In de natuur is, net als bij mensen, slaap en rust noodzakelijk. Maar in het geval van zeezoogdieren is dit proces enigszins anders en ongetwijfeld verrassend. Vervolgens presenteren we meer details over de droom van de meest representatieve zeezoogdieren.
Welke zeezoogdieren bestaan er?
Deze dierengroep omvat zo'n 130 verschillende soorten. Allemaal zijn in meer of mindere mate aangepast aan het leven in water: meer hydrodynamische lichamen en aangepaste ledematen die in de meeste gevallen beweging vergemakkelijken.
Op algemeen niveau kunnen zeezoogdieren worden onderverdeeld in drie grote groepen:
- Bestellen Sirenia of sireniërs: in deze groep zitten bijvoorbeeld zeekoeien.
- walvisachtigen: waar onder andere walvissen, beluga's en dolfijnen voorkomen.
- De caniformen, waar we zoogdieren kunnen vinden die enige tijd op het droge leven. Dit omvat zeehonden, otaria, walrussen en zelfs de ijsbeer.
Wat is de droom?
Het is nog steeds moeilijk om deze vraag volledig te beantwoorden. Slaap is om te beginnen een fysiologische toestand en een noodzaak. Slaap helpt een aantal interne fysieke en mentale processen in balans te brengen, daarom is het van vitaal belang.
Slaap kan worden onderverdeeld in vijf fasen. In de loop van deze fasen gebeurt er iets: willekeurige bewegingen en spieractiviteit nemen af totdat ze worden onderbroken. Dit houdt in dat de spieren volledig ontspannen en ook de hersenactiviteit verandert. Dus hoe slapen zeezoogdieren?
Hoe slapen zeezoogdieren?
Om het bewegingsprobleem op te lossen, hebben veel soorten in het water levende zoogdieren hun toevlucht genomen tot de zogenaamde unihemisferische slaap. Dit lange woord kan het volgende betekenen: terwijl een deel van de hersenen 'slaapt', is de resterende hersenhelft verantwoordelijk voor alert en actief zijn.
Opgemerkt moet worden dat dit type dromen niet alleen exclusief is voor zeedieren, maar ook bij vogels en specifieke soorten reptielen voorkomt. Het is ook aangetoond dat hemisferen worden afwisselend in- en uitgeschakeld, zodat beide hersenhelften gelijk rusten.
Door dit mechanisme kunnen bijvoorbeeld zeezoogdieren blijven ademen. Terwijl bij de rest van zoogdieren ademhaling een onvrijwillig proces is, is het bij walvisachtigen volledig vrijwillig. De oplossing als ze slapen is putten uit het actieve deel van de hersenen om ervoor te zorgen dat de ademhaling blijft plaatsvinden.
De unihemisferische droom laat zeezoogdieren ook toe om te zwemmen en in beweging te blijven. Op deze manier helpen ze, naast het behouden van hun positie, bij de taak om naar de oppervlakte te komen om te ademen. Dit fenomeen helpt hen ook om de lichaamstemperatuur op peil te houden.
Laatste curiositeiten over slapen bij zeezoogdieren
Onlangs is bij dit soort dieren een deel van de biologie achter het fenomeen slaap ontdekt. En het heeft te maken met een component die nauw verbonden is met de hersenen, acetylcholine genaamd.
De resultaten, gepubliceerd in een prestigieus wetenschappelijk tijdschrift, suggereren dat: deze verbinding bevindt zich in hoge concentraties aan de 'wakkere' kant van de hersenen, en er is nauwelijks een aan de slapende kant ervan.
Als laatste curiositeit willen we de droom van de dolfijnen niet missen. Behalve dat het een van de zeezoogdieren is met een niet-hemisferische slaap, is het echt merkwaardig om dat te zien Dolfijnen slapen met één oog open, die afwisselt volgens de hersenhelft die actief is. Hierdoor kunnen ze zien wat er om hen heen gebeurt en een bepaalde staat van paraatheid behouden bij gevaar.
