Strabisme bij honden is, net als bij mensen, een oogaandoening die ervoor zorgt dat de ogen niet tegelijkertijd naar dezelfde plaats gaan. Ondanks dat het een defect is, is scheelzien een gewenst karakter bij sommige honden- en kattenrassen en zelfs in sommige menselijke culturen.
Als we het hebben over een defect, bedoelen we niet dat het iets is dat het individu aantast, maar dat komt van een misvorming van de spieren die het oog ondersteunen of van een ziektezoals een neoplasma of tumor.
De spieren van de oogbol
De ogen van zoogdieren worden elk ondersteund door zes spieren en zorgen ervoor dat het oog de verschillende bewegingen kan uitvoeren. Deze spieren zijn onderverdeeld in drie groepen:
- Rectusspieren. Er zijn er vier: dorsaal, ventraal, mediaal en lateraal. Deze spieren hechten zich via pezen aan de sclera - het witte deel van de oogbol -. De dorsale en ventrale spieren zorgen ervoor dat het oog naar links en rechts beweegt. Omgekeerd, de mediale en laterale, laat de beweging op en neer.
- Schuine spieren. Er zijn er twee: dorsaal en ventraal. De actie van beide maakt het mogelijk: de roterende beweging van het oog, met de klok mee of tegen de klok in.
- Retractorspier van het oog. Het wordt achter de oogbol ingebracht; vormt een spierkegel op de oogzenuw.
Door de juiste werking van al deze spieren bewegen de ogen tegelijkertijd en op een gecoördineerde manier. Er zijn verschillende soorten scheelzien, afhankelijk van de positie die door het aangedane oog of de aangedane ogen wordt ingenomen:
- Afwijkend: het oog is naar de buitenkant van het gezicht gericht.
- Convergerend: het oog is gericht op de neus.
- Dorsaal: het oog kijkt omhoog.
- Ventraal: het oog is gepositioneerd met de pupil naar de grond gericht.
Oorzaken van scheelzien bij honden
De oorzaken van scheelzien zijn talrijk en niet in alle gevallen is er een oplossing. Deze aandoening bij honden wordt altijd als een defect beschouwd, hoewel het af en toe aan het ras kan worden gekoppeld.
De hondenrassen die het meest voorkomen met scheelzien zijn Shar Pei, Ierse Wolfshond, Akita en Mopshond. Vaak wordt het veroorzaakt door de vervanging, tijdens de ontwikkeling, van de mediale rectusspier door fibreus weefsel, dat de juiste beweging van het oog verhindert.
Ten tweede, er zijn ziekten die verband houden met het immuunsysteem die scheelzien kunnen veroorzaken. Dit is het geval bij immuungemedieerde myositis. Deze pathologie wordt gekenmerkt door de infiltratie van ontstekingscellen in de spieren. Wanneer dit gebeurt in de spieren van het oog, treden scheelzien en zelfs exophthalmie op. Schildkliergerelateerde problemen kunnen ook scheelzien veroorzaken.
Tumoren behoren tot de mogelijke oorzaken van scheelzien bij honden. Een neoplasma in een bepaald gebied rond de oogbol, of zelfs in het oog zelf, kan op de verschillende spieren buiten het oog drukken. Hierdoor zou hij niet normaal bewegen.
Soms zijn de oorzaken van scheelzien traumatisch. Se hebben verschillende gevallen gemeld van honden met een breuk in het jukbeen -degene die zich net onder het oog bevindt en de schedel verbindt met de kaak- met een ernstig scheelzien.
Ten slotte kunnen sommige ziekten of misvormingen die verband houden met het zenuwstelsel, scheelzien bij honden veroorzaken. Bijvoorbeeld, een onjuiste verbinding van de zenuwen of grote problemen zoals hydrocephalus.
Behandelingen voor scheelzien bij honden
De behandeling van scheelzien bij honden zal te allen tijde afhangen van de oorzaak die het veroorzaakt. Wanneer het te wijten is aan een aangeboren oorsprong, kan een kleine operatie of, eenvoudigweg, therapie om de spieren van het oog te versterken nodig zijn.
Integendeel, als het scheelzien wordt veroorzaakt door een ziekte, keert het probleem in veel gevallen vanzelf om bij de behandeling ervan. Als dat niet het geval is, zijn de spieren mogelijk beschadigd en hebben ze ook een operatie of therapie nodig.
