De echidna of echidna is een ongewoon zoogdier dat op veel manieren de indeling van zijn soort tart. Sommigen beschouwen het als een levende ontbrekende schakel tussen zoogdieren en reptielen, aangezien de mierenegel en het vogelbekdier - zijn naaste verwant - 'monotremes' zijn, dat wil zeggen zoogdieren die eieren leggen.
Dit exemplaar is echter is voorzien van haar en produceert melk, dus het is gekwalificeerd binnen de orde van zoogdieren. Hoewel dit feit sommige wetenschappers niet belet om ze te scheiden en hun eigen classificatie te creëren die zich aanpast aan hun bijzonderheid.
Enkele interessante feiten over de echidna
Hoewel het een zoogdier is, legt het wel eieren
Zoals we eerder vermeldden, is het enige dier dat dit doet het vogelbekdier, dat wordt beschouwd als de soort die het meest lijkt op de echidna. De vrouwelijke mierenegel legt een enkel ei klein van formaat, vergelijkbaar met een dubbeltje.
Dit ei wordt opgerold in een zak die zich vlak voor het leggen van het ei ontvouwt. Na 10 dagen komt het ei uit en wordt de baby, een puggle genaamd, geboren. Dit wordt gevoed door de melk die door de moeder in de zak wordt uitgescheiden en zal klaar zijn om eruit te komen op de leeftijd van twee maanden.
Op dat moment beginnen de doornen al te groeien en het is bevorderlijk om uit de zak te komen. De puggle blijft dan in het hol en wordt door de moeder gevoed tot ongeveer zeven maanden, wanneer het klaar is om alleen te leven.
Lang en kort snaveldier dat geen snavel heeft
Echidna-soorten worden geclassificeerd als langsnavels of kortsnavels, maar dit dier heeft geen snavel. Het is eerder een zeer lange neus die hen helpt de omgeving en de aarde te ruiken en voedsel te vinden. Dit dier voedt zich met termieten, regenwormen en andere kleine insecten.
De mierenegel gebruikt ook zijn neus om de trillingen van de prooi te voelen en blijft roerloos wachten tot hij dichterbij komt. Dan gebruikt hij zijn lange, plakkerige tong om hem te vangen en op te eten.
Hun uiterlijk is zwaar, maar ze zijn erg actief
De mierenegel kan lijken op een zware bal van doornen voor zijn grootte en met weinig vaardigheid. Maar eigenlijk heeft een zeer actieve levensstijlomdat het op één dag lange afstanden kan afleggen. Het is ook erg goed in het verdedigen van zichzelf en gebruikt drie opties om gevaar het hoofd te bieden.
Hij is in staat om op volle snelheid weg te rennen, een gat te graven en zich te verstoppen of ineengedoken, zijn stekels bloot te laten. Graafcapaciteit is meestal de beste keuze. Meestal graaft het snel totdat alleen een stekelige kont te zien is, waardoor het voor een roofdier onmogelijk is om te grijpen. Het onderscheidt zich ook als een uitstekende zwemmer en is zeer effectief bij het klimmen in bomen.
Doornen zijn eigenlijk haren
Die lange stekels op de mierenegel zijn eigenlijk gemaakt van keratine. De lengte kan twee centimeter bereiken en de uiteinden zijn scherp, wat het dier helpt zichzelf te beschermen tegen roofdieren.
de mierenegel heeft spieren aan de basis van de wervelkolom die onafhankelijk bewegen. Hierdoor past het stevig in spleten in rotsen of bomen voor bescherming. Ze helpen je ook te ontspannen wanneer de strategie is om in een stekelige bal te veranderen.
Ondanks zijn strategieën en morfologische eigenschappen om zichzelf te beschermen, wordt de mierenegel belaagd door dingo's, wilde katten, vossen en Tasmaanse duivels. Een andere bedreiging voor deze soort zijn auto's. Elk jaar worden honderden echidna-individuen getroffen wanneer ze proberen paden te kruisen.
Met uitsterven bedreigd
Drie van de vier bekende soorten van de mierenegel worden momenteel ernstig bedreigd: Sir David's langsnavelige mierenegel, oostelijke langsnavelige en westelijke langsnavelige mierenegel. Dit komt door vernietiging van leefgebieden en willekeurige jacht.
Hoewel de vierde soort, de echidna met korte snavel, meer wijdverspreid is en als minst zorgelijk wordt bestempeld, wordt hij ook beschermd door de Australische wet.
Echidna's hebben solitaire gewoonten en zijn verschillende soorten worden verspreid op Australische bodem, het eiland Tasmanië en Nieuw-Guinea. Hij is te zien in de besneeuwde bergen of in de hete woestijnen terwijl hij op zoek is naar voedsel. Het is bij sommige mensen ook bekend als een stekelige miereneter.
