Als de lente aanbreekt en de temperatuur stijgt, verschijnen er allerlei soorten wormen en insecten, waaronder de klassieke dennenprocessierups. Dit vreemde dier begint te worden gezien op het platteland, maar ook in parken en tuinen in stedelijke gebieden.
We zullen deze soort worm kennen omdat hij vreemde rijen vormt die erg nieuwsgierig kunnen zijn. Desalniettemin, de processierups vormt niet alleen een grote impact op het milieu, maar vormt ook een ernstig gevaar voor huisdieren.
Vervolgens zullen we enkele elementen zien om dit unieke dier en de gevaren die het met zich meebrengt beter te begrijpen.
Enkele weetjes over de processierups
De dennenprocessierups (Taumetopoea jammercampa) is een soort van lepidoptera die elk jaar sommige delen van het Iberisch schiereiland binnendringt. Het wordt gevonden in de bossen van Midden- en Zuid-Europa en wordt als een plaag beschouwd.
De rupsen van dit dier hebben een zwarte kop en huid en een grijze tint aan de zijkanten. Ze zijn bedekt met roodachtige haren, trichomen genaamd, die erg irriterend zijn. Daarom zijn ze gevaarlijk voor mensen, maar vooral voor huisdieren, vooral honden.
De processierups heeft een sociaal gedrag waardoor hij achter elkaar in een rij gaat staan. Ze dalen in een rij naar de grond vanuit het nest dat ze in de bomen bouwen, alsof het een processie is. Vandaar de naam.
Deze rupsen bewegen altijd samen, terwijl ze rijen vormen; als de tijd daar is, begraven ze zichzelf in de grond om hun ontwikkeling daar af te ronden. Een paar maanden later veranderen ze in vlinders. Ze komen vooral voor in mediterrane dennen, maar ze zijn ook aanwezig in sparren en ceders.
Waarom is de processierups gevaarlijk?
Processierupsen zijn vooral gevaarlijk voor huisdieren, omdat ze allergieën en netelroos kunnen veroorzaken. Wanneer ze worden bedreigd, laten ze hun stekende en vergif.webptigde haren los; honden zijn de belangrijkste slachtoffers.
Elke rups heeft ongeveer 500.000 haren gevuld met een gif.webp genaamd thaumatopine. Deze haren werken als echte naalden die dit gif.webp in de huid of het slijmvlies van onze vrienden kunnen injecteren.
Raak ze gewoon aan, of kom in de buurt van deze rupsen en ruik eraan om beïnvloed te worden. Het kan irritatie van de ogen, neus, keel of een ernstige allergische reactie veroorzaken die ernstig kan worden.
Fysische, chemische en biologische methoden worden toegepast om deze plaag te bestrijden. Een van de meest voorkomende is het verbranden van de nesten in de maanden september tot november. Tegenwoordig worden feromoonvallen echter veel gebruikt voor mannen. Dit voorkomt reproductie en blijkt een zeer effectieve methode te zijn.
Hoe weet je of een hond dronken is geweest?
Het is heel gemakkelijk voor een hond om tijdens zijn wandelingen een van deze rupsen tegen te komen. En het is zeer waarschijnlijk dat hij ze zal benaderen, vooral als het een jonge, rusteloze en nieuwsgierige hond is. Je kunt ze ruiken of likken, opeten of gewoon aanraken met je neus. Dat zal genoeg zijn om een reactie uit te lokken.
De tekenen dat een hond in contact is geweest met een processierups en dronken is geweest, zijn divers. De meest voorkomende zijn ernstige jeuk of netelroos, gezwollen lippen, gezwollen tong en overmatige speekselvloed.. De hond is meestal ook nerveus en geagiteerd en zal proberen met zijn voorpoten zijn mond te krabben.
Het huisdier kan ook koorts, braken of diarree hebben als de rups is ingeslikt. Het belangrijkste is om aandacht te besteden aan de staat van de taal. Dit is meestal gezwollen en paars. Als de behandeling niet onmiddellijk wordt toegepast, kunnen gebieden met necrose en weefselverlies ontstaan.
Schade aan de tong kan ertoe leiden dat de hond stopt met eten, met alle problemen van dien. In meer ernstige gevallen kan er gezichts- of farynxoedeem zijn dat ademhalingsmoeilijkheden veroorzaakt.. Er kan ook een anafylactische reactie optreden die een fatale afloop kan hebben.
Bij het vermoeden dat een hond bedwelmd is door een processierups, is het dringend noodzakelijk om een specialist te raadplegen. En, zoals altijd, de beste houding is preventie. Het verdient de voorkeur om niet met de honden te wandelen in gebieden met pijnbomen tijdens de maanden februari, maart en april om het risico op blootstelling te minimaliseren.
