De mossel is een tweekleppig weekdier dat algemeen bekend is en over de hele wereld wordt gekweekt,en het is een van de meest gewaardeerde zeevruchten in de gastronomie. Vervolgens leren we u de belangrijkste mosselkweektechnieken die in Spanje en in andere landen met jarenlange ervaring worden gebruikt.
De belangrijkste mosselkweektechnieken
Zoals we zullen zien, zijn deze technieken en methoden ontwikkeld op basis van de technologie die in elk tijdperk beschikbaar is, naast aanpassing aan de specificaties van elk producerend land.
Mosselkweek op palen (bouchots)
Waarschijnlijk dit techniek van Franse oorsprong is de oudste die vandaag de dag nog steeds wordt gebruikt, want we moeten terug naar de dertiende eeuw. De methode bestaat uit het vastspijkeren van verticale palen in het intergetijdengebied en er vervolgens kokosvezeltouwen omheen wikkelen.
In de bouchots zitten de mosselen op natuurlijke wijze vast aan de touwen van natuurlijke vezels. Maar er wordt ook een net toegevoegd om te voorkomen dat de dieren uit deze structuur loskomen.
Het is een relatief goedkope techniek met een geringe milieubelasting. Als nadeel kan worden vermeld dat het regio's vereist met grote getijdenvariatie, zodat de palen bij eb bereikbaar zijn en bij vloed volledig worden afgedekt.
Momenteel, Bouchots zijn vooral geconcentreerd in de kustgebieden in het noorden van Frankrijk, zoals Normandië en Bretagne; het zijn gebieden met een grote productie.
Mosselcultuur in vlotten
In de mosselkweekHet worden vlotten genoemd naar grote houten platforms die in kustwateren zijn gebouwd. In deze vlotten kunnen meer dan 500 touwen van natuurlijke vezels worden verzameld, die meestal zo'n 12 meter lang zijn en fungeren als een substraat waar de mosselen worden vastgezet.
Vooral in Spanje is de kweek van mosselen in trays populair. Momenteel zijn er naar schatting meer dan 3 000 vlotten alleen in de Galicische estuaria; ze produceren gemiddeld 280.000 ton mosselen per jaar.
fokken met lange rijen en drijvende plastic boeien
Deze wat modernere techniek combineert de traditionele touwen van natuurlijke vezels (lange rijen) met drijvende plastic boeien. Aan de oppervlakte zijn de drijvende boeien verbonden door horizontale lijnen terwijl ze verticale vezelkabels ondersteunen die zich uitstrekken tot aan de zeebodem, waaraan de mosselen zijn opgehangen.
Het grote voordeel van deze techniek is dat de mosselen altijd onder water staan. Momenteel is het de meest gebruikte teeltmethode in landen als Chili, Ierland en Nieuw-Zeeland.
Welke soorten mosselen worden in broederijen gekweekt?
Hoewel er veel soorten tweekleppige weekdieren in de wereld bekend staan als mosselen, drie soorten zijn het meest gekweekt in broederijen en het meest gewaardeerd in de internationale gastronomie. Vervolgens vermelden we welke deze drie soorten mosselen in broederijen te vinden zijn:
Gewone mossel (Mytilus edulis)
De gewone of Atlantische mosselen worden het meest gekweekt in broederijen en hun populatie is ook wereldwijd het meest verspreid. Gewassen van deze soort waren misschien de eerste die werden ontwikkeld en hun oogst bestaat al sinds de 6000 eeuw voor Christus.
Deze mosselen natuurlijk leven tussen rotsen in intergetijdengebieden:Ze komen voor in heel Noord-Europa en aan de kusten van het Amerikaanse continent, Ierland en Engeland. Enkele jaren geleden is deze soort ook geïntroduceerd in broederijen in China.
Mediterrane mossel (Mytilus galloprovincialis)
Zoals de naam suggereert, het is een soort die is aangepast aan de wateren van de Middellandse Zee.Om deze reden wordt hij intensief verbouwd in Spanje, Italië, Griekenland, Zuid-Frankrijk, Albanië, Turkije, Marokko en Algerije.
Momenteel is het de meest gekweekte soort in Spanje en Europa. Niettemin, Het staat op de lijst van de International Union for the Conservation of Nature (IUCN),waar de 100 meest schadelijke invasieve uitheemse soorten ter wereld worden vermeld. Het wordt gekenmerkt door donkerder te zijn dan de traditionele Atlantische mossel.
Mosselmossel (Mytilus chilensis)
De wolharige mossel of mossel, ook bekend als quilmahue, is een typische soort van Zuid-Amerika, die leeft en wordt verbouwd aan de kusten van Chili, Peru, Brazilië en de Malvinas-eilanden. Chili is het land met de meeste ervaring in het kweken van deze soort in gevangenschap; Hun broederijen zijn sinds de jaren zestig zeer productief.
