Deze bedreigde carnivoor leeft in een specifiek gebied ten noorden van de Stille Oceaan en hoewel het de grootste van zijn familie is, is de zeeotter een van de kleinste exemplaren van zoogdieren die in de wateren leven. In dit artikel vertellen we je meer over haar.
Kenmerken en leefgebied van de zeeotter
De wetenschappelijke naam is Enhydra lutris en behoort tot de familie van de mustelidae. Het is het kleinste zeezoogdier dat er bestaat. Volwassen mannetjes kunnen tussen de 22 en 45 kilo wegen en tot anderhalve meter meten; de vrouwtjes wegen 14 tot 33 kilo en meten iets meer dan een meter.
Iets dat de zeeotter onderscheidt van andere zeezoogdieren is dat: het heeft geen dikke laag vet om het te beschermen tegen de kou. Zijn lichaam is bedekt met lang haar dat warmte vasthoudt (het is de dichtste vacht in het dierenrijk).
Bovendien is het haar waterdicht en heeft het een diepe reiniging nodig. Voor de zeeotter is dit geen probleem, want Zijn skelet is extreem flexibel… Hij kan elke centimeter haar verzorgen zonder enig ongemak!
Wat de kleur betreft, deze kan donkerbruin zijn met grijze of zilveren vlekken als ze puppy's zijn en naarmate ze volwassen worden, worden het hoofd, de borst en de nek lichter.
Om te kunnen functioneren in het mariene milieu waar hij leeft - van het noorden van Japan tot Baja California in Mexico - kan hij zijn gehoorgangen en neusgaten afsluiten. Tegelijkertijd, zijn achterpoten zijn samengesteld uit interdigitale membranen en de vijfde teen is langer om het zwemmen te vergemakkelijken, hoewel dit ze op het land onhandiger maakt.
Het heeft zeer gevoelige vibrissae of 'snorharen' om prooien te identificeren als het water troebel wordt en ook om zich onder de zee te oriënteren.
Dieet en gewoonten van de zeeotter
Dit kleine zeezoogdier heeft een basaal metabolisme dat tot drie keer sneller is dan zijn soortgenoten op het land. Om deze reden, je moet elke dag tot 40% van je lichaamsgewicht eten. Op deze manier krijg je de calorieën die je nodig hebt om het warmteverlies door de lage temperaturen van de wateren waar je woont tegen te gaan.
De zeeotter voedt zich door diep op de oceaanbodem te jagen. Het kan vijf minuten onder water blijven zonder te ademen, en navigeren door rotsen om zijn prooi te vangen.
Hun dieet bestaat uit mosselen, zee-egels en zelfs slakken, omdat hun tanden schelpen zonder problemen kunnen verpletteren. In het geval van een prooi met stekels is de techniek verbazingwekkend: hij bijt in hun ‘buik’ en zuigt de rest van het lichaam op om niet geprikt te worden.
Bovendien is het het enige zeezoogdier dat zijn voorpoten gebruikt om in de modderige bodem te graven op zoek naar mosselen of om slakken los te maken van rotsen. Een ander interessant feit over de zeeotter is dat: Het heeft een soort 'zakje' van losse huid op de thorax, om de prooi die het consumeert op het oppervlak te kunnen 'opbergen'.
Wat betreft gewoonten en sociale organisatie, De zeeotter is overdag onafhankelijk, maar komt 's nachts samen in groepen van hetzelfde geslacht. Om te voorkomen dat ze door de stroming worden meegesleurd, slapen ze terwijl ze elkaar bij de benen vasthouden.
Mannelijke zeeotters paren met meerdere vrouwtjes, die hij op de snuit kan bijten en littekens op hen kan achterlaten. Verkering vindt plaats in water, evenals geboorten; beide worden op elk moment van het jaar uitgevoerd en resulteren in een enkel broed per nest met een gewicht tot 2,5 kilo.
De welp is afhankelijk van zijn moeder gedurende een periode die varieert per geografische locatie: acht weken in Californië en tot 20 maanden in Alaska. Na de zoogfase voeden de vrouwtjes hun kinderen met stukjes voedsel terwijl ze hen leren alleen te jagen. Evenzo is het overlevingspercentage van baby's vrij laag, aangezien slechts een kwart het eerste levensjaar overschrijdt.
De zeeotter is zonder twijfel een fascinerende soort die onze aandacht trekt vanwege zijn fysieke kenmerken en gewoonten… het is een van de weinige dieren die gereedschap gebruikt om zichzelf te voeden!
