Het ontdekken van de houtetende vis is een belangrijke wetenschappelijke ontdekking geweest. Hoewel er al andere soorten xylofage vissen bekend waren, heeft hun verschijning in de Santa Ana-rivier van het Peruaanse Amazone-regenwoud het mogelijk gemaakt om deze soort in meer detail te bestuderen.
De inheemse bevolking van de sector heeft altijd de voordelen van deze vis gekend en genoten. Het is een van de vissen die de bewoners van de plaats het meest consumeren. Ze bereiden het in soep of barbecue en eten het vlees dat aan de schaal vastzit. Daar noemen ze het gigantische carachama, en deze meerval kan wel 80 centimeter lang worden.
De soort, ongeveer tien jaar geleden ontdekt, maakt deel uit van het geslacht Panaque. Bijna alle meervallen die op hout leven, worden daar ingedeeld. De vorm van hun tanden is ovaal, vergelijkbaar met een lepel, en het is bedekt met een soort zeer stevig pantser dat hen beschermt.
Eten ze echt hout?
Ook, net als de andere soorten xylofage vissen die al eerder waren ontdekt, Peruaanse meervallen gebruiken hout om voedingsstoffen voor energie te extraheren. Om dit te doen, gebruikt het vier kaken die, wanneer gesloten, in verschillende richtingen kunnen bewegen. Zo verpletteren ze het hout en nemen ze het voedsel op.
De gigantische cacharama heeft een gebitspatroon dat uniek is in zijn soort, zoals gerapporteerd door de wetenschappers die bij hun studie betrokken waren. Het is echter nog niet gedefinieerd of ze alleen de nutriënten van het in de rivier aanwezige verteerde hout opnemen of dat ze het verteren. De eerste onderzoeken lijken erop te wijzen dat deze vis in zijn darm een groep bacteriën heeft die verantwoordelijk is voor de verwerking van de cellulose van het hout.
De vertering van de houtetende vis duurt minstens vier uur, hoewel Het neemt geen grote snippers op, maar kleine snippers en sommige deeltjes van aangetaste bomen vanwege vochtigheid, aanwezig in hun leefgebied.
Andere kenmerken van de houtetende vis
Een heel merkwaardig en verrassend feit is dat: deze vissen hebben geen schubben. Zijn lichaam wordt beschermd door een harnas of harnas dat is samengesteld uit zeer harde platen, vandaar dat het ook bekend staat onder de naam gepantserde meerval.
Zijn leefgebied is beperkt tot de kleine rivieren die in de bovenste Amazone worden verspreid. Voorlopig zijn er alleen waarnemingen van dit exemplaar gedaan in Peruaanse wateren. Toch wordt zijn aanwezigheid in andere Latijns-Amerikaanse wateren niet uitgesloten.
Onderzoekers denken dat het dieet van de houtetende vis is geëvolueerd uit concurrentie om voedsel. Bij het observeren van de habitat waar deze soort werd gevonden, kan het gebrek aan substraten en andere voedingsstoffen worden aangetoond. Er zijn ook geen rotsen waar ze voedsel kunnen opnemen, dus het was de beste optie om het van rottende bomen te halen.
Evenzo werd geleerd dat niet alleen bestaan op houtopname. Houtetende vissen voeden zich bovendien met algen, schaaldieren, plantenresten en andere micro-organismen. Deze voedingsmiddelen worden verkregen door de oppervlakken van hun omgeving te schrapen.
Enkele familieleden al ontdekt
De autoriteiten van het Alto Purús National Park, gelegen in de Peruaanse jungle en aan de grens met Brazilië, hebben de aanwezigheid gemeld van minstens een dozijn soorten die lijken op de houtetende vis. Wetenschappers uit de Peruaanse regio melding maken van het bestaan van 12 vissen met vergelijkbare kenmerken. Deze soorten komen voor in andere hydrografische stroomgebieden van het Zuid-Amerikaanse continent.
De meeste van deze soorten zijn endemisch en de groepen worden als erg klein beschouwd. Het gebied wordt echter nog steeds onderzocht, vooral wanneer het regenseizoen ophoudt en de rivierbedding gunstiger wordt.
Er zijn ook zo'n 700 soorten van dit soort vissen die zich voeden door organisch materiaal van andere soorten oppervlakken te schrapen. Maar de vis die hout verslindt heeft het vermogen om met zijn kaken te graven die plaatsen die voorheen onbereikbaar waren.
Van de rijen tanden, odontodes genaamd, wordt ook gedacht dat ze deze dieren dienen als: machtsvertoon in territoriale gevechten met andere invasieve soorten. Er is een soort dreigende dans waargenomen wanneer andere vissen op je land verschijnen. De effectiviteit van dat machtsvertoon of dat het andere aspecten beïnvloedt, is echter niet vastgesteld.
