Voorbij de constante controverses, sportjagen is nog steeds een toegestane activiteit, hoewel gereguleerd, in Spanje. Onder de vele implicaties van deze verordening vinden we de regelgeving over aansprakelijkheid in jachtgebieden. Wat betekent het allemaal?
De incidentie en opkomst van aansprakelijkheid
In de praktijk gaat een groot deel van de jagers naar de speciaal voor de jacht met hun honden gereserveerde plaatsen. In feite, samenwerking tussen mens en hond bij de jacht is een Europese traditie, en veel van de Spaanse hondenrassen zijn precies voor dit doel gemaakt.
Uiteindelijk kunnen honden echter betrokken raken bij ongelukken met andere mensen of dieren, zij het volledig bewusteloos. En in deze gevallen Wie heeft de plicht of de bevoegdheid om verantwoordelijkheid te nemen in de jachtgebieden?
Vervolgens zullen we er een paar bekijken Basis juridische aspecten die elke jager moet weten voordat hij met zijn hond naar een jachtgebied gaat. Evenzo raden we u aan om ook de fundamentele overwegingen over jachthonden te raadplegen, vooral met betrekking tot het knippen van de oren en staart.
Burgerlijk Wetboek: wat staat er over aansprakelijkheid in jachtgebieden?
Als we het hebben over de aanwezigheid van honden in landelijke gebieden, inclusief jachtgebieden, we moeten onze toevlucht nemen tot het Spaanse Burgerlijk Wetboek om een regelgevend kader te vinden; het beschrijft de verantwoordelijkheden die van toepassing zijn op mogelijke schade veroorzaakt door het handelen van gezelschapsdieren.
Evenzo is het belangrijk om te benadrukken dat de regelgeving inzake de duurzaamheid van honden in landelijke gebieden enigszins kan verschillen in elke autonome gemeenschap, maar Artikel 1905 van het Burgerlijk Wetboek is zeer objectief door te stellen dat:
“De eigenaar van een dier, of degene die er gebruik van maakt, is verantwoordelijk voor de schade die het veroorzaakt, ook als het ontsnapt of zoekraakt. Deze verantwoordelijkheid vervalt alleen in het geval dat de schade is ontstaan door overmacht of door de schuld van de persoon die deze heeft geleden”.
Daarom, de verantwoordelijkheid in de jachtgebieden voor veroorzaakte schade en ongevallen voor een hond (of ander huisdier) komt in principe op de eigenaar.
Dat is de voogd moet verantwoordelijk zijn voor de mogelijke veroorzaakte schade voor uw dier naar andere mensen en hun eigendommen, of naar andere honden die op dezelfde plaats kunnen jagen. Stropen wordt ook zwaar vervolgd.
Bovendien, de jachtwet bepaalt dat eigenaren financiële boetes tot 300 euro kunnen krijgen in het geval van loslopende honden die zich ongepast gedragen in landelijke gebieden. Om deze reden, en zelfs in het geval van een openbare ruimte, zijn de voorschriften geldig en kunnen dieren alleen vrij rondlopen als ze de bevelen van hun voogd gehoorzamen.
Verantwoordelijkheid in het jachtgebied: in welke omstandigheden moeten de eigenaren van de inrichting reageren?
Laten we nu eens kijken naar de vraag vanuit een ander prisma: hoe is de aansprakelijkheid geregeld in jachtgebieden als dat zo is? de dieren die in de ruimte van het reservaat zijn grootgebracht, die schade of verlies veroorzaken aan andere mensen, hun dieren of eigendommen?
In deze gevallen, het toepasselijke rechtsstelsel vloeit in wezen voort uit de Jachtwet en artikel 12906 van het Burgerlijk Wetboek, waarvan de tekst luidt:
"De eigenaar van een jachtlandgoed is aansprakelijk voor de schade die het veroorzaakt in naburige boerderijen, wanneer hij niet heeft gedaan wat nodig is om hun vermenigvuldiging te voorkomen of wanneer hij het de eigenaren van die boerderijen moeilijk heeft gemaakt om het na te jagen."
Niettemin, deze wetteksten kunnen niet objectief zijn -en soms enigszins tegenstrijdig- als het gaat om het bepalen in welke gevallen de eigenaar van een jachtreservaat aansprakelijk moet zijn voor schade aan derden die rechtstreeks voortvloeit uit de activiteit die op hun eigendom wordt uitgevoerd.
Tegelijkertijd, het Burgerlijk Wetboek probeert een criterium vast te stellen waarin het begrip ‘schuld’ centraal staat, die in een juridische context niet ophoudt te subjectief te lijken, terwijl de wet een iets objectievere definitie geeft in artikel 33.1, waarin staat:
"De eigenaren van jachtgebieden, gedefinieerd in artikel 6 van deze wet, zijn verantwoordelijk voor de schade veroorzaakt door het wild van het afgebakende land. Subsidiair zullen de eigenaren van de grond verantwoordelijk zijn.
In elk van de gevallen wordt aan de eigenaren de verantwoordelijkheid in de jachtgebieden van de nodige maatregelen nemen om te voorkomen dat dieren ontsnappen of de eigendomsgrenzen overschrijden van jachtgebruik.
