De familie Buderotidae, algemeen bekend als de gehelmde neushoornvogel, omvat ongeveer 55 levende soorten. Deze vogels zijn te vinden in Azië, Maleisië en tropisch en subtropisch Afrika.
Ze hebben meestal een zwart, grijs of bruin verenkleed met wat witte details op hun staart. De donkere tinten worden gecompenseerd door heldere tonen op de snavel of met gekleurde huidvlekken op het gezicht en een deel van de nek.
Bij dit type vogel varieert de grootte aanzienlijk, afhankelijk van de soort. De zwarte toco is bijvoorbeeld ongeveer 30 centimeter en weegt ongeveer 102 gram, terwijl de zuidelijke terrestrische neushoornvogel 1,2 meter kan meten en 6 kilogram kan wegen. Mannetjes zijn over het algemeen groter dan vrouwtjes, maar dit verschilt per soort.
Ze hebben een enorme afgeplatte en gebogen snavel, met gekartelde randen en benige 'hoeven' op de bovenkaak. Ze gebruiken hun snavel als instrument om te helpen bij vechten, verzorgen, nestbouw en het vangen van prooien.
Paring en reproductie van gehelmde neushoornvogels
Neushoornvogels zijn over het algemeen monogame paren. Op het moment van verkering jagen het mannetje en het vrouwtje elkaar op, steken hun snavel en zingen. Voor het paren biedt het mannetje het vrouwtje een voedselgeschenk aan als een gebaar van loyaliteit. Dit geschenk kan een insect of een vrucht zijn.
Nestplaatsen kunnen gaten of scheuren in bomen of rotsen zijn. Deze gaten zijn normaal gesproken natuurlijk. Sommige soorten kunnen echter nestelen in nesten van verlaten spechten en baardvogels.
Zodra het vrouwtje klaar is om haar eieren te leggen, sluit ze zich in het nest op en laat een zeer smalle opening achter.. Deze deur is gebouwd met modder, uitwerpselen en voedsel dat door het mannetje wordt gebracht en uitgebraakt.
Dus mannetjes gebruiken deze opening om voedsel door te geven aan het vrouwtje en de kuikens. Deze dynamiek gaat door totdat ze te groot worden en de moeder de nestmuur doorbreekt. Momenteel, beide ouders zorgen voor het voeren van de kuikens totdat ze klaar zijn om het nest te verlaten.
De grootte van de neushoornvogelkoppeling varieert afhankelijk van de soort. De grootste soort legt ongeveer een of twee eieren, maar de kleinste kan tot acht eieren bereiken.. Tijdens deze incubatieperiode ervaart het vrouwtje een verlies van de meeste van haar staart- en vleugelveren.
De neushoornvogel is de enige soort die niet dezelfde kweekmethode gebruikt als de andere neushoornvogelsoorten. Het sluit de ingang niet af en nestelt meestal in groentegaten. De vrouwelijke en mannelijke neushoornvogels komen om de beurt uit en zorgen voor de kuikens.
Behoud van de gehelmde neushoornvogel
De staat van instandhouding van neushoornvogels is geclassificeerd als kwetsbaar. Veel van de soorten worden bedreigd door illegale jagers, die op zoek zijn naar hun glanzende veren. Bovendien hebben neushoornvogels een aanzienlijk verlies van hun leefgebieden geleden.
Om deze redenen genereren verschillende organisaties een beweging voor het behoud van deze vogels.. De San Diego Zoo heeft bijvoorbeeld een lange geschiedenis met Abessijnse neushoornvogels.
Toen haar eerste mannetje, arriveerde in 1951, naar het San Diego Zoo Safari Park werd gestuurd en in 1972 met een vrouwtje werd gedekt, werd het eerste neushoornvogelkalf buiten Afrika met succes geproduceerd.In 1995 waren er 43 kuikens geproduceerd, waarvan de meeste werden overgebracht naar andere dierentuinen in Noord-Amerika..
Tegenwoordig heeft San Diego Global Zoo de meest complete verzameling neushoornvogels in de Verenigde Staten.: het heeft 30 soorten tussen de dierentuin en het Safaripark. Deze plaatsen worden bezocht door veel mensen met een passie voor vogels.
Een ander opmerkelijk natuurbehoudprogramma is de neushoornvogel Adopt-A-Nest, ontwikkeld door de Hornbill Research Foundation in Thailand. Dit programma bestaat voornamelijk uit het in dienst nemen van lokale mensen als nesthouders.
A) Ja, het aantal mensen dat kuikens steelt en verkoopt is afgenomen. Dit initiatief beschermt tropische bossen tegen illegale houtkap. Daarnaast wil het werknemers trainen om essentiële gegevens te verzamelen voor toekomstig onderzoek.