Hartziekte bij katten treft wereldwijd 1 op de 10 katten. Hartziekte is een aandoening waarbij een afwijking van het hart aanwezig is. Hartaandoeningen bij katten zijn een medische voorloper van congestief hartfalen bij katten, aangezien hartaandoeningen bij katten kunnen leiden tot congestief hartfalen indien onbehandeld.
Hartaandoeningen bij katten komen op vrijwel dezelfde manier voor als honden, op enkele uitzonderingen na. Het grootste verschil is dat katten de neiging hebben om hun tekens beter te maskeren dan honden en daardoor meer tijd onopgemerkt blijven. Vroege opsporing is de sleutel.
Symptomen van hartaandoeningen bij katten
Kattenbezitters kunnen moeite hebben om op te merken wanneer het abnormale gedrag van hun huisdier symptomatisch is voor iets totdat het zich ontwikkelt tot congestief hartfalen. Het kan zelfs moeilijk zijn om te bepalen of de kat langzamer is geworden vanwege een hartaandoening of gewoon normale luiheid vertoont.
Symptomen van hartziekte bij katten zijn onder meer verhoogde afzondering, verlies van eetlust en kortademigheid. Daarentegen hoesten maar heel weinig katten als ze een hartaandoening hebben, zelfs in een vergevorderd stadium, net als honden. Andere symptomen van hartaandoeningen bij katten zijn onder meer braken, depressie, gewichtstoename of -verlies, zwelling van de buik, collaps en trombo-embolie.
Het is belangrijk om de ademhalingsfrequentie van de kat te observeren, omdat een toename hiervan een teken kan zijn van hartaandoeningen. Spinnen maakt het echter moeilijk om de ademhalingsfrequentie bij katten te tellen, dus u kunt proberen de ademhalingen per minuut te tellen terwijl ze slapen. De normale ademhalingsfrequentie kan lager zijn dan 50 ademhalingen per minuut.
Kattenrassen die het meest vatbaar zijn voor hartaandoeningen
De meeste mensen hebben geen raszuivere katten, dus het kan moeilijker zijn om te generaliseren over welke kattenrassen meer vatbaar zijn voor hartaandoeningen.. Hoe dan ook, de Maine Coons, Rag Dolls, Bengals, Sphinxes en American Short Hair-rassen worden genetisch gezien het meest getroffen door hypertrofische cardiomyopathie.
Dat gezegd te hebben, Onderzoekers van de North Carolina State University vonden genen die coderen voor hypertrofische cardiomyopathie bij onder meer Ragdolls en Maine Coons. Deze ziekte, de meest gediagnosticeerde hartaandoening bij katten, zorgt ervoor dat de linker hartkamer van de kat vettig wordt, waardoor het moeilijk wordt voor bloed om in de aorta te pompen.
Er is nog een lange weg te gaan voordat de wetenschappelijke gemeenschap kattengenetica en hartaandoeningen bij katten aankan.
Diagnose van hypertrofische cardiomyopathie bij katten
Hypertrofische cardiomyopathie, wat letterlijk hartspierziekte betekent, is een hartaandoening die verdikking en/of rekking van de wanden van het hart veroorzaakt. De diagnose van hypertrofische cardiomyopathie bij katten begint met een hartonderzoek.
Een hartonderzoek maakt het mogelijk om een uitgebreid onderzoeksprotocol te volgen om de aanwezigheid en omvang te bepalen van hypertrofische cardiomyopathie bij katten. Een dergelijk hartonderzoek kan enkele of alle van de volgende procedures omvatten:
- Fysiek examen: luisteren naar het hart en de longen van de kat met een stethoscoop om te controleren op abnormale geluiden.
- Echografie: om de hartkamer, kleppen en spieren van de kat te bekijken en te meten, evenals de belangrijkste hartvaten.
- Standaard bloeddruk: om de systolische en diastolische druk onder controle te houden.
- Elektrocardiogram: om onder andere de elektrische activiteit van het hart te meten en hartgeruis te diagnosticeren bij katten.
- Röntgenstralen: om de algemene grootte van het hart, de positie in de borstkas en de algemene toestand van de longen te zien.
- Bloedonderzoek: om de algemene gezondheid van de kat te evalueren. Een bloedchemietest kan ook het niveau van schildklierhormoon in de bloedbaan bepalen. Dit is erg handig bij het evalueren van hypertrofische cardiomyopathie bij katten, omdat een overactieve schildklier een onderliggende oorzaak van hartaandoeningen kan zijn.
Ondanks het feit dat hypertrofische cardiomyopathie bij katten ongeneeslijk is, kan een vroege diagnose de kwaliteit van leven van de kat helpen verbeteren. Als hartaandoeningen bij katten in de milde tot matige stadia worden opgevangen, kan er nog veel voor het dier worden gedaan.