Kleptoparasitisme wordt gedefinieerd als "de diefstal van prooien of ander voedsel dat eerder door een persoon door een ander persoon is gevangen." Het wordt ook wel 'voedselparasitisme' genoemd. Het concept werd geïntroduceerd om een diefstal van voedsel te definiëren die plaatsvond tussen individuen van verschillende soorten, waarvoor het interspecifiek kleptoparasitisme werd genoemd.
Het wordt momenteel echter ook gebruikt om de werking van individuen van dezelfde soort te definiëren en wordt gedefinieerd als intraspecifiek kleptoparasitisme. De kleptoparasiet is degene die steelt, terwijl de gastheer of gastheer degene is die wordt gestolen.
Het concept werd in de jaren vijftig geïntroduceerd door Rothschild en Clay, met name in 1952. Momenteel wordt Het wordt erkend als een voedselstrategie die het mogelijk maakt om beperkte middelen te verkrijgen. In 1979 maakten Brockmann en Barnard onderscheid tussen twee groepen:
- Specialisten. Ze hebben een aantal morfologische aanpassingen, zoals de mogelijkheid om zowel de snelheid van de vlucht als de manoeuvreerbaarheid te verhogen. Ook is het meeste voedsel dat ze krijgen door deze oefening. Het is interspecifiek kleptoparasitisme.
- Opportunisten. Degenen die alleen bij bepaalde gelegenheden eten stelen, zoals wanneer het zichtbaar is in de snavel van de gastheer. Deze dieren voeren deze praktijk uit op een intraspecifieke en interspecifieke manier.
Er zijn verschillende onderzoeken die informatie verzamelen over deze merkwaardige praktijk tussen soorten. Dit concept verwijst niet alleen naar de diefstal van voedsel, maar verwijst ook naar de diefstal van materialen, voor de bouw van nesten, enz.
De bibliografie heeft zich gericht op de studie van deze ecologische interactie tussen vogels, in het bijzonder zeevogels. Er zijn echter ook gevallen van kleptoparasitisme geregistreerd bij verschillende groepen dieren, zowel gewervelde als ongewervelde dieren.
Factoren die kleptoparasitisme beïnvloeden
Factoren die deze strategie kunnen beïnvloeden, zijn onder meer:
- Milieu omstandigheden.
- Het aantal potentiële gastheren in verhouding tot het aantal kleptoparasieten.
- De grootte van de kleptoparasiet ten opzichte van de gastheer.
- Het aantal kleptoparasieten dat betrokken is bij een achtervolging.
- Tactiek van de kleptoparasiet.
- Nutritionele kwaliteit van de omstreden prooi.
Voorbeelden
Adder of waterslang (Maura Natrix).
Het leefgebied van de adderringslang bevindt zich in het westelijke Middellandse Zeegebied, inclusief het Iberisch schiereiland, waar het wijdverbreid is. Hun dieet is voornamelijk gericht op vissen en amfibieën.
Hoewel recentelijk de praktijk van intraspecifiek kleptoparasitisme is waargenomen. Dit bestaat uit de diefstal van een prooi van een individu van een soort door een individu van dezelfde soort.
Het grappige is dat kleptoparasitisme alleen was bestudeerd bij sommige soorten reptielen en nooit bij reptielenMaura Natrix. Blijkbaar is deze techniek typisch in gebieden met een hoge dichtheid, waar prooien niet gemakkelijk kunnen worden ingenomen.
Kanarie buizerds (Buteo Buteo)
De buizerd is een vogel die tot de soort behoort Buteo Buteo. Deze vogels worden gezien in beide rollen van kleptoparasitisme. Enerzijds worden ze gedwongen hun voedsel af te staan aan grotere roofvogels. Maar aan de andere kant beroven ze ook kleinere vogels van hun voedsel.
Onlangs is deze praktijk waargenomen door een groep wetenschappers op het eiland Tenerife (Siverio et al., 2017). In bussen, kleptoparasitisme Het heeft een opportunistisch karakter: wanneer ze worden geconfronteerd met een vogelsoort, maken ze er misbruik van en nemen ze zijn prooi weg.
Hyena's
Hyena's behoren tot de familieHyaenidae en ze zijn misschien wel het meest representatieve kleptoparasitaire zoogdier. Hoofdzakelijk Ze staan bekend als aaseters, maar ze beoefenen ook kleptoparasitisme wanneer ze de kans krijgen.
Deze familie is alleen aanwezig op het Afrikaanse continent vanwege een reeks gebeurtenissen, zoals klimaatverandering en menselijk handelen.
Curiositeiten
Deze praktijk is waargenomen bij ongewervelde dieren, met geleedpotigen als een van de groepen. Binnen de geleedpotigen, we hebben als voorbeeld spinnen, zoals de studie over de soortArgyrodes elevatus.
Zo te zien beoefende deze spin kleptoparasitisme om een andere spin te lokken. Dat wil zeggen, het is een bruidsgeschenk. Het mannetje stal een prooi binnen het gemeenschapsnetwerk van zijn gastheer, Metepeira incrassat. De prooi schonk haar aan een vrouwelijke spin en terwijl de vrouwelijke spin voedde, copuleerde het mannetje met haar. Het is het eerste geregistreerde geval van kleptoparasitisme inArgyrodes elevatus met als doel bruidsgeschenk.
Kleptoparasitisme is een weinig bekende maar zeer interessante strategie. Dieren nemen gedrag aan waardoor ze kunnen overleven en evolueren, zelfs ten koste van anderen individuen. Dieren hebben nog een reeks merkwaardige gedragingen, zoals coprofagie.
