Om zichzelf te verdedigen of tijdens het spelen, 'steken' katten hun intrekbare klauwen uit en kunnen ze ons pijn doen. Sommige mensen kunnen zelfs lijden aan de zogenaamde 'kattenkrabziekte'. Lees meer over haar in dit artikel.
Wat is kattenkrabziekte?
De wetenschappelijke naam is bartonellose en het is een vrij zeldzame infectieziekte die wordt veroorzaakt door een bacterie die tot het geslacht behoort Bartonella (bovenal Bartonella Henselae). We moeten in gedachten houden dat, als een kat besmet is met dit micro-organisme, deze geen enkele vorm van symptomen zal vertonen en dat er infecties kunnen optreden tussen katten die zelfs in hetzelfde huis wonen.
Kattenkrabziekte komt vaker voor in de herfst en winter, wordt als goedaardig herkend en verdwijnt spontaan binnen een paar dagen (meestal zijn er geen specifieke behandelingen nodig).
Dit probleem komt vaker voor bij kinderen, omdat ze de neiging hebben een beetje 'ruw' te zijn als ze met hun huisdieren spelen. en ook omdat zijn huid dunner is en zijn immuunsysteem nog in ontwikkeling is.
De zogenaamde kattenkrabziekte werd ontdekt in 1889, maar werd grondig bestudeerd in de jaren 1950. Volgens onderzoek kleine katten dragen het infectieuze agens in hun bloed nadat ze zijn gebeten door vlooien of in contact zijn gekomen met de ontlasting van een geïnfecteerde kat.
De meest waarschijnlijke manier van overdracht van de bacteriën Bartonella henselae van katachtigen tot mensen is door de productie van een wond als gevolg van een kras. Je kunt het ook door een hap verspreiden. Daarom kan het micro-organisme zowel in de klauwen als in de mond van het dier aanwezig zijn.
Een andere reden voor infectie is in contact komen met de vlooien die de kat heeft gehost, vooral als ze ons bijten. Er zijn ook gevallen van mensen die besmet zijn geraakt door likjes op wonden, snijwonden of slijmvliezen zoals neus en ogen.
Wat zijn de symptomen van kattenkrabziekte?
De belangrijkste tekenen van deze infectie treden lokaal op, in het gebied waar de kras is ontstaan. Er verschijnt een bult of blaar op de plaats van de verwonding. Pijn en zwelling van de lymfeklieren, vergezeld van zwelling (regionale lymfadenopathie), zijn de secundaire symptomen waarmee rekening moet worden gehouden. In sommige gevallen kan de persoon koorts, buikpijn, koude rillingen, hoofdpijn of rugpijn hebben.
Bij de meeste mensen die met deze ziekte zijn geïnfecteerd, verdwijnt het binnen een paar dagen. Er moet echter rekening mee worden gehouden dat lymfadenopathie langer dan een maand kan aanhouden. Bij patiënten met immuunproblemen kan dit leiden tot ernstige complicaties.
Er zijn bepaalde tests die ons kunnen helpen bij het opsporen van kattenkrabziekte, zoals een lichamelijk onderzoek om een vergrote milt te onthullen of een lymfeklierbiopsie.
Als eenmaal de diagnose kattenkrabziekte is gesteld, wordt de behandeling niet altijd voorgeschreven., omdat er nog geen specifieke is en bovendien omdat de antilichamen van het menselijk lichaam het alleen aankunnen.
Maar als een kind naar kantoor komt met een erg gezwollen of geïnfecteerd gebied, krijgt het waarschijnlijk azithromycine of doxycycline voorgeschreven.
Preventie is natuurlijk erg belangrijk om te voorkomen dat we een ziekte oplopen die onze huisdieren of zwerfdieren kunnen dragen. Sommige Tips om de mogelijkheid om aan deze kattenkrabpathologie te lijden te minimaliseren zijn:
- Was je handen met zeep en warm water na het spelen met een dier.
- Desinfecteer het gebied met zeep of een specifiek product als de kat ons heeft gebeten of gekrabd.
- Speel voorzichtig om bijten of krassen te voorkomen.
- Laat het dier niet aan open wonden, littekens, mond, ogen of neus likken.
- Gebruik een anti-vlooienproduct - het kan een pil, een pipet of een halsketting zijn - om de verspreiding van deze ziekteverwekkende parasieten te verminderen.
- Raak zwerfkatten niet aan om krassen, beten of krassen te voorkomen.
- Maak de persoonlijke bezittingen van ons huisdier goed schoon (speelgoed, kattenbak, matras of voerbak).
Hoewel kattenkrabziekte niet ernstig is, moeten we oppassen dat we niet gekwetst worden door onze huisdieren en zo ongewenste gevolgen vermijden.