De Pachyrrhynchus het is een insect waar je waarschijnlijk nog nooit van hebt gehoord. Het unieke uiterlijk zal u echter zeer onder de indruk maken. Er zijn insecten die bekend staan als 'levende juwelen'. Deze bijnaam is een toespeling op de verrassend grote verscheidenheid aan iriserende mechanismen en optische effecten die ze vertonen.
Ongetwijfeld is de natuur een tot nu toe onuitputtelijke bron van verbazingwekkende exemplaren. Een van hen is snuitkever Pachyrrhynchus, zo weinig bekend dat ze geen gewone of vulgaire naam hebben.
De naam wordt soms gespeld als 'Pachyrrhynchus' en soms als 'Pachyrhynchus'. Deze dubbelzinnigheid is een erfenis van slecht handschrift bij het schrijven van labels op lang verzamelde insectenmonsters. Het is moeilijk voor te stellen dat achter deze barbaarse naam een van de mooiste insecten ter wereld schuilgaat.
Waarom zijn deze snuitkevers uniek?
Deze snuitkevers zijn groot, veel groter dan andere in de wereld. Het lichaam van de Pachyrrynchus het is zo groot als een witte boon. Het meest opvallende kenmerk is echter dat ze zeer specifieke kleuren en geladen patronen presenteren.
In de Filippijnen alle soorten van het geslacht Pachyrrhynchus ze zijn versierd met zeer glanzende metallic kleuren. Bovendien hebben ze strepen en vlekken die in merkwaardige patronen zijn gerangschikt.
Wetenschappers die deze insecten hebben bestudeerd, hebben aangetoond dat: de opvallende kleuren zijn te danken aan een reeks glanzende schubben. Dergelijke schubben zijn verspreid in bepaalde formaties, buiten het lichaam van de kever (thorax en buik).
De Pachyrrhynchus ze zijn zeer resistent: deze insecten vliegen niet, maar hebben vleugels die een beschermende functie hebben. Dit is nog een van zijn karakteristieke kenmerken, de hardheid van de schaal die hem beschermt tegen zijn roofdieren.
Soortenverdeling Pachyrrhynchus
De Pachyrrhynchus gevonden in bossen en wildernisgebieden, in een geografische band in Zuidoost-Azië. Deze geografische band loopt van de Ryukyu-eilanden in het zuiden van Japan tot aan de Filippijnen.
In 1876 werden verschillende soorten beschreven in Kotosho, nu Orchid Island genoemd.. Dit eiland is tussen de 19e en 20e eeuw militair veroverd door Japan. Tegenwoordig behoort Orchid Island tot Taiwan.
Er is een plek om te genieten van deze prachtige insecten genaamd Salagubang. Het is ontworpen door een gepassioneerde Filipijnse verzamelaar en verzamelaar, Stanley Cabigas.
Navolgers van Pachyrrhynchus
Binnen de wereld van insecten is externe kleur te wijten aan verschillende elementen. De eerste is het bestaan in je cuticula van pigmenten. De tweede is de aanwezigheid van regelmatige structuren (structurele of interferentiekleur). Tenslotte kan een combinatie van beide voorkomen.
Kleur is een goed camouflagesysteem of een waarschuwing voor zijn onaangename smaak. Sommige soorten profiteren hiervan en libellen, vliegen, kevers en snuitkevers staan bekend om hun glanzende, metaalachtige kleurenspel.
Zo moeilijk zijn Pachyrrhynchus tegen de aanval van roofdieren dat hun kleuren worden geïmiteerd door verschillende soorten die minder uitgerust en smakelijker zijn. Andere soorten snuitkevers, die over het algemeen heel verschillende kleuren hebben, hebben vertegenwoordigers in de Filippijnen die de Pachyrrhynchus.
Er zijn ook verschillende boktorren die ze nabootsen. Deze kevers reproduceren dezelfde kleuren en dezelfde markeringen.
Er is zelfs een kreeft (Scepastus pachyrhynchoides) die de specifieke vorm en kleur van deze kevers aannamen om te ontsnappen aan hun vijanden, die ze als oneetbaar beschouwen.
Welke kleuren doen de? Pachyrrhynchus
In het algemeen, Pachyrrhynchus hebben zwarte of zeer donkere lichamen die contrasteren met de heldere tonen van hun schild. Sommige soorten, zoals Pachyrrhynchus gemmatus purpureus Y Pachyrrhynchus regius, hebben een effen, metalen achtergrondkleur op het hoofd, de thorax, de buikspieren en de benen.
Het mooie uiterlijk van deze wezens is niet beperkt tot het blote oog. Een nauwkeurig onderzoek van de schalen onthult een prachtige, bijna architecturale geometrie, alleen zichtbaar met behulp van een elektronenmicroscoop.
De meeste curculionidae (kevers) en sommige cermbyciden (boktorren) hebben driedimensionale kristallijne structuren in de schubben. van je nagelriem. Op deze manier worden reflecties en wasachtige irissen geproduceerd die lijken op opaal.
Deze fotonische kristallen kunnen een compacte kristallijne structuur aannemen. Deze zeshoekige structuren zijn vergelijkbaar met die van opaal, hoewel ze ook: ze kunnen kubisch zijn, zoals diamanten.
Het geheim van zijn kleuren
De kleuren die te zien zijn bij het kijken naar deze insecten zijn het resultaat van het reflectieproces. De zeer precieze grootte en vorm van de microscopische schaalarchitectuur is een biologisch wonder.
Deze architectuur produceert een complexe vorm van lichtinterferentie, en dat is dat het al het licht filtert dat het lichaam van de insecten bereikt. A) Ja, het reflecteert bepaalde kleuren - of golflengten - van licht en dit gereflecteerde licht is de kleur die we zien.
Degenen die bijvoorbeeld structuren hebben die blauw licht reflecteren en andere golflengten laten kruisen of vast komen te zitten in hun microscopische structuren, lijken blauw voor de waarnemer. Degenen die rood licht reflecteren, lijken rood, enzovoort. Geweldig!
Waarom is de studie van de kleuren van deze insecten belangrijk?
Op dit punt kun je je afvragen hoe interessant onderzoek naar deze snuitkevers kan zijn. Wat maakt het uit welke kleur ze hebben? Het antwoord ligt in het feit dat verschillende industrieën en bedrijven een grote interesse hebben in natuurlijke kleuren..
Er is bijvoorbeeld gesuggereerd dat bepaalde natuurlijke kleuren kunnen worden gebruikt ter vervanging van de zeer gif.webptige kleurstoffen die momenteel in de kledingindustrie worden gebruikt.
evenzo, kleuring geïnspireerd door levende organismen is gebruikt op talloze objecten. Van bepaalde papieren, rekeningen en speciale brillen tot camouflageverven voor militair materieel, zoals vliegtuigen.
De uitdaging om de biodiversiteit te behouden
We weten momenteel niet of sommige van de soorten die in de 19e eeuw zijn beschreven gewoon uitgestorven zijn.. Een eerste factor is dat het landschap en de ecologie van een groot deel van Japan, Taiwan en de Filippijnen sinds het begin van de twintigste eeuw drastisch zijn veranderd.
Massale ontbossing en bevolkingsgroei, samen met zware industrialisatie, hebben zeker een rol gespeeld die we al weten.
Het is belangrijk om te weten dat 90% van deze soort voorkomt in de Filippijnen en nergens anders ter wereld. Het is een endemische soort van het land, sterk beperkt tot het bergachtige en bosrijke gebied.
Een tweede factor is willekeurig oogsten. Deze soort wordt geplunderd en verkocht aan andere landen, die het uitsterven ervan kan bepalen.