In de glazen kikker de ingewanden zijn zichtbaar en wie het goed observeert, kan zien dat het hart bloed in de slagaders pompt. Ook kan voedsel door de darm worden waargenomen.
Er is momenteel geen bevredigende verklaring voor deze transparantie, en niet alle soorten hebben een 'glazen' onderkant. Van bovenaf gezien zijn de meeste glazen kikkers lichtgroen van kleur.
De tinten variëren van egaal groen tot groen met witte of gele vlekken. Vanwege de moeilijkheid om deze amfibieën te vinden, worden vaak nieuwe soorten beschreven en blijft de familie groeien.
Morfologie en gedrag van de glaskikker
Ze worden zo genoemd vanwege de transparantie van hun huid. De meeste individuen van deze soorten zijn klein van formaat. Volwassenen kunnen tussen de twee en drie centimeter lang worden, hoewel er soorten zijn waarbij een volwassen kikker maximaal acht centimeter lang kan worden.
Net als andere soorten boomkikkers hebben glaskikkers eindkootjes in de vorm van een 'T', met een kraakbeen dat ze afwisselt en met de uitgezette uiteinden, die helpen bij het klimmen. Ze leven hoog in de bomen langs de bergstromen in de Andes en in de nevelwouden van Midden- en Zuid-Amerika.
De glaskikker is een soort met nachtelijke gewoonten en profiteert van de zonsondergang om hun voedsel te verzamelen, dat is gebaseerd op kleine insecten. Ze brengen meestal niet veel tijd op de grond door, vooral in het niet-broedseizoen, wanneer ze proberen in het bladerdak van de bomen te blijven. Overdag camoufleren ze zich meestal op de achterkant van de boombladeren.
Reproductie
Om paring te laten plaatsvinden, de mannetjes moeten eerst de vrouwtjes roepen en dan op de bladeren gaan zitten, rotsen of bromelia's. Als het vrouwtje arriveert, gaat ze niet naar het water, maar ze paren op de plek waar het mannetje haar riep en daar legt ze de eieren. Een vrouwtje kan per legsel tussen 18 en 30 eieren leggen.
Ouderschap komt veel voor bij glaskikkers. Nadat het vrouwtje is vertrokken, blijft het mannetje om de eieren te beschermen tegen roofdieren en roept extra vrouwtjes op. Deze vrouwtjes leggen ook hun eieren, en dus zal het mannetje verschillende zich ontwikkelende nesten hebben om te beschermen.
Als de eieren uitkomen,de kikkervisjes vallen onder het water, waar ze leven en eten in het midden van het kreupelhout totdat ze kikkers worden. Een van de belangrijkste roofdieren van de eieren zijn vliegen, die hun eigen eieren op die van de glazen kikker leggen en, wanneer ze eerder uitkomen, voeden de wormen zich met de kikkerembryo's.
In sommige van deze families zingen de mannetjes terwijl ze wachten tot de eieren uitkomen.. Men denkt dat dit deel uitmaakt van de ouderlijke zorg voor toekomstige nakomelingen.
Andere merkwaardige feiten
Alle soorten die tot nu toe zijn ontdekt, lijken qua uiterlijk en kleur op andere kikkers. Desalniettemin, boomkikkers hebben zijwaartse ogen, terwijl glazen kikkerogen recht vooruit kijken.
Sommige leden van de soort reflecteren infrarood licht wanneer ze worden beoordeeld door foto's die deze techniek gebruiken. Men denkt dat dit vermogen om infrarood te reflecteren de kikker een thermoregulerend voordeel geeft..
Oviparous vrouwtjes zijn vaak groter dan hun mannelijke tegenhangers, waardoor deze soort seksueel dimorf is.
De aard van zijn anatomie en zijn kleine formaat maken de glazen kikker erg kwetsbaar en blootgesteld aan grote gevaren.
Sommige exemplaren van deze amfibieën zijn gebruikt om ziekten zoals kanker te onderzoeken.Het beste voordeel is om bepaalde reacties te bestuderen zonder de kikker te hoeven ontleden. Het is ook handig om te bestuderen hoe je organen werken zonder ze te hoeven doden.
Sommige van deze soorten kunnen met uitsterven worden bedreigd door de vervuiling van de rivieren en de hevige ontbossing van de gebieden waar ze leven.