Elektrische vissen hebben de wetenschap verbaasd sinds voordat elektriciteit door mensen werd ontdekt. Sinds de Romeinse tijd zijn er aanwijzingen voor het bestaan van deze dieren, waarvan de lozingen werden gebruikt voor therapeutische doeleinden.
Er zijn veel vissen die dagelijks elektriciteit gebruiken, en ze gebruiken het allemaal voor specifieke doeleinden: om te verdedigen, te jagen of het zicht te vervangen en om probleemloos in moerassige wateren of 's nachts te kunnen zwemmen.
Het is in ieder geval een heel handig hulpmiddel dat een reeks vissen heeft ontwikkeld en dat Het heeft hen een enorm voordeel gegeven ten opzichte van hun concurrenten. Om deze reden zijn ze voorspoedig geweest in alle zeeën van de planeet.
Maar wat zijn elektrische vissen?
Elektrische vissen zijn niets meer dan dieren die erin slagen om met hun eigen lichaam een bijzonder krachtige hoeveelheid elektriciteit op te wekken. Volgens de laatste studie van Amerikaanse onderzoekers, deze vissen zijn erin geslaagd een eenvoudige spier om te zetten in een geavanceerd orgaan dat elektriciteit kan opwekken.
Deze elektriciteit is niet alleen een ideaal jacht- en afschrikmiddel, het is perfect om te communiceren tussen sommige exemplaren en anderen, dus het geeft nog een cruciaal evolutionair voordeel voor de ontwikkeling van deze soorten.
De elektriciteit zelf komt van de spieren. Elke spiercel is in staat om elektriciteit op te wekken, maar in het geval van deze vissen verloren de cellen het vermogen om samen te trekken en ze kwamen in serie bij elkaar gedurende een evolutie van miljoenen jaren.
Deze cellen, elektrolyten genaamd, kunnen veel hogere spanningen genereren dan normale spiercellen.. En de kettingsom van miljoenen hiervan resulteert in krachten die in staat zijn om andere vissen ter plaatse te doden.
Er zijn gevallen, zoals: de elektrische paling, wiens vermogen om elektriciteit op te wekken zodanig is dat hij krachtiger ontladingen kan produceren dan die van een huishoudelijk elektriciteitsnet;, waardoor het een roofdier is als geen ander.
Bijzondere voorbeelden
Elektrische vissen zijn onderverdeeld in zes grote families, evolutionair gedifferentieerd, maar die veel overeenkomsten vertonen in hun genetica. In wat ze niet zo op elkaar lijken, is in het gebruik dat ze hebben gegeven aan dit vermogen om elektriciteit op te wekken. Laten we eens kijken naar enkele van de soorten die het beste gebruik maken van deze kwaliteit:
- Haaien: net boven hun spectaculaire monden, haaien hebben elektroreceptoren die zelfs het kleinste elektrische signaal kunnen opvangen dat alle vissen eromheen uitzendt. Zoals alle dieren zenden we elektriciteit uit, met dit mechanisme is het in staat om de positie en bewegingen van zijn prooi te detecteren, zelfs in volledige duisternis. De hamerhaai is de duidelijkste evolutie van elektrische vissen, aangezien zijn kop een radar is om prooien onder het zand te zoeken en zelfs de kleinste elektrische impuls opvangt.
- Elektrische roggen: hun detectiesysteem lijkt sterk op dat van haaien, met receptoren waardoor ze hun prooi vinden, zelfs als ze begraven zijn onder het zand van de zeebodem.
- paling: deze ongelooflijke wezens behoren tot de dieren die de meeste downloads ter wereld kunnen geven, met sommigen schokken tot 600 volt waardoor prooien of roofdieren verlamd raken.
- Olifant neus vis: dit eigenaardige dier wordt gekenmerkt door een lange kin met miljoenen elektrische veldreceptoren. Dit spectaculaire orgel is van fundamenteel belang voor hem, aangezien het is praktisch blind en gebruikt het om zijn prooi te detecteren. Met deze eigenaardige stam kan hij onderscheid maken tussen materiële objecten en dieren; je kunt zelfs onderscheid maken tussen levende en dode dieren. Bovendien hebben ze een zeer groot brein voor hun lichaamsgrootte, waardoor ze bijzonder intelligent zijn in vergelijking met andere vissen.