De link tussen de kat en de mensheid begon lang geleden, waarschijnlijk in het midden van de jaren 7000 voor Christus. Sindsdien, geen ander dier heeft zo'n veranderende relatie met mensen meegemaakt.
Om te praten over de vele interpretaties van de kat in de geschiedenis zou veel meer nodig zijn dan een kort artikel. Maar vandaag zullen we proberen om de belangrijke momenten die de manier hebben gemarkeerd waarop de mensheid met kittens omging naar het heden.
De kat in het oude Egypte
De geschiedenis van de kat in het oude Egypte is meestal gerelateerd aan de godin Bastet, ook wel bekend als 'de ster Sirius'. Voorstellingen van deze goddelijkheid werden altijd geassocieerd met katachtigen, en het kon worden weergegeven als een zwarte kat of als een vrouw met het hoofd van een katachtige.
De cultus van de godin Bastet was vooral populair in de oude stad Bubastis, waar talloze gemummificeerde katten werden gevonden. Er wordt geschat dat Deze katachtigen werden beschouwd als de incarnaties van de godin Bastet zelf. Om deze reden waren ze, toen ze stierven, het mummificatieritueel waardig, waar alleen de edelen en farao's toegang toe hadden.
In het oude Egypte, de godin Bastet was de beschermer van huizen en zwangere vrouwen, en het is dat het de kracht had om boze geesten af te weren. Door zijn beschermgeest had Bastet een liefdevolle en vredige kant, maar hij toonde ook een felle en koppige kant.
Naast de evolutie in termen van kennis, De Egyptische beschaving viel ook op door haar liefde en respect voor dieren. Zelfs oude beschavingen, zoals de Grieken, maken met enige verbazing melding van de gewoonte van de Egyptenaren om hun huis met dieren te delen en hen als deel van hun familie te beschouwen.
De meest succesvolle poging tot domesticatie in het oude Egypte was precies met katten. Blijkbaar was wederzijds respect voor de vrijheid en autonomie van elk individu de sleutel tot het versterken van de band tussen mens en kat in de Egyptische samenleving.
De kat in het verhaal van de zondvloed
De Universele Vloed is een van de bekendste bijbelverhalen, en er zijn veel artistieke voorstellingen over. Hierin wordt het verhaal verteld van Noach en zijn familie, die van God de opdracht krijgen om een enorme ark te bouwen om een paar van elke soort te redden van de grote vloed op aarde.
Maar wat velen niet weten, is dat het verhaal van de ark van Noach is ook een van de oudste versies over de geboorte van katten. Als we ons aan het oorspronkelijke verhaal houden, zullen we zien dat Noach nooit een paar katten op zijn ark heeft grootgebracht. Om een simpele reden: blijkbaar waren er nog geen katten op het oppervlak van onze planeet.
Er wordt echter gezegd dat Noah was verrast door de versnelde voortplanting van de ratten, die een probleem werd als gevolg van beperkte leveringen. Omdat hij niet weet hoe hij dit conflict moet oplossen, vraagt Noach God om hem te leiden: hij zegt hem dat hij de leeuwenkop drie keer achter elkaar moet aaien.
Zonder de goddelijke leiding volledig te begrijpen, gaat Noah verder met het aaien van de kop van de grote kat. Zijn grootste verrassing doet zich voor wanneer, na het beëindigen van de derde streling, de leeuw niest luid en verdrijft een paar katten door zijn neusgaten.
Snel, de kittens lijken hun doel in de boot te hebben begrepen en ze waren in staat om de overbevolking van knaagdieren te beheersen door hun natuurlijke aanleg voor de jacht.
De kat in de Middeleeuwen
De middeleeuwen waren zonder twijfel de wreedste periode die de kittens hebben meegemaakt na zijn benadering van de mens. Meer dan 10 eeuwen lang werden katten - vooral die van zwarte kleur - vervolgd en verbrand bij vreugdevuren vanwege hun vermeende relatie met de praktijk van hekserij.
Tijdens extremere jaren het was mogelijk om verwijzingen te vinden naar de kittens als 'satanische wezens'. Zijn gedrag, zijn nachtelijke gewoonten en zelfs de mythe van de zeven levens werden geassocieerd met ketterse bewegingen.
Onder de vele valse overtuigingen over de kat in de Middeleeuwen, hun ogen zouden de donkerste nachten verlichten, zodat heksen hun rituelen konden uitvoeren satanisch. Een andere veel voorkomende legende was dat de duivel zelf de vorm aannam van een zwarte kat om mensen te 'infiltreren'.
Helaas, er zijn mensen die bang blijven voor zwarte katten vanwege de valse overtuigingen die tijdens de middeleeuwen werden gepromoot. Daarom is het de moeite waard om te adviseren dat we allemaal de ware geschiedenis van de kat kennen, evenals zijn lichaamstaal, waarmee hij zijn persoonlijkheid uitdrukt.
