De bloedzuiger is een ongewerveld, wormachtig dier dat behoort tot de familie van de ringwormen. Het is een familielid van regenwormen, maar verschilt van hen door de aanwezigheid van uitlopers op het lichaam en omdat de meeste soorten in water leven.
Hoewel het door de meeste mensen wordt verstoten, is de bloedzuiger erg nuttig in de geneeskunde, vooral bij microchirurgie en in het geval van sommige transplantaties.
Er zijn ongeveer 600 soorten bloedzuigers over de hele wereld. De bekendste is de medicinale bloedzuiger of gewone bloedzuiger, wiens wetenschappelijke naam is Hirudo medicinalis.
Vervolgens zullen we enkele gegevens zien om de kenmerken en reproductie van de bloedzuiger beter te begrijpen.
Fysieke eigenschappen
Een bloedzuiger is meestal tussen de 5 en 12 millimeter lang. Desalniettemin, de grootste variëteit ter wereld, die in het Amazone-regenwoud leeft, kan wel 30 centimeter groot worden. Het lichaam van de bloedzuiger heeft het vermogen om enorm uit te zetten om al het bloed dat het opzuigt op te kunnen slaan.
De kleur van dit dier verschilt per soort. De meeste mensen zijn donker van kleur, hoewel ze het vermogen hebben om van kleur te veranderen als reactie op verschillende stimuli. Ze hebben een vast aantal segmenten in het lichaam en elk van hen heeft verschillende onderverdelingen.
De bloedzuiger heeft twee zuignappen, een kleine aan de voorkant en een grotere aan de achterkant. Om te bewegen, houdt u de zuignap erboven vast en sleept u vervolgens de andere delen van uw lichaam. Om te zwemmen maakt het snelle golvingen dankzij de spieren die het in de lichaamswand heeft.
Habitat
Met uitzondering van Antarctica leven bloedzuigers op elk continent. Desalniettemin, de meeste bevinden zich in tropische gebieden. Dit gebeurt omdat ze zich beter aanpassen aan warme klimaten en aquatische omgevingen; zeer koude klimaten zijn niet erg geschikt voor de ontwikkeling ervan.
Deze dieren kunnen in de zee leven, maar de meeste leven in zoet water; sommige soorten zijn terrestrisch. In alle gevallen zijn er vergelijkbare toepassingen van.
De bloedzuigerpopulatie in de wereld is alarmerend afgenomen. In sommige landen zijn zelfs maatregelen genomen om ze te behouden. De reden voor deze afname is het willekeurige gebruik van de bloedzuiger voor esthetische en medicinale doeleinden.
Voeden
Sommige bloedzuigers leven in zoet water en ze voeden zich met de stoffen die aanwezig zijn in weekdieren en wormen; andere soorten zijn vleesetend. En dan zijn er nog de 'bloedzuigende' bloedzuigers, die aan het lichaam van gewervelde dieren kleven om hun bloed op te zuigen en zich ermee te voeden.
Reproductie van bloedzuigers
Bloedzuigers zijn meestal hermafrodieten. Elk individu heeft meerdere paren testikels en één paar eierstokken. Voortplanting vindt plaats door interne bevruchting; het proces varieert echter per soort.
Sommige bloedzuigers die in het water leven, leggen bijvoorbeeld hun eieren daarbuiten en blijven daar tot ze uitkomen. Andere aquatische soorten zoals die van het geslacht Erpobdella ze leggen de eieren in het water. Deze slagen erin om te blijven dankzij een beschermende barrière.
Bij sommige soorten wordt het sperma opgeslagen in spermatoforen die zich buiten het paar bevinden en de eierstokken bevruchten door de wand over te steken. Wanneer er sprake is van koppeling, is bevruchting vaak wederkerig.
Eenmaal bevrucht, worden de eieren afgezet in cocons met een chitineuze consistentie. De jongen hebben dezelfde kleur en vorm als de volwassenen.
Voordelen voor de menselijke gezondheid
De bloedzuiger wordt al sinds het oude Rome gebruikt om pijn te verlichten en allerlei soorten ziekten te behandelen, van zwaarlijvigheid tot oogziekten en mentale pathologieën.
Het afzuigen van bloed dat het dier uitvoert, is gunstig om deze kwalen te verlichten. De werkzaamheid van deze behandelingen is bevestigd door een groot aantal onderzoeken die over de hele wereld zijn uitgevoerd.
De behandelingen die worden uitgevoerd met bloedzuigers om bloed op te zuigen zijn volledig pijnloos. Dit komt doordat dit dier pijnstillende en antibiotische stoffen afscheidt. Het speeksel van de bloedzuiger is verantwoordelijk voor het overbrengen van deze stoffen; in datzelfde speeksel zitten de helende enzymen.
De bloedzuiger wordt veel gebruikt in anticoagulantia. Een andere stof die in het lichaam van dit dier aanwezig is, lost de stolsels op en voorkomt dat ze zich voortplanten. Dit vermindert het risico op trombose aanzienlijk.