Er zijn veel grote reptielen in de wetlands en watergebieden van Amerika. Onder al deze krokodillen hebben we het over de alligator yacaré, ook wel alligator of Paraguayaanse alligator genoemd. Lees verder om meer te weten te komen over dit gepantserde dier.
Biologische geschiedenis van de alligator yacaré
De eerste beschrijving van dit reptiel dateert uit 1802 en is het werk van de Franse zoöloog François Marie Daudin. Hij was het die precies de eerste bekende wetenschappelijke naam voor dit dier bedacht: Crocodilus yacare. De term 'yacare' komt uit het Portugees en betekent alligator.
Later, en na verschillende taxonomische studies, is deze soort hernoemd Kaaiman yacare. Er wordt aangenomen dat er een verband bestaat tussen deze en andere soorten alligators, zoals de brilalligatorKaaiman crocodilus). Maar op dit moment zijn er geen definitieve gegevens die meer licht werpen op deze relatie.
Wat wel duidelijk is, is dat de alligator tot de alligatorfamilie behoort. Deze reptielen leven uitsluitend op Amerikaans grondgebied en er zijn momenteel vier levende geslachten bekend, naast vele andere uitgestorven soorten.
Belangrijkste kenmerken:
Als we het vergelijken met de rest van alligatoriden, de alligatorkaaiman is een middelgroot reptiel. Zoals bij veel andere dieren zijn er morfologische verschillen tussen het mannetje en het vrouwtje. Het mannetje heeft een lengte van ongeveer 2,5 meter en weegt ongeveer 58 kilo, terwijl de vrouwtjes meestal 1,4 meter meten en een maximaal gewicht hebben van 23 kilogram.
Zijn lichaam is langwerpig en heeft een donkere kleur, die kan variëren van bruin tot donkergroen of zelfs zwart. De zijkanten van de alligator, evenals zijn staart en het onderste deel van zijn kaak, hebben zeer karakteristieke donkere vlekken. Zijn buik is geelachtig. Deze dieren Ze hebben een aantal heel merkwaardige morfologische structuren: osteoderm.
Aan de schubben bevestigd, zijn osteodermen taaie benige platen die op verschillende manieren werken. In het geval van de alligator, hebben meestal een defensieve of warmteverdelingsfunctie. In de alligator zijn deze osteodermen verdeeld over de rug; ze zijn niet aanwezig in je buik.
De poten van deze krokodillen zijn kort maar sterk, waardoor ze kunnen bewegen en zwemmen. Zelfs als wat hen echt een voordeel geeft om zichzelf voort te stuwen, is de staart. Zijn snuit is lang en herbergt tot 74 tanden; sommige zijn zelfs met gesloten kaken te zien.
Gewoonten en het behoud van de alligator yacaré
Normaal gesproken zijn deze dieren liever zonnige gebieden met veel modder. Ze kunnen zich snel op het land voortbewegen en worden door andere dieren niet opgemerkt, tenzij ze gestoord worden. Op dat moment, en om te waarschuwen voor hun aanwezigheid, kunnen ze een geluid beginnen te maken en beginnen op te zwellen.
Wanneer ze het water in gaan, onthullen ze hun uitsluitend vleesetende dieet. Om energie te besparen, de alligator blijft onbeweeglijk en met zijn mond open, wachtend op weekdieren, schaaldieren en vissen om binnen handbereik te komen. Indien nodig kan het ook op kleine zoogdieren jagen en zelfs op andere reptielen, die ze naar de bodem zullen slepen om ze te verdrinken.
Op het gebied van distributie en conservering, de kaaiman yacaré is wijd verspreid in verschillende Zuid-Amerikaanse regio's, en de staat van instandhouding is volgens de IUCN die van 'minste zorg'. Hun overvloedige aantal en hun hoge reproductiesnelheid zijn zonder twijfel twee factoren in hun voordeel.
Maar helaas neemt hun aantal geleidelijk af. Voornamelijk drie factoren hebben bijgedragen aan dit fenomeen: de interesse die het wekt in de leerindustrie, de steeds vaker voorkomende aanwezigheid in de dierenhandel en de vermindering van hun leefgebied.
