Zee-egels vormen een eigenaardige orde van ongewervelde dieren die bekend staat als zeeëgels. (Echinoidea), die behoren tot de rand van de Stekelhuidigen. Ze worden gekenmerkt door hun uitwendige skelet bedekt met scherpe punten die een krachtig gif.webp kunnen bevatten. In dit artikel zullen we het hebben over de belangrijkste kenmerken van zee-egels, hun leefgebied en voedsel.
Morfologische aspecten van zee-egels
Zee-egels worden gekenmerkt door hun schijfvormige of bolvormige (bolvormige) lichaam, zonder armen of ledematen. Het uitwendige skelet wordt gevormd door kalkhoudende platen, waarin calciumcarbonaat de boventoon voert.
Deze kalkachtige structuur wordt bedekt door een dunne dermis en ook door een epidermis, die dubbele bescherming bieden aan het lichaam van het dier. In het bolvormige of schijfvormige skelet bevinden zich de vitale organen van zee-egels.
Hoewel ze met het blote oog niet de typische pentaradiale symmetrie van stekelhuidigen vertonen, volgen hun interne organen dit patroon. Om deze reden, Tot deze groep behoren ook enkele ongewervelde dieren die zich onderscheiden door hun radiale symmetriezoals zeesterren.
Een ander typisch kenmerk van zee-egels is hun vasculaire watersysteem, wiens functie het is om water in je lichaam te pompen om de buisvoeten te voeden. Vervolgens zullen we beter uitleggen wat het ambulacrale systeem van zee-egels is en waarom het zo belangrijk is.
Ambulant systeem van zee-egels
Het ambulacrale systeem bestaat uit een reeks kamers en buizen die door het lichaam van stekelhuidigen lopen. Dit systeem eindigt in de buitenomgeving door middel van meerdere buisvoeten.
Het lichaam van zee-egels is verdeeld in delen of helften: het orale deel en het aborale deel. Het orale deel, waar we de mond van het dier vinden, is het deel dat naar de grond is gedraaid.
Wat het aborale deel betreft, is er de anus en de madreporiet van de egel, die direct verbonden is met zijn ambulacrale systeem.
Het water komt het lichaam van de egel binnen via de madreporiet en wordt naar het ringvormige kanaal geleid dat hun mond omringt. Vervolgens bereikt het de vertakkingen van het ambulacrale systeem en breidt het zich uit door het lichaam van de zee-egels.
Terwijl het water door het ambulante systeem reist, wordt voeding met mineralen en eiwitten geproduceerd, die essentiële voedingsstoffen zijn voor de gezondheid van deze ongewervelde dieren. Dit systeem helpt om voedingsstoffen en zuurstof naar al je weefsels te brengen en om gif.webpstoffen uit je lichaam te spoelen.
Habitat van zee-egels
Zee-egels vertonen een geweldig aanpassingsvermogen verschillende klimaten en mariene ecosystemen. Dit komt door hun vermogen om hun metabolisme en hun dieet aan te passen aan de kenmerken van hun omgeving.
Momenteel zijn ze bekend van soorten die in zeer warme zeeën leven tot egels die overleven in zeeën met zeer lage temperaturen. Bovendien, deze ongewervelde dieren kunnen zowel in de diepte als in de buurt van het oppervlak leven.
Niettemin, de grootste diversiteit aan zee-egels wordt gevonden in tropische en gematigde wateren. In deze wateren vinden ze overvloedig voedsel, vooral algen die zeer rijk zijn aan hoogwaardige eiwitten en gemakkelijk kunnen worden opgenomen, waardoor ze snel kunnen groeien.
Dieet en natuurlijke vijanden van zee-egels
Zee-egels voeden zich voornamelijk met algen, hoewel ze ook kleine ongewervelde dieren kunnen consumeren om hun dieet aan te vullen. De soorten waaruit zijn dieet bestaat, kunnen variëren, afhankelijk van de omgeving waarin het wordt gevonden en de beschikbaarheid van voedsel in elke tijd van het jaar.
Wat betreft natuurlijke vijanden, egels hebben een uitstekende natuurlijke bescherming tegen hun stekels die gif.webpstoffen kunnen bevatten. Daarom hebben ze geen breed scala aan roofdieren, hoewel er vissen zijn die zich hebben gespecialiseerd in het 'jagen' op zee-egels.
Kreeft, sommige krabben en zeeotters zijn ook potentiële natuurlijke vijanden van zee-egels.. Aan de andere kant is het vlees zeer waardevol in de internationale gastronomie; Om al deze redenen is het vissen of vangen van zee-egels tegenwoordig een van de grootste bedreigingen voor de bevolking.
Reproductie van zee-egels
De overgrote meerderheid van de soorten zee-egels planten zich seksueel voort, door uitwendige bemesting. Mannetjes en vrouwtjes hebben gedefinieerde geslachten, ze produceren hun gameten en, wanneer de tijd daar is, laten ze ze vrij op de plaats die is gekozen voor reproductie.
nieuwsgierig, bevruchte eieren ontwikkelen slechts een paar uur na de bevruchting een soort blastula. Hierdoor kunnen ze tijdens hun ontwikkeling vrij bewegen en zwemmen.