Tweederde van de totale bevolking van de zuidelijke Redunca leeft in beschermde gebieden. Jacht en overexploitatie van hun natuurlijke habitat zijn, zoals gebruikelijk, de belangrijkste oorzaken van dit fenomeen.
Habitat en bevolking van de zuidelijke redunca
De zuidelijke redunca, met een wetenschappelijke naamRedunca arundinum, het is gevondenten zuiden van de Republiek Gabon, ten westen van Tanzania en in het zuiden van Zuid-Afrika. Er zijn ook belangrijke nederzettingen in Zimbabwe en Namibië, voornamelijk op land dat wordt beheerd door agenten buiten hun respectieve regeringen.
Hoewel we momenteel exemplaren van zuidelijke redunca vinden in de bovengenoemde landen, is de waarheid dat:Deze soort is inheems in de Republiek Congo, waar hij in 1974 uitstierf. Stropen was de belangrijkste verantwoordelijke voor het decimeren van de bevolking.
Volgens de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN), de geschatte totale populatie van de redunca is 73.000 individuen.
De bijzonderheden van zijn natuurlijke habitat - de redunca leeft voornamelijk in graslanden en uiterwaarden van de Afrikaanse savanne - zorgen ervoor dat hij populaties zijn geconcentreerd in 'eilandjes' die sterk afhankelijk zijn van bescherming door niet-gouvernementele agenten. Desondanks wordt de populatiedichtheid van dit dier als stabiel beschouwd.
Morfologie en voeding van de zuidelijke redunca
Het kenmerk dat de redunca het beste onderscheidt van andere antilopen is de zwarte vlek op het puntje van je oren, vlak naast de hoorns van de mannetjes, die vrij kort zijn: ze meten slechts tussen de 14 en 40 centimeter. Desondanks zijn de afmetingen van deze herbivoor niet te verwaarlozen: hij meet tussen de 65 en 76 centimeter en weegt tussen de 50 en 95 kilo.
Hun dieet bestaat voornamelijk uit gras. Zijn berg neef, de Redunca Redunca, het kan zelfs zonder water dankzij zijn dieet dat rijk is aan groene scheuten. Om te overleven, gebruiken zowel de zuidelijke als andere ondersoorten de vegetatie van hun omgeving om zichzelf te camoufleren en roofdieren te vermijden.
Ken hun sociale en reproductieve gewoonten
Hoewel de Reds aanvankelijk nooit solitaire en monogame dieren waren, hun gewoonten evolueerden tot een sociaal systeem gebaseerd op groepen gemengde en polygame individuen. Deze verandering is vooral waargenomen bij de bergondersoorten, terwijl zuidelijke redunca-groepen er nog steeds de voorkeur aan geven in paren te leven in gebieden die door beide worden gecontroleerd.
De paartijd begint een jaar voor het moessonseizoen, om te garanderen dat de jongen worden geboren zodra de trekroute is voltooid, wat hen maandenlang land vol water en gras garandeert. De draagtijd duurt meestal zeven en een halve maand, vrouwtjes baren slechts één keer per jaar en mannetjes worden geslachtsrijp op driejarige leeftijd.
