Schurft is geografisch gezien een van de meest voorkomende parasitaire dermatosen en treft een grote verscheidenheid aan zoogdieren, waaronder mensen. Hoewel de gevallen van schurft bij gedomesticeerde honden afnemen, is het belangrijk om de symptomen van een mogelijke besmetting te kennen.
Schurft, wetenschappelijk bekend als sarcoptische schurft, is een van de bekendste ziekten, zowel vanwege het aantal epidemieën dat door de geschiedenis heen is geleden als door de interspecifieke diversiteit van de getroffenen. Het wordt veroorzaakt door de gravende mijt, Sarcoptes scabiei var. canis.
Deze parasiet onderscheidt zich door zijn snelle verspreiding door het lichaam van de geïnfecteerde en door zijn gemak bij het infecteren van nieuwe slachtoffers. Ervoor, de vrouwtjes van deze mijten worden 'begraven' onder de huid van het dier, waar ze de eieren leggen.
Ook, hoewel sarcoptische schurft de belangrijkste variëteit van schurft bij honden is, Otodectische schurft is ook een veel voorkomende infectie bij honden. Veroorzaakt door de mijt Otodectes cynotis, Deze parasiet heeft de neiging het buitenoor te infecteren; veroorzaakt een ontsteking van de gehoorgang.
Symptomen van schurft bij honden
Hoewel de meeste met schurft geïnfecteerde honden lijden aan een aantal veelvoorkomende symptomen, hebben ze niet allemaal hetzelfde ziekteproces, omdat de ernst van huidlaesies kan verschillen.
Gebruikelijk, het eerste teken van de ziekte is plotselinge ernstige jeuk. Deze jeuk is deels te wijten aan de gevoeligheid van de huid voor uitwerpselen van mijten die zich onder de huid van het dier verspreiden.
In dit besmettelijke proces reageert het lichaam van de hond met kleine eerste bultjes waarvan het krabben, of zelfs bijten om de jeuk te verlichten, aanleiding geeft tot zweren of korsten. Beschadigde gebieden kunnen ook last hebben van tekenen van alopecia.
In de vroege stadia zijn tekenen van schurft bij honden beperkt tot meer lokale gebieden zoals oren, snuit of ellebogen. In een tweede fase, als gevolg van de snelle verspreiding van de mijten, zullen de borst, buik of zelfs het hele lichaam de karakteristieke huidlaesies vertonen.
Aan de andere kant, de term van 'Incognito schurft' wordt gebruikt voor die gevallen waarin de aandoening moeilijk te diagnosticeren is. Het komt meestal voor bij honden waarvan de vacht, ondanks het hebben van mijten, er schoon en verzorgd uitziet, het resultaat van regelmatige hygiëne en borstelen.
Diagnose en behandeling
Als u een mogelijke infectie van schurft bij honden vermoedt, het is raadzaam om snel naar de dierenarts te gaan. Op deze manier wordt niet alleen voorkomen dat de verwonding zich naar het lichaam verspreidt, maar ook het risico op mogelijke infecties.
Voor de diagnose van het dier, de specialist lichamelijk onderzoek uitvoeren, met daarbij behorende huidafkrabsels. Het kan ook bloed- en ontlastingstests omvatten om de aanwezigheid van de parasiet aan te tonen.
Bij het naderen van de behandeling, de meest Het is belangrijk dat alle geïnfecteerde honden of patiënten die in contact zijn geweest de medicatie krijgen. Deze zullen oraal of plaatselijk worden toegediend; Zelfs een voorafgaande scheerbeurt is noodzakelijk in de getroffen gebieden.
Bovendien, tegelijkertijd wordt de antiseborrheic shampoo gebruikt aanbevolen om de aanwezige korsten zacht te maken.
Zowel in het genezingsproces als als het gaat om het voorkomen van de ziekte, is het essentieel om goede hygiënische gewoonten aan te houden. Dit betekent niet alleen een routine van baden en regelmatig poetsen, maar het is ook handig controleer het contact van het huisdier met andere dieren buitenshuis. In feite zijn zwerfkatten en honden vaak de eerste bronnen van infectie.
Gelukkig is schurft tegenwoordig een parasitaire ziekte die minder zorgwekkend is. Het aantal huiselijke gevallen is klein en met een vroege diagnose kan het snel worden genezen. Het is echter belangrijk om rekening te houden met de gemak van interspecifieke besmetting, factor die verantwoordelijk is voor de historische epidemieën van deze pathologie.
