Desmond Morris, geboren op 28 januari 1928 in het Verenigd Koninkrijk, is een van de meest gerenommeerde zoölogen en ethologen van de 20e eeuw. Je werk publiceren De naakte aapin 1967 was het een van de hoogtepunten van zijn professionele carrière.
De naakte aap, bekend als de naakte aap In de originele versie is het een van de beroemdste boeken over menselijke evolutie van de vorige eeuw. Met Het ontstaan van soortendoor Charles Darwin, gepubliceerd in 1859, probeerde het sterke verband tussen apen en mensen aan te tonen.
Zowel in deze als in andere van zijn publicaties presenteerde Morris vastberaden ideeën over het begin van de mens, zijn seksuele leven en zijn grote verbeeldingskracht. Deze controversiële benaderingen, gezien de omstandigheden van het moment, markeerden op hun beurt een mijlpaal in wetenschappelijke en populaire perceptie.
Synopsis van De naakte aap
Veel van dit boek, dat een volledig ethologisch kader aanneemt, brengt de gewoonten van de mens van vandaag in verband met die van hun voorouders. Dus, voedingsstijl, fokken of rivaliteit zou gebaseerd zijn op het jager-verzamelaarsverleden van man.
Verder benadrukt de auteur de grote menselijk vermogen om gedachten creatief te verkennen en te ervaren. Dergelijke vermogens, die bij andere dieren praktisch niet voorkomen, hebben een traject van schilderijen, geschriften, dansen en spelletjes gemarkeerd, fundamenteel in de conformatie van de huidige samenleving.
Opgemerkt moet worden dat Morris, naast een graad in zoölogie aan de Universiteit van Birmingham, een belangrijke surrealistische schilder was. Hij exposeerde naast persoonlijkheden van het formaat van Joan Miró, terwijl hij tegelijkertijd bijdroeg aan de uitbreiding van de Britse surrealistische beweging. Dit alles had tot op zekere hoogte invloed op de creatieve verbetering die de auteur in zijn werk van de mens heeft gemaakt.
De neotechnische toestand van de man die verantwoordelijk is voor het behoud van jeugdige eigenschappen die verder gaan dan hun seksuele rijping, maakte het onder andere mogelijk de aanwezigheid van een meer ontwikkeld brein. Deze menselijke eigenaardigheid, samen met zijn langzame ontogenie, binnen primaten en zijn omnivoor, zijn enkele van de evolutionaire vragen die de loop van het essay markeren.
Verleden en huidige controverse
Ondanks de grote acceptatie van het werk, gezien de goede dosis humor waarmee de auteur zijn wetenschappelijke proefschriften begeleidde, De naakte aap Het leidde ook tot enige controverse.
De publicatie midden in de Koude Oorlog, met het sociaal-politieke en economisch-technologische denken van dit moment, maakte het moeilijk om een groot deel van de bovengenoemde hypothesen te accepteren. Het expressieve facet, de seksuele vraag en vooral de band van de mens met de apen, waren tijdloze voorstellen gezien als provocatie.
Sommige huidige critici die de ideeën in het werk evalueren, vertonen echter ook bepaalde discrepanties, grotendeels toegeschreven aan de vertraging.
Voor Morris heeft de huidige monogamie die typisch is voor ontwikkelde samenlevingen zijn oorsprong in het seksuele gedrag dat kenmerkend is voor de prehistorie. Zo heeft de auteur negeerde al die Afrikaanse en Aziatische samenlevingen die worden gekenmerkt door het aannemen van polygynie zoals gebruikelijk. Bovendien moet erop worden gewezen dat monogamie niet de meest wijdverbreide praktijk is onder primaten.
Met betrekking tot seksualiteit citeert het boek woordelijk “de vorming van de homoseksuele band is ongemakkelijk … ". Voor Morris ontstaat homoseksualiteit wanneer de mens om de een of andere reden geen seksuele toegang heeft tot individuen van het andere geslacht en de noodzaak ziet om aan deze verlangens te voldoen. Deze reflectie is een van de meest bekritiseerde en waarschijnlijk de auteur verdedigde op basis van de seksuele onderdrukking van de vorige eeuw.
De weerslag van De naakte aap Het was zodanig dat het aanleiding gaf tot het vervolg dat in 2004 werd gepubliceerd, De naakte vrouw. Daarin analyseert Morris evolutionair de lichamelijke en gedragsveranderingen bij vrouwen, zonder zijn artistieke kant op te geven.