De vulgaire fazant (Phasianus colchicus) beslaat grote delen van de planeet. Dit feit betekent dat het niet wordt beschouwd als een soort die kwetsbaar is voor uitsterven. Het aantal individuen neemt echter af.
Deze vogel heeft altijd interesse gewekt bij de jacht, dus hun fokken en vrijlating voor dergelijke doeleinden is gebruikelijk. Deze voortdurende herintroductie zorgt ervoor dat er niet veel wilde populaties zijn en dat het aantal individuen nooit afneemt, ondanks de schade die wordt geleden door de omgeving waarin ze leven.
Waar ze wonen?
De vulgaire fazant is inheems op het Aziatische continent. Daar woont het in landen als China, Noord- en Zuid-Korea, Mongolië en sommige delen van Rusland. Later werd dit dier in Europa geïntroduceerd vanwege zijn jachtinteresse, zoals in de Verenigde Staten, waar het in meer noordelijke gebieden wordt gehouden. Het is niet met zekerheid bekend, maar deze introductie zou hebben plaatsgevonden vanaf de 11e of 12e eeuw.
Deze vogels kunnen in verschillende habitats leven, maar geef de voorkeur aan die struikachtige gebieden in de buurt van rivieren of gewassen, waar ze fruit en zaden vinden, hun belangrijkste voedsel.
Het zijn echter opportunistische alleseters. Daarom, als ze de overblijfselen van een ontbindend dier vinden, zullen ze niet aarzelen om het op te eten. Bladeren, wortels en insecten zijn ook opgenomen in hun dieet.
Kenmerken van de vulgaire fazant en hoe deze te identificeren
Fazanten behoren tot de orde Galliformes, waartoe vogels met een haanachtige vorm behoren. Net als hanen en kippen hebben fazanten een uitgesproken seksueel dimorfisme, wat de verschillen binnen dezelfde soort zijn die verband houden met seks.
Mannelijke fazantmannetjes zijn groter, met een spanwijdte van 70 tot 90 centimeter. De kop is donker, groenzwart met violette reflecties. Beide zijden van het gezicht hebben een ruwe, rode, veerloze huid, overeenkomend met de oorschelpen.
Bovendien presenteren ze een zeer opvallende witte kraag. Het verenkleed van het lichaam is roodbruin, met een veelvoud aan zwarte en witte stippen., en een lange staart met dwarsstaven.
Aan de andere kant vertonen vrouwtjes een meer cryptisch verenkleed, bruin van kleur met donkerdere vlekken. We identificeren haar als een vrouwelijke vulgaire fazant dankzij haar lange staart. Veel kleiner dan mannetjes, ze hebben een spanwijdte tussen 55 en 70 centimeter.
Het lied van de vulgaire fazant
Het gezang van de vulgaire fazant doet denken aan het geluid van een trompet. Als het mannetje zingt, maakt hij een zeer abrupt, dissyllable geluid, alsof hij zijn keel schraapt, gevolgd door een geluid dat hij maakt met zijn vleugels: "kuuhrk-kuk (burrrr)".
Het mannetje herhaalt dit geluid in een periode van 1 tot 15 minuten, altijd op dezelfde plaats, waar het duidelijk zichtbaar is en kan verklaren dat dit zijn territorium is. In de volgende video kunnen we het lied van de vulgaire fazant waarderen:
Wanneer een fazant wegvliegt, zendt hij een alarmgeluid uit dat wordt getranscribeerd als "ku-tuk ku-tuk ku-tuk", altijd dissyllabe, met nadruk op de eerste lettergreep en met afnemende intensiteit.
Ten slotte moet worden opgemerkt dat het gezang van fazanten kan worden verward met dat van andere vogels zoals de rode patrijs of de kwartel.