Gemeenschappelijke diuca, wetenschappelijk bekend als Diuca diuca, is een van de meest typische vogels van Zuid-Amerika. Zijn kenmerkende ochtendlied heeft verschillende intellectuelen geïnspireerd, waaronder Neruda.
Deze vogel is niet alleen aanwezig in veel landen zoals Argentinië, Bolivia, Brazilië, Chili en Uruguay, maar benadrukt ook de dichtheid van zijn populaties. Dergelijke overvloed en verscheidenheid in termen van geografische spreiding zijn te wijten aan de diuca's vermogen om zich aan te passen aan verschillende omgevingen. Het is dus gemakkelijk te vinden, zowel in prairies en parken als in het stedelijke centrum.
Morfologie en gedrag
De diuca is 17 centimeter hoog en weegt ongeveer 30 gram.. Zijn hoofd, rug en borst zijn bedekt met een donkergrijs verenkleed dat contrasteert met het wit van zijn keel en buik. Zowel de vleugels als de staart zijn zwartachtig, hoewel de laatste aan het meest distale uiteinde een witte vlek heeft. Al deze tonen verschijnen met meer bruinachtige tinten bij vrouwen en bij jongere individuen.
De snavel is kort, robuust en met het bovenste deel, de culmen genaamd, afgerond. Deze structuur stelt u in staat om een voeding op basis van granen, graszaden en kleine geleedpotigen. Af en toe nemen ze hun toevlucht tot de consumptie van fruit, afhankelijk van de middelen die hun omgeving biedt. Met zijn wendbare zwarte poten kan hij in kleine stapjes door de grond bewegen, zodat hij eventueel gevallen fruit kan oprapen.
Als een algemene regel, het broedseizoen loopt van augustus tot december. In sommige regio's van Chili wordt het echter uitgesteld tot september en duurt het tot januari. Tijdens deze periode neemt de diuca een territoriale houding aan en gaat van het leven in grote kuddes naar het leven in paren.
Het nest van takken en gras bevindt zich altijd op bomen en struiken, met een gemiddelde capaciteit van drie eieren. Deze worden gekenmerkt door hun lichtblauwgroene bedekking en gespikkeld met meer bruinachtige vlekken.
Daarnaast, benadrukt het langzame en melodieuze ochtendlied van de man, samengesteld uit vier of vijf noten met een zekere scherpe slotcadans.
Staat van instandhouding en bedreigingen van diuca
De brede geografische spreiding in een veelheid aan omgevingen en talrijke populaties maakt de International Union for the Conservation of Nature (IUCN) classificeert het als een 'kleine zorg'. Het heeft echter enkele bedreigingen, zoals interspecifiek broedparasitisme uitgevoerd door de Argentijnse merel of lijster.
Dit gedrag is gebaseerd op een reproductieve strategie waarin: de vrouwelijke merel legt haar eieren in een vreemd nest om succes met het uitkomen te garanderen. Zo denken de vrouwtjes van andere soorten dat ze hun eigen eieren aan het uitbroeden zijn, die ze voorzien van de nodige warmte, bescherming en, na het uitkomen, van het nodige voedsel.
Onder de vogels die vatbaar zijn voor de invasie van de merel zijn de diuca, de chincol en de zeelt in Chili, en de calandria en de rode lijster in Argentinië.
Een ander gevaar waaraan deze soort wordt blootgesteld, is de aanval van de eieren en jongen door de autochtone fauna., zoals chunchos, yacas, Chileense leguanen en langstaartslangen. Met betrekking tot de aanwezigheid van de man is ze vrij zelfverzekerd, en het is gebruikelijk in parken en steden.
