Otarids zijn een familie van vleesetende waterzoogdieren die, net als zeehonden, vinpotigen zijn. Ook bekend als otarios, is de otáridos-familie onderverdeeld in twee grote categorieën.
De eerste onderfamilie zijn de otarino's, ook wel zeeleeuwen genoemd. De tweede onderfamilie is de artocephalin, die de pelsrobben en zeeleeuwen omvat. Hoewel het verschil tussen de twee subfamilies van otarids niet fylogenetisch is, blijft het onderscheid te wijten aan duidelijke morfologische verschillen.
Alle otarids zijn seksueel dimorf. Dit betekent dat er een duidelijk verschil in vorm, grootte of kleur is tussen mannetjes en vrouwtjes dat hen van elkaar onderscheidt.
Bij otarids worden mannetjes twee tot vier keer groter dan vrouwtjes. Ook is het kleurengamma van mannen veel breder in vergelijking met vrouwen.
Over het algemeen zijn otarids kleinere dieren dan gewone zeehonden en zijn ze gemakkelijk van hen te onderscheiden. Ze hebben kegelvormige buitenoren, evenals scherpe hoektanden die lijken op die van honden.. Deze twee eigenschappen onderscheiden otarids van andere vinpotigen.
Over het algemeen zijn de vinnen van een otary zwart en kunnen ze weinig of geen vacht hebben. In tegenstelling tot zeehonden zijn de voorvinnen van otarids naar voren gericht. Dit zorgt voor iets sierlijker en veel snellere bewegingen op het droge.
Otarids hebben een zeer dikke vacht. Voor de onderfamilie van de otarins is deze vacht bij vrouwen bruin, terwijl mannen in kleur kunnen variëren van wit tot zwart. Aan de andere kant, voor de artocephalin-subfamilie, zijn vrouwtjes meestal grijs met bleke buiken en zijn mannetjes wit, roodachtig of zwart.
Distributie van otarids
De otarids worden volgens hun geslachten over de hele wereld verspreid. In het algemeen, ze blijven in de zuidelijke rand van de planeet, met weinig geslachten die boven de evenaar leven.
Ten noorden van de Stille Oceaan zijn er vier geslachten die naast elkaar bestaan op het eiland San Miguel in Californië. Deze geslachten zijn de Arctische zeebeer, de Steller-zeeleeuw, de Californische zeeleeuw en de Guadalupe-pelsrob.
In Ecuador leven zowel de pelswolven van de Galapagos als de zeeleeuwen van de Galapagos. Ook in Latijns-Amerika zijn de Zuid-Amerikaanse zeeleeuw en de tweeharige zeeleeuw.
Ten zuiden van het Afrikaanse continent vind je de Kaapse pelsrob, die ook een ondersoort heeft in de Australische pelsrob. Australië en Nieuw-Zeeland zijn populaire leefgebieden voor verschillende soorten otaridae, zowel leeuwen als zeeleeuwen.
Naast al deze soorten zijn natuurlijk de Antarctische zeeleeuwen. De Antarctische zeeleeuw wordt meestal gevonden op het punt waar de Indische Oceaan en de Atlantische Oceaan samenkomen.
Otaridae voeden
Otarids zijn, net als zeehonden, vleesetende dieren. De belangrijkste elementen in hun dieet zijn vis, inktvis en krill. Naast deze elementen consumeren de otario's ook krabben, kreeften en garnalen. Van veel otarids is vastgesteld dat ze pinguïns en zelfs kleine haaien eten.
Een merkwaardig element dat in de magen van otarids is gevonden, zijn kleine steentjes. De reden voor het innemen ervan is niet vastgesteld. Onderzoekers geloven echter dat otario's ze consumeren om een vol gevoel te krijgen in periodes waarin voedsel schaars is.
Otarids zouden elke dag ongeveer 7% van hun lichaamsgewicht aan voedsel moeten consumeren. De soort heeft de afgelopen jaren echter veel te lijden gehad. Door de opwarming van de aarde en de willekeurige visserij is het aantal soorten in de oceanen aanzienlijk afgenomen. Om deze reden hebben ze minder voedsel moeten consumeren.
Voortplanting en opfok
Otarids zijn zoogdieren en daarom is hun voortplanting seksueel. Over het algemeen verzamelen otaria zich op rotsachtige kusten om te broeden. In tegenstelling tot andere dieren, in de familie van de otaridae, planten mannetjes zich in dezelfde periode voort met meerdere vrouwtjes.
Hoewel het sociale dieren zijn en in gemeenschappen leven, hebben ze geen goed georganiseerd sociaal systeem. Tijdens het broedseizoen zullen de mannetjes strijden om de vrouwtjes en zelfs voor hen vechten. Tijdens de paringsperiode zullen de otarids hun voeding onderbreken om zich alleen op reproductie te concentreren.
De draagtijd bij otarids duurt ongeveer een jaar, waarna de vrouwtjes een enkele welp baren.. Nadat de kalveren zijn geboren, vormen de moeders opfokeenheden.
De opvoedingseenheden zijn een systeem van gemeenschappelijke zorg voor de jongeren. Vrouwtjes zorgen voor hun welpen op dezelfde manier als voor de andere puppy's. De jacht- en voertaken wisselen elkaar af tussen de vrouwtjes in de opfokeenheid.
Tegelijkertijd beschermen de mannetjes waartoe het vrouwtje behoort de kweekeenheden fel tot het moment van spenen. Puppy's behoren tot pleeggezinnen tot ze twee jaar oud zijn, waarna ze onafhankelijk worden. Tegen die tijd kunnen de welpen alleen zwemmen.