De mantarog is een wezen dat, vanwege zijn uiterlijk, wordt beschouwd als het toppunt van mariene elegantie. Door de geschiedenis heen werd dit wezen gevreesd vanwege de gelijkenis van zijn kopvinnen met 'demonenhoorns', naast de vorm van zijn lichaam die op een cape lijkt.
Desalniettemin, Deze reuzen vormen geen bedreiging omdat ze zich voeden met plankton en vreedzame wezens zijn. Zijn gratie doet denken aan deugdzame dansers die een onderwaterballet uitvoeren, en is dat ze door de zee vliegen en verbazingwekkende pirouettes, radslagen en verbazingwekkende sprongen in de lucht, uit het water uitvoeren.
Deze vis is over de hele wereld bekend onder verschillende namen. In het Spaans staat dit dier bekend als de Atlantische manta, zeeduivel of rog.. In dit artikel leer je over de geweldige eigenschappen van deze vis.
De classificatie van strepen
De reuzenmanta behoort tot de klasse van de chondrichthyans o kraakbeenachtige vissen die worden gekenmerkt door een skelet dat volledig uit kraakbeenweefsel bestaat. In feite omvat deze groep verschillende soorten haaien en roggen.
Kraakbeenvissen worden gekenmerkt door het ontbreken van een zwemblaas of longen. Ademhaling wordt uitgevoerd door vijf tot zeven paar kieuwen die naar buiten open zijn door spleten of kieuwopeningen.
Deze groep vissen heeft geen operculum, de benige vin die de kieuwen van benige vissen bedekt en beschermt. Daarom hebben ze niet dat mechanisme om het binnenkomen en verlaten van het water door de kieuwen te regelen.
Hierdoor, kraakbeenachtige vissen worden gedwongen constant in beweging te blijven om water te dwingen de kieuwen binnen te dringen. Dit betekent dat de reuzenmanta een dier is dat nooit stopt met zwemmen, van geboorte tot dood.
Kraakbeenvissen -elasmobranch- zijn erg archaïsch, en dat is het ook bestaan al minstens ongeveer 400 miljoen jaar
Experts herkennen twee soorten mantaroggen: de rifpijlstaartrog (Alfredi deken) en de reuzenmanta (Birostris deken).
Wat kenmerkt de mantarog?
Pijlstaartroggen en pijlstaartroggen zetten de vleugelvormige borstvinnen uit. Tijdens het zwemmen slaan ze hun vinnen in golfbeweging, op dezelfde manier als vogels tijdens de vlucht.
Ze presenteren de kieuwen in het ventrale deel. Het hoofd van beide soorten is breed, met ogen aan elke kant en een lange mond aan de voorkant.. In de bek zitten meerdere rijen kleine tandjes die niet gebruikt worden bij het kauwen, maar worden gebruikt zodat de mannetjes het vrouwtje kunnen vasthouden tijdens het paren.
Twee structuren genaamd cephalic lobben steken boven de mond uit, die zich uitstrekken en de waterstroom naar de mond leiden. Deze structuren optimaliseren het voedingsproces dat de mantarog uitvoert door het water te filteren om zeeplankton op te nemen, waarvan ze een grote hoeveelheid consumeren …
Beide soorten hebben een zweepachtige staart.. In tegenstelling tot andere soorten van dezelfde orde, missen de twee soorten pijlstaartroggen echter een gif.webptige angel op hun staart.
Dit zeedier is zeer intelligent: experts erkennen dat het de grootste hersenen van alle vissen heeft. Onlangs is aangetoond dat het de meest ontwikkelde cognitieve vaardigheden van vissen bezit.
Mantaroggen leefgebied
Ze bewonen zeeën van tropische wateren over de hele wereld. Interessant is dat de pijlstaartroggen 'onderhoudsstations' op de riffen bezoeken, waar schonere vissen of opportunistische remora's schoonmaakdiensten leveren.
Hoe groot is de pijlstaartrog?
Het grote, afgeplatte lichaam heeft een centrum dat een 'schijf' wordt genoemd. In het geval van de rifmantarog wordt een schijfbreedte van 3 tot 3,5 meter gerapporteerd. In de gigantische reuzenmanta kan de schijf wel 10 meter breed zijn en wel 1350 kilogram wegen.
Over het algemeen worden exemplaren van vier en een halve meter gezien. Verder moet worden opgemerkt dat Een gemiddelde pijlstaartrog kan ongeveer 25 jaar leven.
Gevoeligheid voor huidbloem
Het lichaam van de pijlstaartrog is bedekt met een beschermend slijmvlies. Dit slijm heeft twee basisfuncties: het fungeert als een barrière tegen infecties en vermindert wrijving om beweging tijdens het zwemmen te vergemakkelijken. Dit membraan kan worden beschadigd door menselijk contact, dus als u in de buurt van een pijlstaartrog bent, raak deze dan niet aan.
Een buitengewoon kenmerk van pijlstaartroggen - en alle kraakbeenvissen - is dat ze een uitgebreid systeem van bullae hebben dat gevoelig is voor laagfrequente elektrische prikkels op hun huid. Deze elektroreceptoren staan bekend als 'Lorenzini-blaren' en zijn bepalend voor de oriëntatie op levenloze elektrische velden, veroorzaakt door aardmagnetisme en getijden.
Het elektroreceptorsysteem stelt hen ook in staat om elektromagnetische velden te detecteren die worden gegenereerd door hun potentiële prooi of roofdieren en hun soortgenoten tijdens sociale interacties en paring.
Bedreigingen voor de mantarog
Deze vissen zijn bejaagd voor de sport, voor hun vlees, olie of per ongeluk bij de commerciële visserij.. Momenteel is de jacht op de mantarog beperkt en in gebieden zoals Hawaï, in de Verenigde Staten, zijn ze een beschermde soort.
De bescherming van de mantarog is van economisch belang, aangezien deze een groot aantal toeristen aantrekt. Zonder twijfel voegt deze vis schoonheid, diversiteit en mysterie toe aan onze wereld.
