 kilo.
Geografische spreiding van blauwvintonijn
Blauwvintonijn is wijd verspreid over de Atlantische en Stille Oceaan in subtropische en gematigde wateren.
leefgebied voor blauwvintonijn
Deze blauwvintonijn is epipelagisch, oceanisch - dat wil zeggen, het is bewoont vanaf het oppervlak tot ongeveer 100 meter diep, waar het meeste zeeleven geconcentreerd is - en komt seizoensgebonden dicht bij de kust. Het kan een aanzienlijk temperatuurbereik verdragen.
Blauwvintonijn vertoont op jonge leeftijd een sterk schoolgedrag. Scholen blauwvintonijn trekken tijdens de zomermaanden seizoensgebonden naar het noorden, langs de kust van Japan en de Pacifische kust van Noord-Amerika.
Het is bekend uit onderzoeken bij getagde vissen die transpacifische migraties kunnen uitvoeren. Andere onderzoeken naar gelabelde vissen hebben aangetoond dat een blauwvintonijn de Atlantische Oceaan in minder dan 60 dagen kan oversteken.
Fysieke eigenschappen van blauwvintonijn
In vergelijking met andere tonijnen is deze vis heeft een lange en ietwat spitse kop en het oog is klein. Deze vissen zijn sterke en snelle zwemmers.
Twee rugvinnen zijn aanwezig, met een kleine ruimte die hen scheidt. De tweede rugvin is groter dan de eerste en wordt gevolgd door 7 tot 10 finlets. Drie kielen zijn aanwezig op de staartwortel.
Kleur
Het lichaam van blauwvintonijn is op de rug diep metallic blauw, terwijl de onderkant en buik zilverwit zijn.. Het heeft ook balken en vage vlekken aan de zijkanten.
De eerste rugvin is geel of blauw, terwijl de tweede rood of bruin is. De anaalvin en finlets zijn geel, met zwarte randen.
Eetgewoonten van blauwvintonijn
Als roofdier vertoont deze vis verschillende strategieën, afhankelijk van zijn doelwitprooi. Gebruik een snelle en krachtige zoektocht naar kleinere broedvissen, met name ansjovis. Het heeft ook de neiging om kleine, langzaam bewegende organismen te vangen.
Er is vastgesteld dat de voeding van de blauwvintonijn zeer gevarieerd is. Consumeer voornamelijk ansjovis en sardines, maar ook makreel, vliegende vissen, inktvis, garnalen en paling, evenals kleinere tonijn. In gebieden nabij de kust eet hij zeesterren, zeewier en kleinere ondiepwatervissen.
Reproductie
Blauwvintonijn is ovipaar. Paaien is gedetecteerd in gebieden en seizoenen zoals de Middellandse Zee, van juni tot augustus, en in de Golf van Mexico, van april tot juni.
In de Stille Oceaan vindt paaien plaats in de Filippijnen. Dit is een beperkt paaigebied in vergelijking met andere tropische tonijnen.
Er is weinig bekend over het paaien van blauwvintonijn, omdat dit niet is waargenomen. Verschillen in paaiseizoenen kunnen te wijten zijn aan een aantal factoreninclusief verschillende omgevingsfactoren of genetische variatie zelf.
Een factor waarmee rekening moet worden gehouden, is de temperatuur: in de Golf van Mexico vindt paaien plaats bij temperaturen van 24,9 tot 29,5 ° C, terwijl deze in de Middellandse Zee plaatsvindt bij 19-21 ° C.
In gevangenschap bereikt de blauwvintonijn geslachtsrijp na drie jaar. Anderen hebben echter gesuggereerd dat blauwvintonijn wordt geslachtsrijp op de leeftijd van vier tot vijf jaar.
Behoud van deze soort
De populariteit van deze tonijn op de internationale markten heeft geleid tot intensieve exploitatie in verschillende gebieden, vooral in de Noord-Atlantische Oceaan.
Omdat deze vis lange afstanden trekt en omdat een groot deel van de visserij in internationale wateren plaatsvindt, is internationale samenwerking nodig bij beslissingen over instandhoudingsbeheer voor deze soort.
Sinds 1966 bestaat de Internationale Commissie voor de instandhouding van Atlantische tonijnen die zich specifiek richt op instandhoudingsproblemen geconfronteerd met blauwvintonijn en andere over grote afstanden trekkende soorten.
