Het kan moeilijk zijn om hartaandoeningen bij honden te diagnosticeren. Afhankelijk van de specifieke kenmerken van de aandoening kan de dierenarts misschien niet veel doen, maar dat is niet altijd het geval.
Hoewel er geen wetenschappelijk bewezen manier is om hartaandoeningen bij honden te voorkomen, zijn experts het erover eens dat: het beste is om vroege symptomen te identificeren. Dit geeft de dierenarts de tijd om een diagnose te stellen en een behandelplan voor de hond op te stellen om een goede kwaliteit van leven te behouden.
Hartaandoeningen bij honden kunnen leiden tot congestief hartfalen. Dat is wanneer het hart van de hond moeite heeft om bloed naar de rest van zijn lichaam te pompen. Hartaandoeningen kunnen één kant van het hart aantasten, of soms beide kanten. Het kan langzaam vorderen en het kan jaren duren om te detecteren.
Symptomen van hartaandoeningen bij honden
Symptomen van een aangeboren hartaandoening verschijnen meestal bij jongere honden die met deze aandoening worden geboren. Van zijn kant zullen verworven hartaandoeningen vaker voorkomen naarmate de hond ouder wordt.
In elk geval, vertragen is een van de eerste merkbare symptomen van hartaandoeningen bij honden. Dat wil zeggen, wanneer de hond actief is, zal een afname van de activiteit en zelfs ongebruikelijke stops worden opgemerkt, bijvoorbeeld tijdens een wandeling. Het is normaal om dit toe te schrijven aan leeftijd, artritis of ongemak, maar er moet rekening mee worden gehouden dat lethargie een veel voorkomend symptoom is van hartaandoeningen.
Naarmate de hartziekte van de hond de stadia van hartfalen ingaat, zullen de meeste honden beginnen te hoesten. Sommigen zullen in rust zelfs een verhoging van de ademhalingsfrequentie of inspanning zien, maar de meesten zullen hoesten samen met een verhoging van hun ademhalingsfrequentie en inspanning.
Als het hondenras aanleg heeft voor bepaalde hartaandoeningen, is het raadzaam om thuis de ademhalingsfrequentie in rust te observeren. Als de hond op de grond ligt, is het raadzaam om het aantal keren te tellen dat zijn borstkas in één minuut omhoog gaat. In de meeste gevallen is minder dan 35 ademhalingen per minuut in rust normaal.
Rassen die het meest vatbaar zijn voor het ontwikkelen van hartaandoeningen bij honden
De meeste gevallen van hartproblemen die veterinaire cardiologen behandelen, zijn genetisch bepaald. Dit maakt het een beetje gemakkelijker om de progressie van hartziekten vanaf het begin van het leven van de hond te observeren en te behandelen.
Honden van grote rassen, waaronder Duitse Doggen, Dobermans en Boxers, hebben meer kans op gedilateerde cardiomyopathie. Dit type hartziekte bij honden houdt vergroting van de spier in, waardoor het vermogen om bloed te pompen vermindert.
De Cavalier King Charles Spaniel is een ras dat bijzonder gevoelig is voor hartgeruis. Volgens experts zal 50% van de honden van dit ras na vijf jaar een geruis hebben ontwikkeld en 100% na 10 jaar. Poedels, Pomeranians en Schnauzers zijn ook vatbaar voor klepziekte.
Als het gaat om de rassen die het minst waarschijnlijk een hartaandoening ontwikkelen, zijn er terriers, scotties, westies en cairns., onder andere. Deze rassen worden niet zo vaak getroffen door hartaandoeningen als andere kleine hondenrassen.
Hoe een hond met een hartaandoening te helpen?
Vroege detectie, voordat de hond aan hartfalen lijdt, is de beste manier om hartaandoeningen bij honden onder controle te houden. Een baanbrekende studie, bekend als de 'EPIC Trial', wees uit dat een voorgeschreven hartmedicatie voor honden, Vetmedin (pimobendan) genaamd, hielp de periode vóór de mislukking met gemiddeld 15 maanden te verlengen. Als gevolg hiervan verlengde het ook het leven van honden die het medicijn namen aanzienlijk in vergelijking met degenen die een placebo namen.
De onderzoekers leggen uit dat veel van de honden waarbij het hartprobleem vroeg wordt ontdekt, kunnen drie tot vijf jaar leven voordat het falen beginthart. Daarna is de diagnose zeer variabel; Het kan afhangen van het ras of als de hond aritmieën ontwikkelt. Sommige leven maar een paar maanden; in andere kan het anderhalf of twee jaar duren nadat hartfalen is vastgesteld.
