De Hogere Raad voor Wetenschappelijk Onderzoek (CSIC) schat dat er ongeveer een miljoen verschillende soorten zijn van eukaryote wezens in de oceaan. Walvisachtigen, afstammelingen van landzoogdieren die wisten hoe ze zich moesten aanpassen aan het waterleven, zijn een duidelijk voorbeeld van diversiteit en overleving. In dit artikel informeren wij u over de classificatie en identificatie van walvisachtigen.
Wat zijn walvisachtigen precies?
De classificatie en identificatie van walvisachtigen is geen gemakkelijke taak: de orde van walvisachtigen omvat niet meer en niet minder dan 80 verschillende diersoorten. Als we naar walvisachtigen verwijzen, verwijzen we naar de volgorde, dat wil zeggen de taxonomische categorie tussen de klasse en de familie. Taxonomie helpt ons de natuur te classificeren en te ordenen in verschillende soorten en ondersoorten op basis van hun genetische kenmerken.
Het woord 'walvisachtigen' kan worden vertaald in het Latijn cetus (groot zeedier) en Grieks Ketus (zeemonster). De oudste soorten, die deel uitmaken van de onderordeArcheoceti, ze leefden ongeveer 30 miljoen jaar geleden in moerassen en ondiepe zeewateren.
Walvisachtigen zijn warmbloedige zoogdieren en longademhaling. Ze zijn ook levendbarend, dus ze brengen hun levende jongen ter wereld, die ze voeden tot ze een bepaalde leeftijd bereiken en zichzelf kunnen voeden met vast voedsel.
Het lichaam van walvisachtigen heeft zich aangepast aan zijn aquatische omgeving: het is spoelvormig, dat wil zeggen, het heeft een spilvorm, waardoor ze behendig door het water kunnen bewegen, en hun voorpoten zijn omgevormd tot vinnen.
Te Ze hebben een rug- of staartvin, meestal in het onderste deel, die het lichaam van het dier stabiliseert. Afhankelijk van de soort die we ontmoeten, kunnen bepaalde anatomische wijzigingen worden gezien.
Classificatie en identificatie van walvisachtigen
De orde van walvisachtigen is een van de meest diverse op aarde. Het bevat twee levende onderorden en één uitgestorven, de Archaeocetes. Levende soorten kunnen als volgt worden ingedeeld:
- onderordeMysticeti. Inclusief de gelamineerde baleinwalvissen, dat wil zeggen, met structuren in de bovenkaak van het dier waarmee het plankton uit het water kan worden gefilterd. In deze onderorde vinden we de families Balaenidae, Balaenopteridae, Eschrichtiidae Y Neobalaenidae.
- onderordeOdontoceti. Het bevat tandachtige walvisachtigen, zoals dolfijnen en orka's. De families van deze onderorde zijn die vanDelphinidae, Iniidae, Platanisten, Photocoenidae, Physeteridae, Kogiidae, ZiphiidaeY Monodontidae.
Deze onderorden omvatten dieren die bij iedereen bekend zijn: als deMysticeti omvatten praktisch de meeste bekende walvissen, de Odontoceti ze omvatten onder andere dolfijnen, orka's, potvissen en beluga's. DeArcheoceti, uitgestorven, zijn samengesteld uit viervoetige voorouders die nog niet de bepalende kenmerken van walvisachtigen hadden gekregen zoals we die nu kennen.
De precaire staat van blauwe vinvissen, de meest majestueuze walvisachtigen
Volgens de International Whaling Commission -IWC- zijn er twee soorten bedreigingen die walvisachtigen kunnen treffen: dodelijke bedreigingen op korte termijn, zoals jacht en ongevallen in verband met visnetten en uitrusting, en bedreigingen op lange termijn die populaties treffen, zoals aantasting van hun ecosysteem of vervuiling.
The Red List of Threatened Species of the International Union for the Conservation of Nature -IUCN, voor zijn acroniem in het Engels- plaatsen 8 van de 13 grote walvissoorten die met uitsterven worden bedreigd, waaronder de blauwe vinvis.
De blauwe vinvis wordt bedreigd doorjagen op decommercialisering van walvisvlees en olie, klimaatverandering, die heeft geleid tot een afname van de bevolking vankrill, de belangrijkste voedselbron, aanvaringen met schepen of vervuiling van de zeewateren. Ondanks het feit dat ze al tientallen jaren de status van beschermde soort genieten, lijkt de situatie niet te verbeteren.
