De rots hyrax lijkt erg op de cavia of een groot konijn met zeer korte oren. Maar dit dier heeft tanden, tenen en schedelstructuren die erg lijken op die van olifanten. Zozeer zelfs dat sommige wetenschappers rots hyrax beschouwen als een van de naaste verwanten van de olifant.
Volgens studies deelt de hyrax een voorouder met de olifant. De sterke kiezen van de hyrax slijpen door taaie vegetatie en hebben twee snijtanden die lijken op kleine slagtanden, zoals die van een olifant.
Leven op de rotsen
Deze soort behoort tot de familie Procaviidae of Hyrax, die drie leden op haar naam heeft staan. Rots hyrax, boom hyrax en struik hyrax of gele vlekken. De rotsklipdas leeft voornamelijk in Afrika, maar het wordt ook gevonden aan de kust van het Arabische schiereiland tot aan Libanon.
Zoals de naam al doet vermoeden, verzamelen ze zich in gebieden met rotsen, rotsformaties of zelfs kleine hoekjes op kliffen. die onderdak en bescherming bieden. Hun huizen zijn gemakkelijk te identificeren als hyrax-woningen, omdat de urine van deze dieren kristalliseert en eruitziet als witte vlekken op rotsen.
De poten van de rotshyrax zijn ontworpen voor rotsschubben. De onderkant van elke poot is kaal en heeft een nat, rubberachtig kussentje dat in het midden omhoog komt voor een zuignapeffect. Dit helpt de hyrax zich aan rotsen en andere gladde oppervlakken te hechten zonder uit te glijden, vandaar dat ze ook bekend staan als de behendige pootacrobaten.
Enkele gedragskenmerken
Rots hyrax is een zeer sociale soort. Het kan leven in kolonies van maximaal 50 individuen die slaapgebieden delen en samen foerageren. Elke dag begint met een groepssessie van enkele uren zonnebaden. Als ze eenmaal opgewarmd zijn, komen ze voor een korte periode naar buiten om te eten.
De rotshyrax houdt niet van koud of regenachtig weer en zal zelfs niet uit zijn rotsachtige schuilplaats komen als het weer niet naar zijn zin is. Hoewel ze overdag zijn, kunnen ze zich wagen op een maanverlichte nacht. Ze besteden echter het grootste deel van de tijd aan niets doen. Slechts ongeveer 5% van hun tijd wordt besteed aan actieve activiteiten.
In sommige delen van Afrika leven bush hyrax vaak in dezelfde rotsachtige gebieden als rock hyrax. De twee soorten zijn gezien terwijl ze schuilplaatsen delen en zich verzamelen om 's ochtends op te warmen. Hun welpen spelen zelfs samen. Hoewel ze in andere opzichten van elkaar verschillen, lijken deze twee soorten elkaar te begrijpen.
Eetgewoontes
Rots hyrax hebben een maag met drie kamers met bacteriën die helpen bij het verteren van de planten die ze eten. Tijdens het natte seizoen eten rotshyrax voornamelijk gras, maar wanneer het gras uitdroogt, passen ze hun dieet aan en steunen ze op fruit en bladeren.
Bij het voeren doen ze dat in de vorm van een cirkel, met zijn kop buiten die cirkel om op te passen voor roofdieren. Onder hen waarschuwen ze voor de aanwezigheid van luipaarden, hyena's, jakhalzen en de zwarte adelaar.
Met zijn uitstekende zicht kan de rotshyrax een roofdier op meer dan 900 meter afstand detecteren. Tijdens elke voederperiode stopt het dominante mannetje van de groep tussen de happen door om gevaar te observeren. Als hij iets zorgwekkends ziet, slaakt hij een alarmkreet die ervoor zorgt dat de klipdassen dekking zoeken of helemaal stil blijven totdat het gevaar geweken is.
Gezinsleven
Hyrax-vrouwtjes blijven hun hele leven bij hun gezin. Er is één mannetje voor elke vijf vrouwtjes die patrouilleren in een bepaald gebied binnen hun kolonie. Wanneer het kalf wordt geboren, meestal één keer per jaar rond dezelfde tijd, begroet en ruikt de hele kolonie de pasgeborene.
Puppy's zijn verrassend vroegrijp: ze worden geboren met open ogen en oren. Ze zien eruit als miniatuurvolwassenen en hebben dezelfde weelderige vacht. Rock hyrax is georganiseerd in groepen om voor baby's te zorgen en moeders zorgen om de beurt voor de kleintjes.
Drie dagen na de geboorte proberen de pups al vast voedsel. De hyrax-pup consumeert uitwerpselen van andere hyrax. Men denkt dat deze gewoonte hen helpt de bacteriën te krijgen die hun maag nodig heeft om de planten die ze consumeren te verteren.