Schemering, stil en ongrijpbaar zijn de drie attributen die het ashert of gevlekte hert het best definiëren, wetenschappelijk bekend als As as.
Dit artiodactyl-zoogdier dat tot de hertachtigenfamilie behoort, is inheems in Azië, met name uit India en Ceylon, hoewel het geleidelijk is geïntroduceerd in Texas, Hawaii en Mexico.
Fysieke beschrijving van de as herten
Het ashert wordt gekenmerkt door zijn slankheid met langere ledematen dan de rest van de soort van hetzelfde geslacht. Zijn vacht is dik en ruw, met roodachtige tinten, behalve het ventrale gebied, de binnenkant van zijn poten en het gebied onder de staart, die wit zijn. Het onderscheidende kenmerk van dit hert is de aanwezigheid van vlekken bij beide geslachten gedurende hun hele leven.
De afmetingen kunnen een hoogte bereiken van één meter en een lengte van anderhalve meter. Daarnaast zijn er, afhankelijk van de geografische ligging, verschillende variëteiten waarvan het gewicht varieert tussen 70 en 90 kilogram.
Wat betreft seksueel dimorfisme, mannetjes onderscheiden zich door het ontwikkelen van een gewei tussen het eerste en tweede levensjaar die geleidelijk groeien totdat drie punten worden gevormd.
Gedrag en voortplanting
Het ashert wordt gekenmerkt door een kuddedier te zijn. Vrouwtjes en mannetjes zijn echter geïntegreerd in groepen van verschillende aard. Aan de ene kant komen de alleenstaande mannetjes samen en aan de andere kant de vrouwtjes met de reekalfjes van het eerste en tweede jaar. Naarmate mannen ouder worden, hebben ze de neiging zichzelf te isoleren.
In het algemeen, het zijn schemerdieren die de neiging hebben om tijdens de heetste uren inactief te blijven van de reis. Zo kiezen ze voor zonsopgang of zonsondergang om hun herbivore dieet uit te voeren, voornamelijk gebaseerd op gevallen kruiden, bloemen en fruit. Bovendien kunnen ze eiwitrijke paddenstoelen binnenkrijgen wanneer ze zoute bossen bezetten.
De geslachtsrijpheid van de vrouwtjes wordt bereikt rond de leeftijd van 15 maanden en hoewel ze zich het hele jaar door kunnen voortplanten, April en mei vallen op door een groter aantal paringen. Tijdens deze reproductiepieken stoten de mannetjes een karakteristiek gebrul uit dat, naast het trekken van de aandacht van de vrouwtjes, kan dienen als een indicator voor degenen die de hitte van deze dieren willen bestuderen of observeren.
Tijdens het brullen neemt de agressiviteit en het territoriaal gedrag toe in het bijzijn van de mannetjes die proberen binnen te dringen in de omgeving waar het uitverkoren vrouwtje is. Van hun kant kunnen vrouwtjes betrokken zijn bij gevechten wanneer ze zich bedreigd voelen wat betreft hun voedselbronnen.
Vrouwtjes baren meestal een of twee jongen en, bij uitzondering, drie; hun draagtijd is ongeveer acht maanden. De lactatieperiode wordt aangehouden totdat de juveniele zelfstandig in de kudde kan worden opgenomen, wat meestal plaatsvindt tussen het eerste en tweede levensjaar.
Habitat en staat van instandhouding
Het ashert bevindt zich meestal in graslanden, omdat ze de eerste voedselbron zijn en ondanks het feit dat ze enkele jaren geleden op het Amerikaanse continent zijn geïntroduceerd, kan het feit dat ze een niet-endemische soort zijn, de fauna en flora van de bestemming beïnvloeden. Op deze manier kan een ongecontroleerde toename van dit type hert leiden tot verlies van plantmassa en een toename van ziekten en parasieten.
Momenteel wordt het volgens de Rode Lijst van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN) vermeld als: dier van 'weinig zorgwekkend' in termen van zijn staat van instandhouding. Menselijke activiteiten zoals jagen of ontbossing kunnen echter het verlies van habitats versnellen en daardoor de wereldbevolking verminderen.
