De Afrikaanse maraboe is een aasetervogel die tot de familie behoort Ciconiidae. Het is het grootste lid van zijn familie en, binnen de gevleugelde wereld, een van de grootste vliegende vogels.
De Marabou-ooievaar leeft in tropisch Afrika van Senegal tot Eritrea, Ethiopië, Somalië, inclusief Namibië en Zuid-Afrika. De wetenschappelijke naam is Leptoptilos crumenifer en het is een dier dat semi-aride watergebieden en open gebieden bezoekt.
De soort wordt wereldwijd niet bedreigd en het vermoeden bestaat dat de populatie toeneemt, vanwege de hoge beschikbaarheid van afval en aas als voedselbronnen.
Kenmerken en eetgewoonten van de Afrikaanse maraboe
Met een spanwijdte van bijna drie meter is de maraboe-ooievaar een van de grootste vliegende vogels ter wereld. Deze vliegende reus heeft een gewicht dat varieert van 6 tot 9 kilo en een lengte van meer dan 150 centimeter. Als hij rechtop staat op zijn lange benen, is hij lang als een mens.
Zoals de meeste ooievaars is de maraboe gezellig. Hij heeft een nogal humeurig temperament en lijkt ook op andere ooievaars omdat hij niet erg vocaal is. Alleen in verkeringshows maakt de maraboe verschillende geluiden; de keelzak wordt gebruikt om op dat moment verschillende geluiden te maken.
Deze ooievaars zijn opportunisten. Gezien de ongeschiktheid van hun snavels voor het verminken van lijken, moeten ze wachten om de overblijfselen te pakken die gieren en andere roofdieren weggooien.. Hun dieet is gevarieerd en ze voeden zich met vogels, ongewervelde dieren, ratten en hagedissen.
Ze zijn ook ervaren vissers, vissen op zicht en dompelen hun gedeeltelijk open snavel onder.
Omgaan met een slechte rap
Het valt niet te ontkennen dat aaseters een slechte reputatie hebben. Ze eten zogenaamd stinkende dingen en zijn te lui of incompetent om hun prooi alleen te volgen.
De realiteit is dat vangen gewoon een van de manieren is waarop dieren de kost verdienen. Veel verschillende soorten, waaronder leeuwen, zullen profiteren als ze de kans krijgen. Daarnaast bieden aaseters verschillende unieke en vitale diensten voor het onderhoud van het ecosysteem.
Voordelen van opruimen voor het ecosysteem
In de natuur is de aanleg van stervende dieren geen triviale aangelegenheid. In feite, dode dieren vormen een gevaar voor de gezondheid van levende dieren. En het is dat de lijken een brandpunt van verschillende ziekten kunnen vormen.
Vandaar het belang van aaseters, die dode biomassa snel en efficiënt afvoeren ten behoeve van het ecosysteem.. Aaseters omvatten een grote verscheidenheid aan soorten, waaronder kraaien, gieren en ooievaars zoals de Afrikaanse maraboe.
Een paradigmaverschuiving: het voedselweb
Voorheen beschouwden ecologen voedingsrelaties binnen een ecologische gemeenschap als een lineair proces. Volgens dit schema zouden planten voedingsstoffen uit de grond en zonlicht halen, die zouden overgaan op herbivoren en vervolgens op carnivoren. Deze ketens brengen bij elke overdracht een aanzienlijk energieverlies met zich mee.
Experts gebruiken nu een voedselwebperspectief. In dit schema wordt het werk van aaseters en decomposers binnen deze voedingsrelaties als essentieel beschouwd.
Het web omvat alle voedselketens van hetzelfde ecosysteem: het voedselweb accepteert dat: elk levend organisme in een ecosysteem neemt deel aan meerdere voedselketens, wat de energie-efficiëntie verhoogt.
Het uitgangspunt is dat elke voedselketen een mogelijk pad is voor energie en voedingsstoffen om door het ecosysteem te stromen. In het voedselweb van een ecosysteem zijn alle voedselketens met elkaar verbonden en overlappen ze elkaar.
Organismen in voedselwebben zijn gegroepeerd in categorieën die trofische niveaus worden genoemd. In algemene termen worden deze niveaus onderverdeeld in producenten (eerste trofisch niveau), consumenten (primair, secundair en tertiair) en decomposers (laatste trofisch niveau).
Aaseters en decomposers voltooien de cyclus van het leven. Deze zorgen voor recycling en brengen voedingsstoffen terug naar de bodem of oceanen voor gebruik door autotrofe organismen. Met hun werk begint een nieuwe reeks voedselketens.
Voordelen van opruimen voor de soort
De Afrikaanse maraboe is, net als de meeste aaseters, flexibel in wat hij eet. Dit is een voordeel voor hen, omdat het voor hen gemakkelijker is om voedsel te vinden in vergelijking met wezens met een beperkter dieet.
De praktijk van het opruimen verbetert de aanpassing van de soort aan nieuwe omgevingen. Dit geldt in het geval van de Afrikaanse maraboe, een soort die zijn verspreidingsgebied heeft uitgebreid over het hele sub-Sahara gebied.
Hoewel deze ooievaar voornamelijk sedentair is, heeft hij enkele nomadische populaties. Er zijn populaties waargenomen die na het fokken naar de evenaar bewegen, en zwervers zijn ook gemeld in Marokko, Spanje en Israël.
De Afrikaanse maraboe kan vaak associëren met mensen en is te zien in de buurt van vissersdorpen en rond vuilnisbelten.. Zijn vermogen om een grote verscheidenheid aan voedsel te eten, is een belangrijke factor in het succes en, uiteindelijk, in het succes van andere soorten die leven in de gebieden die het bewoont.
