Het dier dat ons vandaag de dag bezighoudt, is een van de meest representatieve antilopen in Afrika. We hebben het over de adax, een zoogdier dat vandaag de dag helaas ernstig wordt bedreigd. Als je meer over hem wilt weten, mis dan niet wat er daarna komt.
Algemene karakteristieken
De adax (Addax nasomaculatus) werd in 1816 beschreven door de Franse zoöloog Henri de Blainville. Dit artiodactyl-zoogdier is opgenomen in de familie van de bovidae en lange tijd was het bekend onder de bijnaam van de "witte antilope", vanwege de kleur van zijn vacht.
De dieren van deze soort hebben een gemiddelde hoogte van één meter en een gewicht tussen 80 en 120 kilogram. Net als zijn familielid de oryx, de adax het is een antilope met een rond lichaam en lange benen. De vacht van deze dieren varieert naargelang het seizoen, eerder bruin in de winter en veel lichter in de zomer. Het heeft een onmiskenbaar wit X-vormig gezichtsmasker.
Maar zonder enige twijfel, wat opvalt als je de adax ziet, zijn zijn hoorns. Het heeft een paar geringde hoorns die omhoog groeien en om zichzelf draaien om een spiraal te vormen, een uniek kenmerk van deze soort.
Habitat en aanpassing van de adax
Deze dieren leven in droge, steenachtige en droge gebieden van Noordwest-Afrika. Daarom, we hebben het over een soort die sterk is aangepast aan dit soort moeilijk terrein.
Om te beginnen is de vorm van hun hoeven aangepast aan het lopen op zanderige of zachte bodems en voorkomen zo dat ze wegzakken. Zijn manier om zich aan extreme hitte aan te passen en uitdroging te voorkomen, is door niet te transpireren tot een lichaamstemperatuur van 45 graden Celsius is bereikt. Een ander mechanisme is gebaseerd op de schaarste aan water, aangezien ze kunnen lange tijd zonder hydratatie overleven.
De periode van activiteit wordt teruggebracht tot de nacht en de dageraad, wanneer de temperaturen draaglijker zijn. Om zichzelf te voeden, maken ze meestal grote bewegingen op zoek naar de schaarse vegetatie die er is, waaruit ze ook water halen. Deze verplaatsingen zijn meestal gekoppeld aan de regenseizoenen.
Behoud en huidige staat
Opgemerkt moet worden dat de adax niet wordt gekenmerkt door zijn snelheid. A) Ja, Ze zijn een gemakkelijke prooi voor snelle roofdieren zoals leeuwen of luipaarden, maar ook voor mensen. Hun lage snelheid maakt ze een doelwit voor jagers, die hele populaties van deze dieren verminderen of zelfs elimineren.
Habitatreductie, droogte en menselijke intimidatie vormen een ernstige bedreiging voor de adax. De IUCN heeft deze soort ingedeeld in de categorie ‘kritisch gevaar’. Sommige landen en organisaties nemen al maatregelen voor het behoud ervan.
Onder hen valt het Souss-Massa National Park in Marokko op. In dit verblijf worden verschillende exemplaren gekweekt en geacclimatiseerd, die later opnieuw in de natuur zullen worden geïntroduceerd om hun voortbestaan te verzekeren. Andere exemplaren in gevangenschap zijn te zien in ons land, in het natuurpark Cabárceno.
