Het strottenhoofd is een klein orgaan dat zich tussen de luchtpijp en de keelholte bevindt en dat de toegang van de luchtwegen beschermt en betrokken is bij het vermogen om geluiden te maken. Het bestaat uit kraakbeen waaruit de walnoot en de stembanden bestaan. Laryngeale verlamming bij honden vermindert of voorkomt het binnendringen van lucht als gevolg van immobilisatie van de strottenhoofdspieren.
Waarom wordt het geproduceerd?
Bij een gezonde hond opent het strottenhoofd zich tijdens de ademhaling en sluit het tijdens de adempauze om te voorkomen dat speeksel en voedsel het ademhalingssysteem binnendringen.
ENBij honden met larynxverlamming werken de spieren die normaal gesproken de luchtwegen openen niet goed. Wanneer het dier inspireert, zetten de wanden van de luchtwegen niet uit; in ernstige gevallen sluit het zelfs, wat leidt tot verstikking.
Deze pathologie kan aangeboren of verworven zijn. De laatste is de meest voorkomende vorm: het komt voor bij honden ouder dan gemiddeld 9 of 10 jaar en komt veel vaker voor bij mannen dan bij vrouwen.
Verworven larynxverlamming komt meestal voor bij grote en middelgrote rassen zoals de Labrador, de Golden Retriever, de Sint Bernard of de Ierse Setter.
Sommige hondenrassen hebben een genetische aanleg om aan larynxverlamming te lijden: de Vlaamse Bouvier, de Siberische Husky, de Tottweiler, de Dalmatiër of de Bull Terrier zijn enkele van deze rassen. Obesitas is een andere factor die de situatie van de zieke hond kan verergeren.
Symptomen van larynxverlamming bij honden
In de vroege stadia van de ziekte is er een geluid te horen bij het ademen. Andere tekens zijn:
- Heesheid bij hijgen.
- Hoestenvooral na het sporten.
- hapt naar adem toenemen wanneer de hond kalm of in rust is.
- Hees geblaf.
- Moeite met ademhalen.
- Oefening intolerantie
De hond kan een angstige uitdrukking vertonen, met uitpuilende ogen en de borstkas die zich zeer snel uitbreidt.
Een ander gevolg van larynxverlamming bij honden is oververhitting. Honden worden gekoeld door te ademen, waarvoor ze hun mond openhouden. Als het dier deze pathologie vertoont, kost het veel meer om de lichaamstemperatuur te handhaven.
In meer gevorderde stadia hebben honden constant moeite met ademhalen. Ze accepteren het niet dat ze aan de halsband worden getrokken en het geluid dat ze maken met hun ademhaling wordt steeds luider en ze hebben mogelijk dringende veterinaire hulp nodig.
Het is het beste om zo snel mogelijk te gaan als we larynxverlamming vermoeden. De dierenarts zal een reeks tests uitvoeren, zoals een thoraxfoto, bloedonderzoek, een gedetailleerd onderzoek van de keel … en zal in elk geval beslissen wat de meest geschikte behandeling is.
Behandelingen voor larynxverlamming
Mogelijke intubatie en geassisteerde ademhaling zijn nodig in noodsituaties voor een korte tijd met het verdoofde dier. Externe koeling kan ook nodig zijn om de temperatuur te verlagen.
In milde gevallen kan larynxverlamming worden behandeld met medicijnen en enkele indicaties, zoals het vermijden van overgewicht, intensieve lichaamsbeweging, hitte of het gebruik van strafkragen.
Zuurstoftherapieën kunnen ademhalingscrises verlichten, maar het is geen definitieve remedie, omdat de luchtwegen 'defect' blijven. Er is een operatie om deze op te lossen gevallen, die bestaat uit een ingreep om de luchtwegen open te houden door middel van een hechtdraad die de wanden van het strottenhoofd opent.
Deze operatie heet terugkoppeling Y het doel is om de diameter van de paden te vergroten om de doorgang van lucht te vergemakkelijken en bijgevolg ademhaling en thermoregulatie.
De dierenarts zal degene zijn die zal beoordelen of een operatie de beste optie is, afhankelijk van de patiënt en het type procedure zelf. Na de operatie zal de hond na de operatie enige zorg nodig hebben om complicaties te voorkomen, maar hij zal een volkomen normaal leven kunnen leiden.
