Eind 2022-2023 vernamen we dat de blauwe arasoort die bekend staat om zijn hoofdrol in de animatiefilm rivier het werd in het wild uitgestorven verklaard. Er zijn nog drie andere soorten van de familie die in vrijheid leven en we hopen dat ze niet hetzelfde lot ondergaan. We informeren u daarover in dit artikel.
Blauwe of hyacint ara
De wetenschappelijke naam is Anodorhynchus hyacinthinus -foto die dit artikel opent- en is een vogelsoort van de papegaaienfamilie die leeft in de oerwouden van Bolivia, Brazilië en Paraguay. Het staat op de lijst met uitsterven vanwege de illegale handel.
Ook wel ‘arara azul’ genoemd, de hyacint ara Het is de grootste soort van de familie, want hij kan 100 centimeter hoog worden en een spanwijdte van 140 centimeter. Hij weegt ongeveer twee kilo.
Een ander record van deze blauwe ara is dat: zijn zwarte snavel is de sterkste van alle vogels. Het gebruikt het om zich te voeden met zaden en noten en om hout, boomstammen en kokosnoten te breken.
Het voedt zich ook met rijp fruit zoals bessen en mango, bloemen, knoppen en bladeren. Neem mineraalrijke klei in om gif.webpstoffen in onrijp fruit te neutraliseren waaruit uw dieet bestaat.
Zijn donkerblauwe veren vallen op en bedekken het hele lichaam. De poten zijn grijzig met een gele streep onder de snavel en rond de donkere ogen. In tegenstelling tot andere ara's heeft de Jacinto geen 'masker' zonder veren op zijn gezicht.
Er is geen seksueel dimorfisme bij deze blauwe ara, hoewel vrouwtjes over het algemeen iets slanker zijn dan mannetjes. Dit is het enige verschil bij koppels.
Deze vogels nestelen in de holtes van bomen en leggen tussen één en twee eieren, maar er is er maar één die gewoonlijk overleeft. Het kuiken blijft drie maanden bij de ouders en kan zich vanaf zeven jaar voortplanten.
Lear's Macaw of Indigo
Nog een van de blauwe ara-soorten die we in Brazilië kunnen vinden en die ook met uitsterven worden bedreigd. Er is ontdekt dat het in 1856 meer dan een eeuw duurde voordat het als een andere soort van de hyacintara werd beschouwd.
Het geeft de voorkeur aan oerwouden en palmbossen, waarvan de vruchten voor een groot deel zijn dieet vormen. Hij nestelt in uitlopers van zandsteen, graaft gaten met zijn snavel en stoft met zijn poten.
In elk legsel - tussen december en mei - legt deze blauwe ara een of twee eieren. Sommige stellen paren echter niet elk jaar. De Anodorhynchus learis -Wetenschappelijke naam- bereikt geslachtsrijpheid na twee jaar en kan tot 50 jaar oud worden.
Een van de meest opvallende aspecten van deze vogel is dat hij zich kan aanpassen aan de wind en aan de gebieden die hij 'koloniseert'. Als ze in een kudde zijn, gaat een groep mannetjes de rest voor om het gebied te verkennen en te controleren of er geen gevaren zijn (anders krijsen ze heel hard).
Blauwgele ara
De laatste van de blauwe ara-types in dit artikel eigenlijk heeft het geel als overheersende kleur en turkoois als secundaire kleur, maar we kunnen het in de familie opnemen. De wetenschappelijke naam is Ara ararauna en het leeft in Zuid-Amerika, van Panama tot het noorden van Paraguay, met name in de Amazone.
Ze meten ongeveer 80 centimeter en wegen 1,5 kilo, en er is niet veel verschil tussen de seksen. Ze zijn geel aan de onderkant en turquoise aan de bovenkant. De snavel is zwart, de poten zijn donkergrijs en het gezicht is wit met zwarte lijnen.
In het wild vormt het groepen van maximaal 30 exemplaren. Als ze eenmaal een koppel vormen, gaan ze niet meer uit elkaar -ze zijn monogaam- En als broedplaatsen schaars zijn in het broedgebied, kan het paar degenen die hun oude huizen proberen te gebruiken, uitzetten.
Het vrouwtje legt twee tot drie eieren en broedt ze vier weken uit. Na het uitkomen brengen de kuikens 90 dagen door onder de hoede van de ouders. Het mannetje is verantwoordelijk voor het voeden van het vrouwtje en het beschermen van het nest. Ze bereiken seksuele rijpheid op driejarige leeftijd.
Deze drie soorten blauwe ara zijn degenen die nog in het wild leven. Laten we bidden dat dit ook in de toekomst zo blijft.
