Onder de brede familie van antilopen is de niala een van de bekendste en meest eigenaardige. De fysieke verschillen tussen de mannetjes en vrouwtjes van deze soort zijn enorm, en op het eerste gezicht zou je nooit denken dat het hetzelfde dier is.
Ze vallen binnen de groep van middelgrote antilopen: Hij is niet zo groot als de Grote Koedoe, maar wel groter dan de hiërogliefenantilope. Esthetisch gezien is het mannetje imposant en elegant, met een leikleurige vacht en lange, rechte hoorns die meer dan 80 centimeter lang kunnen worden, een hulpmiddel dat roofdieren doet nadenken voordat ze aanvallen.
Het vrouwtje van de niala daarentegen is mooi van uiterlijk en roodbruin van kleur, heeft geen hoorns en is veel kleiner van formaat. die van het mannetje. Wat beide wel gemeen hebben, zijn verticale witte strepen die over hun lichaam lopen, iets dat hen onderscheidt van andere soorten antilopen.
Het haar van de mannelijke niala is zeer karakteristiek, omdat het het bovenste deel van de rug en het hele onderste deel bedekt. Deze eigenaardigheid is niet het vrouwtje, dus het gaat veel onopgemerkt. Een ander bewijs van de fysieke verschillen tussen leden van verschillende geslachten is het verschil in gewicht, aangezien het mannetje tot 140 kilo kan wegen, terwijl het vrouwtje ongeveer 80 kilo blijft.
Niala-habitat
Het zuidelijke deel van het Afrikaanse continent is hun hoofdverblijfplaats, met een duidelijke voorkeur voor dun beboste gebieden. of struikgewas, laag waar het kan grazen. Het is ook te zien in open gebieden, omdat het overdag een zeer actieve antilope is en grote stukken land beslaat op zoek naar de beste weiden.
Zoals alle antilopen, de niala dwaalt meestal niet te ver af van een waterbron, of het nu een rivier of een kleine vijver is om te hydrateren en af te koelen van de felle zon. Om uit te rusten geven ze de voorkeur aan schaduwrijke en beschermde gebieden, van waaruit ze hun roofdieren kunnen bewaken.
Exemplaren van deze ongrijpbare soort zijn in het wild te vinden in het zuiden van Mozambique en Zimbabwe, maar de grootste populatie is tegenwoordig in het noorden van Zuid-Afrika. De inspanningen om de soort in andere gebieden te herintroduceren verlopen trager dan eerder werd aangenomen, hoewel ze de verwachte populatiestabiliteit bereiken.
Voeden
Als een goede vegetariër die hij is, de niala is niet ver van het soort dieet dat een antilope heefte, dus hij is dol op knoppen, bladeren, bloemen of zelfs kleine groene takken.
Ze houden van struiken en lage bomen zoals acacia's en salvadora, maar wanneer ze het meest van eten genieten, is het regenseizoen, omdat ze groene en zachte weiden brengen. In deze tijden verlaten ze de beboste gebieden om te grazen in de enorme groene gebieden, waardoor ze veel kwetsbaarder zijn voor aanvallen van roofdieren; Als je iets wilt, kost het je…
In de lente en de herfst, de tijden met het beste gras, profiteren de meisjes van de voortplanting, aangezien de enorme hoeveelheid voedsel zwangerschap bevordert. 220 dagen na de bevruchting zal het vrouwtje een enkel nageslacht baren dat gedurende de eerste levensmaanden door haar moeder wordt beschermd.
Niala is momenteel geen bedreigde soort, hoewel in het verleden stroperij en het verlies van zijn leefgebied hem in een gevaarlijke situatie hebben gebracht. Het gewei van de mannetjes wordt zeer gewaardeerd in de jachtwereld en hoewel er nog steeds op wordt gejaagd, is de activiteit nu volledig gereguleerd en gecontroleerd.
Omdat zijn leefgebied niet samenvalt met gebieden waar landbouw wordt geëxploiteerd, is de toekomst van deze soort gegarandeerd. En er zijn verschillende natuurgebieden waar je ze in alle vrijheid kunt bekijken.
