Over het algemeen verbinden we de fauna van het Afrikaanse continent met exotische dieren, zoals leeuwen, neushoorns en giraffen. Niettemin, het paard in Afrika is ook de bezitter van een bewonderenswaardige geschiedenis.
In de praktijk zijn de typische kenmerken van Afrikaanse paardenrassen een demonstratie van de lang evolutionair proces dat deze paarden hebben ondergaan om zich aan te passen naar het vasteland.
Vervolgens, we zullen een beetje praten over de geschiedenis van het paard in Afrika, met de nadruk op de Berber, ook wel bekend als ‘de parel van Noord-Afrika’.
De Berber: een sleutel tot het begrijpen van de geschiedenis van het paard in Afrika
De Berber of Berber is het meest emblematische Afrikaanse paardenras. Het is een ras dat zich over de Maghreb verspreidde dankzij zijn opmerkelijke weerstand en aanpassingsvermogen. Veel exemplaren werden getemd door de Maghreb-stammen die voornamelijk in het binnenland van Noord-Afrika woonden.
In de Afrikaanse mythologie zijn er zeer interessante verhalen en overtuigingen over de geboorte van Barbarijse paarden. Er is echter weinig bekend over de oorsprong ervan; sommige onderzoekers veronderstellen zelfs dat je voorouders kunnen de wilde paarden zijn die de laatste ijstijd hebben overleefd.
Volgens traditionele legendes, de Arabische veroveraars waren gefascineerd om deze paardachtigen in een 'semi-wilde' staat aan te treffen. Het gebeurde allemaal in de oude regio Barbaria, die zich uitstrekte van het gebied dat tegenwoordig bij Algerije en Marokko hoort, tot aan de grens met Libië.
Opgetogen over zijn kracht, elegantie, behendigheid en uithoudingsvermogen, besloten de veroveraars van het Midden-Oosten om enkele exemplaren met hun leger mee te nemen. Het duurde niet lang voor deze wilde paarden gekruist met Arabische paarden; een eerste generatie 'mestizo' werd gegenereerd, die de huidige rassen van Arabische paarden zou kunnen hebben beïnvloed.
De geschiedenis van Barbarijse paarden in oorlogen
Noord-Afrika speelde in de loop van zijn geschiedenis een hoofdrol in tal van gewapende conflicten vanwege zijn strategische ligging ten opzichte van het Europese continent. Dus, het berberpaard is veel gebruikt op het slagveld tot de jaren vijftig.
Toen de conflicten op Noord-Afrikaanse bodem tussen de jaren vijftig en zestig begonnen te stoppen, deze paarden stonden op de rand van uitsterven. Omdat ze vroeger niet werden gebruikt voor mobiliteitsdoeleinden en aangezien de landbouwactiviteit zeer beperkt was door de kenmerken van de bodem en door de constante gevechten, werd de bevolking van Berbers radicaal verminderd.
De situatie begint pas te keren op initiatief van enkele Algerijnse fokkers die in 1987 de Organisation Mondiale du Cheval Barbe oprichtte. Het huidige Berberpaard verschilt echter morfologisch van het origineel, en is dat het robuuster en groter is.
De Afrikaanse paarden van Namibië en hun buitengewone adaptieve evolutie
Aanvankelijk werden Afrikaanse paarden in Namibië gezien als een invasieve soort, die kunnen leiden tot onevenwichtigheden in de schaarse lokale fauna en flora. Er was zelfs een hevig debat over de vraag of het al dan niet nodig was om ze uit te roeien.
Het aanpassingsvermogen van het paard aan dit nieuwe en uitdagende ecosysteem trok echter de aandacht van de bewoners en de wetenschappelijke gemeenschap. Deze 'indringers'-paarden zijn een van de weinige paarden die erin slaagden te overleven in een woestijnomgeving.
Na het uitvoeren van een reeks onderzoeken en tests, merkten wetenschappers dat op: deze aanpassing was mogelijk door enkele morfologische en fysiologische veranderingen in het organisme van paarden.
fysieke verschillen
Als we de morfologie ervan analyseren, deze exemplaren zijn kleiner dan het 'standaard Afrikaanse paard''; Bovendien zorgen zijn nierfuncties ervoor dat hij minder urineert en minder water hoeft te drinken dan paarden in andere ecosystemen.
Deze verbazingwekkende adaptieve transformatie leidt ertoe dat experts zich afvragen: Wat klimaatveranderingen zullen dieren, en vooral zoogdieren, treffen.
Kunnen paarden overleven in een vijandige omgeving die erg moeilijk is voor hun fysieke gesteldheid? Er zijn nog steeds geen antwoorden op deze complexe vragen. Maar de geschiedenis en het constante aanpassingsvermogen van het paard in Afrika is een bewijs dat onmogelijk te negeren is.
In de tussentijd, 'Invader'-paarden zijn een populaire toeristische attractie geworden in en rond de Namibische regio. Momenteel blijft de populatie groeien en heeft ze al meer dan 300 exemplaren. Deze paardachtigen lijken zich ook te hebben aangepast aan de nieuwsgierigheid van menselijke toeschouwers.
