Mieren zijn eusociale dieren met een op kaste gebaseerde organisatie. Dit betekent dat er binnen een kolonie een of meer koninginnen, werkers en krijgers zijn, die elk een fundamentele rol spelen binnen de mierenhoop. Om het evenwicht te bewaren, is communicatie tussen mieren essentieel.
Heb je je ooit afgevraagd hoe mieren communiceren of waarom ze meestal in een rij rondlopen? In dit artikel vertellen we je alles wat je moet weten over communicatie tussen mieren.
Chemische communicatie tussen mieren
De belangrijkste communicatiestrategie tussen mieren is de chemische route. De mieren Ze hebben een reeks klieren, waardoor ze verschillende feromonen afgeven die een grote verscheidenheid aan staten communiceren.
Feromonen worden uitgescheiden via een breed scala aan bronnen, zoals ze zijn: de klier van Dufour, de klier van het gif.webp, de anaalklier, de klier in de voeten en de klier in de thorax of buik. De ontvangst van deze stoffen gebeurt via de antennes, die zowel voor de geur als voor de smaak dienen.
Communicatie tussen mieren is erg complex; Ze gebruiken niet één feromoon om iets aan te duiden, maar combineren er meerdere. Deze feromonen dienen onder meer om de foerageerroute aan te geven. Dat wil zeggen, ze dienen om te communiceren met de rest van de mierenhoop waar het voedsel is en dat het gemarkeerde pad als herinnering dient.
A) Ja, een mier hoeft deze informatie niet in zijn individuele brein op te slaan, zoals bij bijen; in plaats daarvan wordt een fysiek netwerk van herinneringen gecreëerd dat in de loop van de tijd blijft bestaan.
Binnen de kasten worden ook feromonen gebruikt om te bepalen welke functie een mier vervult. Op deze manier weet een mier of hij voor de jongen moet zorgen, eropuit moet gaan om te foerageren of de mierenhoop moet uitbreiden. Bovendien, Binnen de groep verzamelaars weet elke subgroep welke voedingsmiddelen ze moeten verzamelen en welke overeenkomen met een andere subgroep.
Ten tweede, mieren weten over de toestand van de koningin door de feromonen die ze afgeeft. Wanneer een koningin-mier stopt met het produceren van bepaalde feromonen, weten de mieren dat het tijd is om nieuwe koninginnen te produceren.
Tactiele communicatie tussen mieren
Naast chemische overdracht is er tactiele communicatie tussen mieren, hetzij door grondtrillingen of door direct contact. Deze directe contacten zijn meestal geritualiseerde bewegingen, zoals dansen, schudden of laten zien. Ze werken op dezelfde manier als de dans die bijen uitvoeren om aan te geven waar het voedsel is.
De meest voorkomende vorm van fysiek contact is het aanraken van de voelsprieten. Het is heel gewoon om te zien dat twee mieren elkaar kruisen - terwijl ze in tegengestelde richting gaan - elkaar aanraken met hun antennes. Momenteel is de reden voor dit gedrag onbekend, maar het valt niet te ontkennen dat er geen informatie wordt verzonden.
Auditieve communicatie tussen mieren
Mieren hebben geen stembanden, dus de geluiden die ze maken komen niet uit de keel. Bovendien zijn ze doof, waardoor ze de geluiden die andere mieren maken niet kunnen horen. Dus hoe communiceren ze sonisch?
Deze dieren kunnen een geluid produceren dat stridulatie wordt genoemd, dankzij een orgaan dat ze in hun mond hebben. Dit geluid wordt gedetecteerd door het menselijk oor, maar niet door mieren als zodanig, maar wordt door het substraat overgedragen in de vorm van trillingen, die door mieren kunnen worden gevoeld.
Hetzelfde geldt voor de geluiden die ze maken als ze met hun buik de grond raken. Deze reizen in de vorm van trillingen totdat ze de rest van de metgezellen bereiken.
Trofalaxis
De trophalaxis is het mechanisme waardoor mieren voedsel doorgeven aan hun metgezellen en zich voeden met elkaar. Het kan van mond tot mond of van anus tot mond worden gedaan.
Hoewel het misschien niet zo lijkt, is trophalaxis ook een vorm van communicatie tussen mieren. Het voedsel wordt gemengd met feromonen die informatie doorgeven aan zowel volwassen individuen als larven.
