De reuzenotter is een zoogdiersoort die behoort tot de orde vleeseters van de familie Mustelidae die voornamelijk in de Amazone leeft. Pteronura brasiliensis het is de wetenschappelijke naam en het is de enige soort van het geslacht. Er zijn twee ondersoorten bekend: p.b. brasiliensis Y p.b. paraguensis.
Deze marterachtige wordt ook wel rivierwolf of waterhond genoemd. Andere bekende namen zijn: in Brazilië, ariraí of ariranha; in Uruguay, wolvenstropdas; in Argentinië, wolf choker of ariray; en in Paraguay, lobopé. De geslachtsnaam Pteronura komt van het oude Griekse woord 'pteron' (veer of vleugel) en 'ura' (staart), en verwijst naar de karakteristieke vorm van zijn staart, die op een vleugel lijkt.
Verspreiding en leefgebied van de reuzenotter
ondersoort p.b. brasiliensis Het wordt gedistribueerd naar het noorden van Zuid-Amerika, tussen de Orinoco- en Amazon-bekkens, inclusief de Guyana's. Van zijn kant, de ondersoort p.b. paraguensis Het wordt verspreid in de zuidelijke kegel en beslaat regio's van Paraguay, Uruguay, Zuid-Brazilië en Noord-Argentinië.
Gevonden in zoetwaterrivieren en beken die seizoensgebonden overstromen. Andere aquatische habitats zijn zoetwaterbronnen en permanente meren. Er zijn twee factoren geïdentificeerd voor de selectie van habitats:
- De hoeveelheid voedsel, wat verband lijkt te houden met locaties met ondiep water en de aanwezigheid van oevers met lage hellingen.
- Goede groene dekking en dus directe toegang tot uw favoriete jachtplekken.
De gebieden grenzend aan de rivieren worden gebruikt om hun holen te bouwen waar ze een groot deel van hun dag beschut zijn.. Otters ontruimen vegetatie om hun nederzettingen te bouwen. De uitbreiding van deze gebieden kan maximaal 28 meter lang en 15 breed zijn, en ze worden gemarkeerd door middel van geurklieren, urine en uitwerpselen om het territorium af te bakenen.
Fysieke kenmerken van de reuzenotter
Het is de langste soort onder de marterachtigen, maar niet de zwaarste. Volwassen mannetjes zijn tussen de 1,5 en 1,8 meter lang en wegen tussen de 32 en 45 kilogram. Vrouwtjes zijn tussen de 1,5 en 1,7 meter lang en wegen tussen de 22 en 26 kilogram.
Van alle otters ter wereld heeft de reuzenotter de kortste vacht. De kleur van deze vacht varieert tussen licht en donkerbruin, afhankelijk van het lichaamsdeel. Hoewel sommige ook een roodachtige of donkerblonde kleur kunnen hebben.
Het haar is extreem dicht. Dit is zodat de buitenste laag de enige is die nat wordt, terwijl de binnenste laag droog blijft. De buitenste laag is ongeveer acht millimeter dik, ongeveer twee keer de breedte van de binnenste laag.
Bovendien, reuzenotters hebben een vlek op hun nek, die varieert tussen crème en wit. Het merkwaardige van deze vlek is dat de vorm voor elk individu uniek is.
De snuit van de reuzenotter is vrij kort, een kenmerk dat zijn gezicht een ovaal uiterlijk geeft. De oren zijn klein en rond. Het heeft zeer gevoelige vibrissae, waardoor het elke verandering in waterdruk en stroming kan detecteren. Dit maakt het voor de reuzenotter gemakkelijker om zijn prooi te lokaliseren. Al zijn ledematen zijn dik en eindigen in grote zwemvliezen met scherpe klauwen.
Ze hebben ook interdigitale membranen op hun benen, die ze gebruiken om te zwemmen, manoeuvreren en voortbewegen in het water.. Als je sneller wilt zwemmen, stuwen ze zichzelf voort met hun sterke staart. Daarom zijn ze zo goed aangepast aan het waterleven dat ze zelfs onder water de oren en neus kunnen vasthouden.
Reuzenotters zijn alleen overdag actief. Su zicht is bijzonder scherp en gebruikt het om op prooien te jagen, terwijl potentiële roofdieren worden gedetecteerd en vermeden. Dit kenmerk is kenmerkend voor de reuzenotter, aangezien de andere ottersoorten een normaal of licht bijziend zicht hebben, zowel op het land als in het water. In het geval van horen is het bekend dat het behoorlijk acuut is en is het reukvermogen sterk ontwikkeld.
Gedrag van de reuzenotter
De reuzenotter staat bekend als een zeer sociaal dier, dat in grote familiegroepen leeft.. Deze groepen bestaan vaak uit drie tot acht personen en kunnen in totaal oplopen tot 20 personen. Deze groepen hebben een sterke band, omdat de otters samen slapen, spelen, reizen en eten.
Er zijn echter daden van agressie tussen individuen van de soort gedocumenteerd. Verdediging tegen indringers blijkt coöperatief te zijn. Volwassen mannetjes zijn degenen die normaal gesproken te maken hebben met agressieve ontmoetingen, hoewel er gevallen zijn geweest van alfa-vrouwtjes die waakhondengroepen vormen.
Reuzenotter dieet
De reuzenotter is een roofdier dat zich hoog in de voedselketen bevindt en voornamelijk vis eet. Vang vaker middelgrote vissen die in ondiep water leven.
Evenzo lijkt het ook opportunistisch, vanwege het feit dat ze een groot aanpassingsvermogen hebben om de meest voorkomende soorten in hun omgeving te consumeren.. Als er vis beschikbaar is, kan hij zich voeden met krabben en slangen.
Hij kan alleen, in paren of in groepen jagen, terwijl hij op zijn scherpe visie leunt om prooien te lokaliseren. Soms jagen ze op een gecoördineerde manier wanneer een prooi niet door een enkele otter kan worden gevangen, zoals bij het jagen op anaconda's of grote alligators.
De otter heeft een grote wendbaarheid onder water. Dus het kan zijn prooi van boven of van onder aanvallen en hem met zijn kaken vasthouden. Als je het vangt, begint het het meteen te consumeren: het begint bij het hoofd en dat doen ze door het stevig tussen de voorpoten te houden. Ze consumeren ongeveer 10% van hun lichaamsgewicht per dag (ongeveer drie kilogram).
Reproductie van de reuzenotter
Vrouwtjes lijken te bevallen tijdens het droge seizoen. De oestrische cycli zijn 21 dagen en vrouwtjes zijn seksueel actief tussen de derde en tiende dag. Onder de gigantische otters is er de keuze van partner en langdurige vakbonden.
De draagtijd varieert van 65 tot 70 dagen, en ze baren tussen de één en vijf jongen met een gemiddelde van twee. Intervallen tussen elke levering variërend van 21 tot 33 maanden zijn gemeld.
Vrouwtjes bevallen in holen die eerder zijn gebouwd en verdedigd door hun familiegroep. Dit is over het algemeen gelegen nabij de oevers van rivieren en favoriete plekken om te vissen.
Bij de geboorte hebben de jongen veel haar dat hen beschermt en zijn ze blind. Mannetjes tijdens de opvoeding van de jongen, waaruit blijkt dat de familiebanden sterk zijn. Evenzo nemen oudere broers en zussen ook minder actief deel aan het ouderschap.
Jongeren openen over het algemeen hun ogen bij de vierde na hun geboorte, ze beginnen te lopen bij de vijfdeen na 14 weken goed kunnen zwemmen. Ze stoppen met borstvoeding na negen maanden en beginnen kort daarna op jacht te gaan.
Staat van instandhouding van de reuzenotter
In 1999 catalogiseerde de International Union for the Conservation of Nature (IUCN) de reuzenotter als een soort met uitsterven bedreigd. Sinds 1982 werd het echter als een kwetsbare soort beschouwd.
Handel in de soort en zijn producten is internationaal illegaal onder de regeling van het Verdrag inzake de internationale handel in bedreigde in het wild levende dier- en plantensoorten (CITES), die is opgenomen in bijlage I.
De totale populatie is moeilijk in te schatten. Een IUCN-onderzoek in 2006 suggereerde een aantal van 1.000 tot 5.000 otters. Zoals gepubliceerd op de Rode Lijst van de IUCN, wordt de aanwezigheid van de reuzenotter in Argentinië en Uruguay als onzeker beschouwd. De reuzenotter werd in augustus 1996 uitgeroepen tot natuurmonument in de provincie Misiones in Argentinië.
Als gevolg van de jacht op bont, die in de jaren vijftig en zestig meer werd geaccentueerd, nam de populatie aanzienlijk af. Tegenwoordig werd habitatverlies de grootste bedreiging nadat hun jacht was stopgezet. Deze feiten hebben ertoe geleid dat het verspreidingsgebied van de otter aanzienlijk is verkleind.
De reuzenotter omdat hij een groot roofdier van vissen is, veroorzaakt conflicten met vissers (creolen en aboriginals), die van mening zijn dat de soort een concurrent is. Ecotoerisme vormt ook een gevaar voor de soort.
