Xenopus Het is een geslacht van vleesetende kikkers van Afrikaanse oorsprong, hoewel ze in andere delen van de wereld als invasieve soort kunnen worden aangetroffen. Het zijn allemaal water- en vleesetende kikkers; Ze voeden zich met kleine ongewervelde waterdieren, andere amfibieën en vissen.
De bekendste soort is Xenopus laevis, het standaard amfibiemodel in experimenten.
Hoe is het genre? Xenopus?
De kikkers van dit geslacht zijn klein: de mannetjes kunnen tussen de 5 en 6 centimeter meten en ongeveer 60 gram wegen, terwijl vrouwtjes meten tussen de 10 en 12 centimeter en wegen meer dan mannetjes, tot 200 gram.
Het verschil in grootte tussen de vrouwelijke en mannelijke Afrikaanse klauwkikker is erg groot. Bron: Xenopus.com
Zijn lichaam is afgeplat en zijn hoofd is klein in verhouding. De rug kan veelkleurig zijn en gevlekt met olijfgrijze, bruine of gewoon grijze vlekken, terwijl de onderkant witachtig of geelachtig is.
De ogen hebben geen oogleden en bevinden zich op de bovenkant van het hoofd. Als curiositeit heeft dit geslacht van kikkers geen tong.
De voorpoten zijn langwerpig en zonder membraan tussen de tenen, en deze zijn lang in spijkers afgewerkt. De achterpoten hebben webbing en drie van hun tenen hebben ook klauwachtige nagels. Een van de namen waarmee het wordt herkend, is de Afrikaanse klauwkikker.
Levenscyclus van de Afrikaanse klauwkikker
De eiproductie kan worden gestimuleerd door een injectie met choriongonadotrofine bij vrouwen. Bovendien werd deze injectie in de jaren dertig populair als test om zwangerschap bij vrouwen op te sporen, aangezien dit hormoon aanwezig is in de urine van zwangere vrouwen.
Als deze urine werd geïnjecteerd in een vrouw van Xenopus, werd de eiproductie geïnduceerd. In het laboratorium injecteren ze dit hormoon om de leg te bevorderen.
In dit geslacht is het leggen van eieren meestal in grote hoeveelheden, tussen 1000 en 3000 eieren, waarvan de diameter ongeveer 1,2 millimeter is. In het ei ontwikkelt zich een embryo dat in ongeveer 20 uur snel groeit. Om 36 uur zie je al een kikkervisje met volledig gevormde en functionele organen.
Het kikkervisje verandert na ongeveer 12 maanden in een kikker. En het moet worden opgemerkt dat vrouwtjes zijn veel groter dan mannetjes, meer dan twee keer zo groot.
In het wild zijn vogels en andere grotere amfibieën de belangrijkste roofdieren.
Waarom is het gewend om Xenopus in onderzoek?
Xenopus Het wordt gebruikt om de ontwikkeling en embryologie van gewervelde dieren, celbiologie, moleculaire, genomica, neurobiologie en toxicologie te bestuderen, evenals het model van menselijke ziekten.
De studie van modelorganismen, zoals Xenopus, de zebravis of de laboratoriummuis, stelt ons in staat om te ontcijferen hoe cellulaire en moleculaire interacties werken tijdens de embryonale ontwikkeling, hoe ze zich aanpassen tijdens veroudering en omgevingsstress, en hoe ze gedereguleerd worden door ziekte.
Enkele voordelen van Xenopus als proefdier zijn ze:
- De levenscyclus is kort en elk van de fasen wordt geïdentificeerd.
- Ze hebben er een hoge eierproductie.
- Het is een makkelijke soort om in het laboratorium te houden, klein en aquatisch zijn.
- Genetisch zijn ze vergelijkbaar met mensen, waardoor ze een goed model zijn voor het bestuderen van ziekten. Al zijn genen zijn bekend.
- Embryo's tolereren manipulatie. Het is gemakkelijk om een groot aantal componenten (nucleïnezuren, eiwitten …) in embryonale cellen of zelfs volwassen cellen te injecteren.
- Het lot van elke cel is perfect bekend, dat wil zeggen, tot welke cellijn deze zal behoren (spijsverteringsstelsel, zenuwstelsel, ademhalingssysteem …), wat het mogelijk maakt om gemakkelijk onderdrukkings- en expressiestudies van specifieke genen uit te voeren.
Deze kleine Afrikaanse kikker is erin geslaagd om vele levens te redden dankzij zijn geweldige onderzoekswerk. Als je online zoekt, zul je ontdekken dat het een model is van veel verschillende onderzoeken naar kanker, vorming van het zenuwstelsel, het immuunsysteem …
